Dominica, Prince Rupert Bay, 22 april 2010

We zijn eergisteren ’s middags om twee uur uit St. Kitts vertrokken, 26 uur varen naar Dominica.

Toen we vertrokken was er geen wind, maar ter hoogte van Guadeloupe kregen we 2 knopen stroming en 20 knopen wind tegen. We kropen vooruit. Marina Riviere Sens wilde ons niet hebben.

Dan maar doortobben. Na een paar uur werd de windrichting  gelukkig gunstiger. Om 5 uur

‘s middags, nog een nette tijd, kwamen we  in de Prince Rupert Bay van Dominica aan. Direct omringd door boatboy’s, die fruit en allerlei diensten aanbieden. De pokken onder je schip verwijderen, je gidsen naar de watervallen, je was verzorgen, je afval wegbrengen (volgens de pilot moet je dat niet doen, want ze zouden de zak openscheuren om te zien of er wat voor ze bij zit en de rest zou overboord gaan. In de baai zien we geen afval drijven, dus of dat nog zo is?). Een prettig contact. Je koopt wat mango’s en grapefruits en als je verder geen belangstelling hebt, gaan ze weer weg.

Dominica is erg arm. Er liggen meerdere half vergane vrachtschepen langs de oever van de baai.

Gevolg van Hurricane David. De schepen zijn toen losgeslagen van hun ankers en op de oever gedeponeerd. Het plaatsje Portsmouth is erg armoedig,  golfplaten schuurtjes, veel verkrotte woninkjes. De mensen zijn evenwel erg aardig.

Vanmorgen zijn we met Charlie  de Indian River op geroeid, de jungle in. Het grootste deel van Dominica is tropisch regenwoud. Er zijn zo’n 360 rivieren, die van de bergen naar de oceaan stromen. Watervallen en moerassen. Er komen boa’s voor en bijzondere parkieten.

Toen ik vanmorgen vroeg buiten zat, hoorde ik een paar keer een briesend geluid.  Ik dacht even dat het een nijlpaard was, maar het was een waterschildpad, wel een erg grote.

Op St. Kitts heeft Patrick Kelly ons een paar dagen op sleeptouw genomen. Patrick was in Zimbabwe chef  the clinique van de Veterinaire Faculteit. We waren erg benieuwd hoe het maakte en hoe de situatie op de Universiteit in Zimbabwe was. Hij bleek 9 jaar geleden met zijn gezin uit Zimbabwe te zijn vertrokken naar Nieuw Zeeland. De blanken in Zimbabwe maakten hun huisdieren af en vertrokken met achterlating van huis, pensioen, noem maar op. Van de Universiteit is waarschijnlijk niet veel meer over. De EEG heeft  zich al jaren geleden uit het project, wat toen heel goed liep, teruggetrokken en de docenten verdienen nu zó weinig (100 dollar per maand) dat ze er een tweede baan bij moeten hebben.

Na 4 jaar aan de Universiteit in Nieuw Zeeland gewerkt te hebben, is hij naar de Ross Universiteit van St. Kitts verhuisd. Er zijn verschillende eilanden, waar Amerikanen een particuliere universiteit opgezet hebben. Er studeren alleen Amerikaanse  studenten. Een wonderlijk fenomeen.  Soms, zoals op Saba, maken de studenten 30% van de bevolking uit. De studenten betalen 15.000 US dollar per semester, wat voor de hele studie neer komt op zo’n 125.000 dollar. Waar heb je het over.      

Op Saba staat de Medische Faculteit op een prachtige plek, waar je een klooster zou verwachten. Hoog op een rotspunt met naar 3 kanten uitzicht over de oceaan. Op St Kitts is de locatie van de Veterinaire Faculteit trouwens ook niet verkeerd. laagbouw uitgestrooid langs de kust.

Leuk te zien dat er, om infusen aan te leggen, operaties te oefenen, met modellen gewerkt wordt (foto’s).

Bij de foto’s

Van St. Kitts: het wegen van de koraalvisjes, overzicht over één van de baaien, Patrick Kelly voor het huis van 5 miljoen dollar (past hij 3 maanden op als zijn kennissen weg zijn), Mathilde met het operatiemodel, overzichtsplaatje van de universiteit.

Van Dominica: beelden van Indiana River, de huisjes, een geit aan het water en Mathilde aan het zwemmen en het invlechten van het haar.