Georgia, Isle of Hope, 6 juni 2011

We liggen in de “Isle of Hope Marina”, een ware oase van rust. Aan de ene kant kijken we op rietvelden, aan de andere kant het kleine haventje en een laantje met prachtige huizen in Victoriaanse stijl. ’s Morgens vroeg worden we wakker van het snuiven van de dolfijnen rond de boot. Het was de bedoeling om één nachtje te blijven, maar het worden er steeds meer.

De tocht hiernaartoe was erg wisselend. Soms kilometers lang de grote huizen aan het water met soms onwaarschijnlijk lange steigers over moeras om bij de boot te kunnen komen. Dan weer volkomen verlaten gebieden van water en moeras met rietvelden zover als je kijken kunt met aan de horizon dichte bossen. Stukjes met op iedere waterwegmarkering een Osprey-nest (een visarend/ of eigenlijk is het een havik).  We hebben een nacht het anker uitgegooid in de “Cattle Pen Creek”, werkelijk in the middle of nowhere. Geen huis of boot in de wijde omtrek te bekennen.

De Intra Coastal Waterway (ICW) wordt gevormd door de delta van rivieren die naar de oceaan stromen. Daar waar de waters geen contact met elkaar maken, zijn kanalen gegraven. Iedere staat verplicht zich om de ICW bevaarbaar te maken/houden. De ICW loopt van Key-West (het zuidelijkste puntje van Florida) tot Chesapeake Bay, 1243 mijl = ruim 2300 km naar het noorden. De waterweg is overal door markeringen aangegeven, want de delta’s zijn  erg ondiep. Vaak moeten we mijlen zig-zaggend omvaren om zandbanken en eilanden heen. Regelmatig zijn er open verbindingen met de oceaan.

We beginnen iedere morgen om half 7 te varen tot ’s middags 3 of 5 uur. We hebben nog een hele afstand af te leggen. Meestal varen we op de motor, een enkele keer kunnen we een stukje zeilen.  Tot onze verbazing worden we de hele weg al vergezeld door kleine groepjes dolfijnen. Af en toe zien we manatees (zeekoeien),  3 grote ruggen voor de boot,  die langzaam onder water verdwijnen met als laatste een brede waaiervormige staart.  Over de marifoon werd een oproep  gedaan om  een begeleidings boot, die 7 manatees naar veilig water kon loodsen. In de Cattle Pen Creek, waar we ankerden, kwam een erg groot exemplaar (ze kunnen wel 1500 kg wegen, het gewicht van een grote stier) vlak naast de boot omhoog.

In de bomen zien we soms flamingo’s, een wonderlijk gezicht, we wisten niet dat flamingo’s wel eens in bomen huisden, gieren en natuurlijk veel reigers. Pelikanen zijn nog steeds onze trouwe metgezellen, hoewel ze soms wel met erg veel de paar beschikbare zitplekken moeten delen.

Er zijn niet veel mogelijkheden om aan land te gaan. De oever is óf privé-terrein, óf onbegaanbaar door moerassen of dichte bossen. Havens zien je ankerend en met een dinghy niet graag komen en vaak is er geen achterland, waar je boodschappen kunt doen. Buurtwinkels bestaan niet. Alle winkels zijn gevestigd in winkelcentra langs de snelweg. In veel havens zijn er dan ook leenfietsen en zoals hier zelfs een leenauto, die je voor 2 uur mee kunt nemen. We zochten op de parkeerplaats naar een klein oud autootje, maar het bleek een grote 7-persoons bak te zijn.  Handig, want nu konden we vouwfietjes kopen en nog meenemen ook. We zijn nu tenminste iets mobieler. Het is sowieso erg leuk om door de prachtige parkachtige wijken te fietsen.

We hebben steeds gezegd dat we niets in de gangboorden wilden hebben: “we gaan er geen uitdragerij van maken”. Maar, ja, inmiddels staan er nu toch 2 fietsen, 4 jerrycans voor extra brandstof voor de lange afstanden, en de halfwinder in een bijna vergane zak.

In de haven ontmoetten we Marius, Linda en kinders Pieter en Wies van de Abel T. Lang geleden dat we Nederlanders tegenkwamen. Een gezellige avond met te veel drank en te weinig gegeten, kwam mij duur te staan. Om het leed wat te verzachten kwam Wim de volgende morgen aandragen met een extra kussentje en ter verkoeling de ventilator van Martin en Caroline voor om mijn nek. Terwijl ik lag te herstellen, ging Wim naar de winkel om de drankvoorraad aan te vullen. Het was weliswaar zondag, maar de winkels zijn hier op zondag gewoon open. Aangekomen bij de kassa kon hij de alcoholische dranken weer terug gaan zetten (hij begreep eerst maar niet wat ze bedoelden): die worden op zondag niet verkocht.

Foto’s:

Osprey met vis

Vissers in het water

Nog wat foto’s van Fort Lauderdale met wolkenkrabbers en grote yachten en Lonely Planet met steeds meer zonwering. De beste parkeerplek voor de werknemer van de maand (ideetje voor de praktijk?).

Pelikanen

De Lion Bridge in St Augustine, één van de oudste westerse nederzettingen in Amerika (400 jr oud) met fort. Een belangrijk verdedigingswerk ter bescherming van de Spaanse vloot, die met het gedolven zilver en goud uit Peru en Mexico beladen, hier langs kwamen op weg terug naar Spanje.

Koloniale huizen in Victoriaanse stijl.

Wit reigertje met vis

Ondergaande zon in de Cattle Pen Creek

Kater