Bonaire, 20 november 2010,

Na negen dagen op de Islas Aves (= vogel eilanden) voor de kust van Venezuela te zijn geweest, zijn we weer terug in de bewoonde wereld. 

Vanuit Curaçao hadden we eigenlijk naar Aruba gewild, maar de wind was west en dat was een mooie gelegenheid om toch nog de Aves Eilanden te bezoeken, die we aanvankelijk overgeslagen hadden.

De Aves Eilanden bestaan uit twee archipels, Solovento en Barlovento,  grotendeels bestaand uit zo’n 10 km rif onder water en hier en daar een plukje onbewoond eiland. Er is geen enkele voorziening,  je moet alles zelf bij je hebben.  

Het is een aparte ervaring:  het lijkt of je op open zee ligt, maar door het rif (onder water) ben je toch beschermd tegen ruwe zee.  Om te snorkelen moesten we met de dingy soms een aardig stukje varen om bij het koraal te komen.  In zo’n verlaten gebied moet je dan extra veiligheidsmaatregelen nemen. Anker mee, de handmarifoon en een gereedschapsset voor de motor en een seinspiegeltje.

Deze tijd van het jaar zijn er veel squall’s, ineens opkomend slecht weer met stortregens en zeer harde windvlagen.  Je ziet van verre de zwarte lucht al aankomen.  Op Bonaire was het ook weer raak. Wij zijn aan de mooring blijven liggen met de motor stand by, maar andere schepen kozen er voor om verder uit de kust heen en weer te blijven varen/dobberen (het is daar te diep om te ankeren) tot het ergste noodweer over was. 

Bij Isla Sur, het zuider eiland, lagen we in een mooie baai, soms alleen, soms, op afstand, met één of twee buren.  Er broeden honderden  Brown  en Red-footed Boobies, familie van de Jan van Genten.  Dag en nacht een gekwetter en geruzie in de bomen om de beste tak, gesleep met takjes, jongen die gevoerd worden (grote wit-grijze donsbollen). Vooral de rood-poot genten in de bomen zijn prachtig om te zien. Grote witte vogels, zittend met hun vuurrode gevliesde voeten om een tak gevouwen.  Met Tante Ma konden we mooi dichtbij komen, maar er waren steeds te veel golven om de camera goed stil te kunnen houden. Van de film was dan ook niet veel bruikbaar, helaas.

Onderweg  hebben we eindelijk weer eens wat leven gezien. Dolfijnen om de boot, een walvis (een Orka!),  een jonge bruine Booby cirkelend rond de boot. Ik dacht eerst, dat hij op mijn hoofd zou landen, maar hij koos toch voor de sprayhood. En een roofvogel (visarend?) die kwam uitrusten op een zaling. En we hebben weer eens een visje gevangen.

Enoch en Annelies van de Gabber lagen gelukkig nog bij Bonaire toen we terugkwamen.  Met hen ruilen we boeken. We hebben weer een hele stapel nieuw leesvoer en zij hebben ons geholpen met het opeten van 3 kg Baracuda.  

Foto’s:

Baracuda,

gevolgen van tot tropische storm afgezwakte hurricane Tomas op Curaçao,  

de barometer van mijn horloge toont de krater van het lage drukgebied tgv Tomas,

Booby-eiland Isla Sur, 

de eilandjes waar je bij ankert (op één van de foto’s zie je ons ankerballetje),

schip op de wal in Bonaire (na het breken van een mooringlijn)