Norfolk nog steeds
Norfolk, Virginia, 13 juli 2011
We hebben eerst een tijdje geankerd voor Portsmouth, een slaap stadje aan de Elizabeth River. Vrijdag zou onze nieuwe genua uit België aankomen en om een postadres te hebben zijn we naar de haven in Norfolk aan de andere oever van de rivier verhuisd. Het is er nog niet en bij navraag bleek het zeil nog bij de douane in Antwerpen te liggen, iets niet goed met de BTW-papieren. We worden er een beetje zenuwachtig van, want een haven hier is een kostbare aangelegenheid.
Het is wel een leuk plekje. We genieten er maar van. Eindelijk eens lekker onder een echte douche ipv de handdouche met soms alleen koud water (de boiler warmt alleen op als we de motor gebruiken), lekker van boord stappen als je daar zin in hebt en niet altijd zuinig met energie en water. We liggen aan een gezellig park, waar vrije zitjes zijn met parasol en kindertjes die komen spelen in de verrassings-fonteinen. Het is overigens opvallend dat er veel spelletjes gedaan worden. Aan het strand worden balspelen gedaan en hier in het park zijn mensen druk in de weer met een spel met zandzakjes die je in een gat op een schuin hellinkje moet gooien en er wordt veel geschaakt.
Met de ferry, een oude rader boot met gouden kroontjes op de pijpen, kunnen we gemakkelijk oversteken naar Portsmouth. In Portsmouth gingen we op zondagmiddag naar de Commodore, een bios, wat bleek een prachtig gerestaureerd theatertje in Art Deco stijl te zijn, met tafeltjes en gemakkelijke stoelen en Art Deco lampjes en een bakeliet telefoon om je bestelling door te geven. Het is een soort ritueel. Mensen komen wat eerder om er te eten en na te tafelen bij een film. Geweldig. Er draaide één film, een spannende kinderfilm (Super 8 van Spielberg) en er zat geen kind in de zaal.
Er is een piepklein Joods museum in een piepkleine synagoge, of eigenlijk was de synagoge het museum. Er is geen joodse gemeenschap meer, de leden zijn allemaal uit Portsmouth vertrokken, en de rabbi en de vrijwilligers- dames waren erg blij iemand rond te kunnen leiden.
Norfolk is een behoorlijke plaats met veel musea en de Wisconsin ligt er. Eén van de oorlogsschepen die in Irak en Korea actief waren. De eerste kruisraketten werden van de Wisconsin afgevuurd.
De marine heeft hier zijn werven. Af en toe komt er een erg groot vliegdekschip op ons af, omgeven door een stel grote slepers. Langs de oever ligt een marine schip waar dag en nacht zwaar bewapende bewakingsboten met waarschuwingslichten voor heen en weer varen.
Norfolk was de plaats waar de “underground railroad” actief was. Noord Amerikaanse schippers namen gevluchte slaven mee naar het slaaf-vrije noorden ( er was een grens getrokken , de Mason-Dixon lijn op de 36.30e breedte graad, ten noorden waarvan de slavernij verboden was en ten zuiden ervan slavernij toegestaan) hoewel er later als compromis met de zuidelijke staten wel weer een federale wet aangenomen werd, die mensen verplichtte gevluchte slaven aan hun eigenaar over te dragen.
Ik las in een historisch tijdschrift dat de verontwaardiging over deze wet, de Fugitive Slave Act van 1850, de aanleiding voor de Amerikaanse schrijfster Harriet Beecher Stowe was het boek “De hut van oom Tom” te schrijven. Dit boek werd een inslaand succes. Het gaf een enorme push aan de anti slavernij beweging. In Engeland tekenden 500.000 vrouwen een petitie voor afschaffing van de slavernij en de schrijfster George Sand (partner van Chopin) schreef in La Presse over haar als een heilige.
