In plaats van met z'n tweetjes in de stilte op de San Blas Archipel te zitten, hebben we een druk sociaal leven (al weer 3 weken) in Cartagena. Ik weet niet hoe het komt, maar ineens zitten we iedere dag op een andere boot.

We waren gewaarschuwd voor allerlei ellende op de ankerplaats. Het water is inderdaad niet schoon, maar niet zo vies als verwacht en stinken doet het niet. De vreselijke aangroei aan de boot klopt wel. De propeller met uitklapbladen was één grote klomp pokken, geen beweging in te krijgen en de uitlaat van de vuilwatertank is helemaal dichtgegroeid.  's Morgens en 's avonds vertrekken boten met toeristen in volle vaart tussen de ankeraars door naar Rosario, met de nodige golven tot gevolg  en Tante Ma moet iedere avond opgehesen worden ivm dingy-diefstal. Water moeten we iedere dag met een jerrycan in de haven gaan halen. Maar we hebben de ongemakken er graag voor over. Wat een mooie oude stad met leuke winkeltjes en eettentjes.

Toen we hier aankwamen hadden we direct al leuk contact met Krina en Lutz. Zij zijn in 1985 uit Nederland vertrokken met de bedoeling één jaar weg te blijven en zijn gewoon nooit meer naar Ned. teruggegaan. Krina verdient de kost met canvas-naaiwerk (we hebben eindelijk weer eens lekkere kussens in de kuip) en Lutz is kapitein op de grote vaart en doet af en toe een reis. Van Krina heb ik geleerd wat je allemaal met meel kunt doen. Komt goed van pas omdat in de San Blas niets te krijgen is. Brood bakken in een pan ipv in de oven. Dat kost minder energie en het wordt minder heet in de boot. Tortilla deeg maken en koekjes zoet en zout etc.

Ook heerlijk om weer eens met een stel vrouwen de stad in te gaan, erg gezellig.

Kerst hebben we met z'n 8-en, Nederlanders, op de boot van Ad en Beatrijs gevierd en op Oudejaarsavond zijn we met een aantal mensen om 10 uur de oude stad ingegaan. Tot onze verrassing stond in alle smalle straatjes, met aangebouwde balkonnetjes en bougainville, één lange rij tafels , feestelijk versierd en met dinerende mensen in avondkledij. Alle pleinen hetzelfde, onherkenbaar. Geen idee hoe het georganiseerd was en waar al prachtige schotels met eten vandaan kwamen.

Deze week is er een "festival klassieke muziek", met iedere dag deels gratis en deels (erg duur) betaalde concerten. Kerk en zalen zijn afgeladen vol en met veel jonge mensen. Dat heeft ons nogal verbaasd, omdat je voor de radio en elders alleen weinig interessante muziek hoort met veel "corazon" en "el sol". 

Voor de zoveelste keer zijn we voor de San Blas de voorraden aan het aanvullen. We hebben nu dan toch afstand gedaan van onze vouwfietjes, de ketting, versnelling en remmen waren volledig vastgeroest en de pedalen klapten steeds in. Maar de mensen hier waren er evengoed blij mee, ondanks de waarschuwing dat het echt niets meer was. Wim kreeg geen tijd om ze zelf op de kant te zetten. "Para mí?????, sí para tí".

Met Lionel en Barbara, een Canadees stel, hebben we 8 januari zíjn verjaardag gevierd en met hen en Casper en Geertje de 9e, Wím zijn verjaardag. .Lionel en Barbara hebben ons gevraagd de verplichte "3e en 4e hand" te zijn gedurende de 2 dagen dat zij door het Panamakanaal gaan naar de Pacific. Gaan we dat toch nog meemaken. 

Foto's:

Vertrek uit Santa Marta, zicht op Rodadero

 

   

Heftig weer