Terug op het Spaanse water

Lonely-Planet
Mathilde en Wim
Mon 6 Dec 2010 19:37
12:04.63N 68:51.47W

Curaçao, Spaanse Water, 6 december 2010,

 

Sinterklaasfeest op z’n Caribisch. We waren zeer verrast dat het feest hier onder de lokale bevolking gevierd wordt.  Met een wit geschminkte Sint, en een zwart geschminkte “zwarte” Piet. Geen boot of paard te bekennen, maar wel een carnavaleske optocht met muziek en dansende mensen. Voor ons onbekende Sinterklaas liedjes in het Papiaments met af en toe een herkenbaar Nederlands woord. In een restaurant waar we zaten, was een Sinterklaas feestje gaande van lokale onderwijzers en onderwijzeressen, die cadeautjes kregen met teksten, waar erg om gelachen werd.

In Willemstad liepen travestiet-achtige Pieten, de één in een lange jurk en met een grote roze zonnebril op, andere Pieten met fel oranje en paarse pruiken.  Kijk, dat is aan ons wel besteed.

 

Het blijft hier maar regenen en regenen. Onbegrijpelijk dat het zoveel uren achter elkaar met bakken uit de hemel kan komen. Het gaat regelmatig zo hard dat we de oever niet meer kunnen zien.

Een verpleegster hier vertelde hoe ze voor de nachtdienst probeerde naar het ziekenhuis te komen.

Eerst met de auto en toen dat niet lukte te voet. Hoe de auto’s in de straat ineens gingen drijven en dat het water zo sterk stroomde dat ze de straat niet over kon steken.

Toen we hier het staartje van “Tomas” meemaakten was in 6 uur tijd al 260 mm water gevallen, de helft van wat er vorig jaar in een heel jaar gevallen is.

We zijn erg druk met het regelen van een wateropvangzeiltje.  Er zijn nogal wat mensen, die een naaimachine bij zich hebben voor dergelijke klussen. Een uur heen en een uur terug “bussen” naar winkels rond (op de busjes staat zowel “ront” als “rond”) het Schottegat heeft nog niet het gewenste resultaat opgeleverd.

 

Morgenochtend moeten we naar Willemstad om uit te klaren (naar immigratie, douane en havenkantoor) en om +/ 16.00 uur vertrekken we met oosten wind richting Aruba, Oranjestad, 80 mijl en 16 uur varen.

 

Annelies en Enoch zijn ons vooruit gegaan naar Aruba, maar zijn er misschien al niet meer als wij daar aankomen. Het is steeds weer jammer als mensen vertrekken waar je het goed mee kunt vinden.

Anderzijds weet je ook zeker dat er wel weer iets gebeurt, waardoor het ineens weer erg leuk wordt.

Zo ook deze keer. Gisteren waren we op de borrel bij Henk en Joke van de Zeevonk, die we al langer kennen, en via hen ontmoetten we Bert en Mieke van de Torum. Uiteindelijk zijn we met de dinghies naar de “Red Snapper” gevaren en hebben daar met zijn zessen vreselijk gezellig gegeten.  


Bij de foto's: 

een jonge leguaan,

Piet op Curacao,

aan het "werk"

JPEG image

JPEG image

JPEG image