Deltaville, Virginia, 24 augustus 2011

De hele dag is er informtie op de T.V. over Hurricane Irene. Het lijkt erop dat hij/zij hier recht overheen gaat komen. Buiten de zeer zware storm (150 miles/hr), wordt zware regenval verwacht en vloedgolven. Dat van naar Washington varen was niet zo’n goed idee. Het water van de Potomac River schijnt bij wind erg wild te zijn, en bij Washington is er geen mogelijkheid om je boot uit het water te halen.

Nieuwste plan: vandaag gaat de boot er hier uit, als dat lukt, want de hele haven moet nog leeg. Bij de vorige orkaan is er 24 uur per dag doorgewerkt om alle boten op tijd uit het water te krijgen. Voor morgen hebben we een auto gehuurd, anders komen we hier niet weg. We nemen ws in de buurt van Richmond een hotel. Wanneer we dan weer terug kunnen, hangt af van de schade. Vaak is er geen electriciteit en zijn de wegen geblokkeerd. De verwachting is dat zware regenval en opgestuwd water een groot probleem zal zijn. De waterspiegel gaat in ieder geval 2 meter stijgen.

Gisteren zaten we in de lounge van de haven toen alles begon te schudden. Het hele gebouw stond te schudden. Eerst denk je dat het er een zware vrachtwagen langs komt, maar daar was het te heftig voor. Onze eerste aardbeving dus. Gauw het gebouw uit, maar daarna ging iedereen gewoon weer aan het werk. Vreemde gewaarwording.

Deltaville Marina, 26 augustus 2011

De boot ligt op de kant. Een hele opluchting, want bijna alle boten (behalve de Wildcat van Frank en Tini) kregen voorrang  en als er nog tijd en plek was, zouden wij eruit gaan, en zo niet, wat dan? Andere mensen maakten zich niet zo druk, er zullen nog wel meer orkanen komen en dan kun je wel aan de gang blijven, zij gingen in een beschut kreekje liggen een heleboel lijnen aan de bomen en verschillende ankers, en zouden op de boot blijven.

Vrijdagmiddag lagen alle boten op de kant, op 3 boten na, waaronder de boot van Frank en Tini, die zelf voor een maandje in Canada waren. De mannen waren niet te bewegen hun boot nog op de wal te leggen!? Raadselachtig, als je net een kleine honderd boten uit het water gehaald hebt. Het zal je boot maar wezen. Na soebatten van Peter en Anita, een Nederlands stel dat hier voor een aantal jaren woont, kwam “Wildcat” toch nog op het droge te liggen.

Gisterenmiddag zijn we naar Richmond vertrokken (nog een heel eind rijden, deels in file) en goed in het hotel aangekomen. ’s Avonds waren we bij Peter en Anita, die hier vlakbij wonen, te eten uitgenodigd. Leuk om wat insite information over het wonen hier in “The South” en te krijgen. Conservatief en in de “Bible Belt”.

De boot zal wel, wat belangrijker is, we maken ons zorgen om vader Klein, die het ziekenhuis opgenomen is. Gelukkig gaat het al wat beter. We laten de boot op de kant staan en zijn ons aan het voorbereiden om eerder naar huis te komen dan gepland was.

Foto's: 

Het ziet er relaxt uit, maar er is 3 dagen loeihard gewerkt

De "Nederland" van Peter en Anita in de lucht

De "Wildcat" van Frank en Tini als laatste eruit, dank zij de inspanning van Peter

Up date van Irene