Soufriere en The Pitons, St. Lucia, 5 Mei 2010

Om 10 uur zijn we uit  Rodney Bay vertrokken en langst de kust naar het zuiden afgezakt, richting Soufriere, 4 uur varen.  Halve wind zuid-oost en een heerlijk  rustige zee. De genua op en een gereefd grootzeil plus de motor bij. Door de luwte van de bergen geen half uur dezelfde wind. Van windstil tot ineens heel harde wind. De kustlijn van de eilanden is steeds weer prachtig. Kale steile rotsen, groen begroeide bergen en in de dalen verlaten palmenstrandjes of dorpjes met licht blauwe en rode daken, afgewisseld met baaien met hier en daar een zeilboot. Van die vredige plekjes…….

Als we de baai van Soufriere invaren, komt de eerste piroque-jongen al aangesneld. Hij wil helpen met het afmeren aan een mooring. De volgende verkoopt fruit , de bananen en mango’s zijn trouwens erg lekker, en de derde komt aan de reling hangen om zijn houtsnijwerk te slijten. Ze hebben allemaal dorst (graag een paar flesjes bier) en ze hebben allemaal  kinderen, die naar school moeten (graag wat extra geld).  Over het algemeen erg aardige jongens, maar het zijn er wel veel.

We hebben een prachtig plekje uitgezocht (of eigenlijk de bootjongens). Dicht tegen een berghelling aan. We kunnen de vogels en de boomkikkers  in het woud horen. Aan de andere kant uitzicht op het plaatsje Soufriere en de beide Pitons. Het rif is zo dichtbij, dat we direct vanaf de boot kunnen snorkelen.

Soufriere is weer zo’n pittoresk vissersdorpje. Helder gekleurde vissersboten. Groepjes mannen die in de schaduw met elkaar zitten te praten, vrouwen doen de was op de veranda en hangen de was vervolgens te drogen aan een gemeenschappelijke lijn langs de waterkant.  

Als we weer bij de dinghy-steiger terug komen, is de bootoppas weg, maar Tante Ma (niet aan het slot) ligt er gelukkig nog. Het was ook niet zo handig om vooruit te betalen in plaats van achteraf.

Foto’s:  kill and: pray: alle boten hebben hier fantastische namen, plaatje vanuit Hummingbird Restaurant, drogen van de was,overal groepjes gezellig kletsende mannen, weer een onbekende vrucht.