Faro, 21 oktober 2009

Lagos bleek bij ons tweede bezoek toch aardiger dan we dachten.  

Op het “dak” van het 17^e eeuwse fort (met karakteristieke uitkijktorentjes op de hoeken) bij de ingang van de haven was een expositie van José Maria Pereira. Geweldige “hemelvoertuigen” (Caravela), zie foto’s. Door de wind wordt  een heel mechaniek in werking gezet van roeiende mannetjes, vraatzuchtige vogels, wiekende vleugels en zwaaiende staarten.

Met opgeladen accu’s, een volle watertank, schone kleren en nieuwe eetvoorraad konden we wel weer een tijdje ankeren in  Alvor.  Er lagen inmiddels aardig wat Nederlanders. Het begint dan een beetje een dorp te worden.  Regelmatig bijbootjes rond de boot voor een praatje, moet ik brood voor je meenemen? Met Pauline en René hebben we een middag op de zandplaten kokkels en zeekraal  gezocht. ’s Avonds hebben we ze met elkaar klaargemaakt en gegeten, met als waardig besluit die heel bijzondere fles cognac van René en Ina opengemaakt.

Op een wandeling door de slikken hebben we zowaar voor het eerst flamingo’s gezien, die hier regelmatig voorkomen!

Als we de motor niet gebruiken, hebben we na een tijdje geen warm water meer, dus douchen met koud water, brrr.

Na een paar dagen gezelligheid gaat ook iedereen weer zijns weegs. Wij zijn vertrokken richting Faro om Remco en Dorien te verwelkomen!

Faro ligt in een deltagebied, de Ria Formosa. De haven is voor ons niet toegankelijk, we moeten een behoorlijk eind van de oever ankeren. De vliegtuigen komen heel laag over. We konden de Transavia van  18.10 uur dan ook zonder probleem op de foto zetten.

In het donker is het niet echt verstandig om met Tante Ma naar de wal te gaan. Je moet tussen de ondiepten je weg vinden met een enkele verlichte boei en een paar staken en met wind en een behoorlijke stroming. Als je omgaat is er geen “hond” die het merkt.

Het weerzien met Remco en Dorien moesten we daarom uitstellen tot de volgende dag.