We zijn al een paar keer in het Chrysler jr. (de automagnaat) museum geweest. Het heeft een erg mooie kunstcollectie met goede beschrijvingen, zodat je eigenlijk geen gids nodig hebt. We zijn er al een aantal keren geweest en hebben nog steeds niet alles gezien.
We weten niet goed hoe het zit met de openbare voorzieningen, maar hebben het idee dat er veel voor de inwoners gedaan wordt. De musea zijn vaak vrij toegankelijk, het openbaar vervoer kost niet veel en is voor 67+ zelfs gratis. We zien rijen wel erg kleine huisjes (2-kamerwoningen?), maar goed onderhouden. Een heel ander beeld dan we van Amerika verwacht hadden.
20 juli 2011
M’n verhaal was even blijven liggen en dan ben je zo weer een week verder.
We hebben grote problemen met het in België bestelde zeil. Het is nog steeds niet binnen, 2,5 week geleden zou het bij de zeilmaker opgehaald zijn. Na de problemen bij de douane had het er maandag moeten zijn en het is er nog steeds niet. Vanmorgen weer gebeld en het lijkt nu dan toch “zoek” te zijn. Hopen dat we niet in één of andere corrupte toestand verzeild geraakt zijn, geen zeil en 3300.00 euro armer.
Aan de andere kant van onze steiger ligt de American Rover, een 3-master, charter. Tijdens een militair uitje, waar we getuige van waren, werden op de steiger een aantal militairen toegesproken en kregen als blijk van waardering tot onze verbazing een pistool aangeboden. Bij navraag blijk je zonder enige vergunning een pistool te mogen dragen, als die maar zichtbaar is en niet ergens verborgen onder je jas of zo . We zien ook regelmatig pistool-verbodsbordjes op de winkelruit. Je kunt je toch niet voorstellen dat iemand hier zijn pistool zou trekken.
Het is een paar dagen iets koeler geweest, 27-29 graden, zodat we lekker konden lopen, en fietsen naar Westmarine, de watersportwinkel . Fietspaden zijn er niet, je wordt geacht het voetpad met de voetgangers te delen. Naar de super gaan we met de haven-taxi, dat is te ver weg.
Voor een nieuwe computer zijn we met de bus naar Best Buy geweest, 1.5 uur en 42 stops. Vooral veel werklui en een stuk minder vriendelijk dan we gewend zijn.
De komende dagen krijgen we een hittegolf, 37 graden met een gevoelstemperatuur van 43 graden.
De autoriteiten hebben voor de “poor” gekoelde ruimten ingericht.
We hebben ons voorbereid en onze 5e fan gekocht, om toch eens buiten te kunnen zitten. In de kajuit hebben we er 3, en één in de achter-hut, anders is het niet te harden. Amerikanen kunnen niet begrijpen dat we geen airco hebben. Wij snappen ondertussen ook niet hoe je zonder overleeft.
Als het te erg wordt, trekken we ons terug vlak bij, in het Mac Arthur winkelcomplex, lekker koel, laten ons verwennen met een nek/rugmassage en gaan lezen in een erg grote boekhandel. Je kunt er onder het genot van een kopje koffie vrij boeken en tijdschriften uit de kast plukken.
Vanavond is er een jazz optreden in het Chrysler museum, zijn we weer een paar uur gekoeld.
Er is een erg grote bioscoop met 18 zalen. We zijn er ‘s nachts om 1 minuut over 12 naar de 1e vertoning van de laatste” Harry Potter” geweest, 3 D. De film draaide in 3 zalen tegelijk. Prachtige effecten maar verder niet zo heel veel aan, wel leuk al de in stijl verklede jongelui mee te maken en de erg grote emmers popcorn. Volgens de krant is het aantal mensen met overgewicht het laatste jaar met 30% toegenomen (vorig jaar was dat 40%), maar dat overgewicht viel hier onder de jongeren erg mee, een hoop slanke tieners. Om 2 uur liepen we alleen terug naar de haven, want die paar honderd jongeren waren met de auto.
