Gisteren, mijn verjaardag, begon eeeerg goed met alle onverwachte telefoontjes, sms-jes, e-cards en lange brieven! Hollandse koeien, Cool jazz voor in de hitte, gezongen en geschreven goede wensen. Hier en daar hadden we een Spaans woordenboek nodig.

Tussen de middag gezellig op een terrasje wat gegeten en in de middag met de boot vertrokken naar Las Palmas op Gran Canaria, ongeveer 20 uur varen. Als we daar met licht aan willen komen, moeten we niet te vroeg weg. Het begint rustig met een redelijk kalme zee. Van de passages tussen de eilanden is bekend dat de wind daar behoorlijk accelereert, maar het viel mee. Aan de noordkant van Fuerteventura werd het lastiger.

Swell dwars op de boot en 20 knopen wind achter. Dat geeft vervelende golven en een rollend schip.

Jullie raden het al: verjaardagstaart eruit en ook alles wat er niet in zit, wil eruit. Rillend koud.

Met alle kleren aan en capuchon op in bed gedoken. Een paar 2-uur wachten gedraaid, maar het meeste komt toch op Wim neer.  

Het is voor het eerst dat we bij volle maan varen. Waar anders alles zwart is, is het nu zo licht dat je bijna een boek kunt lezen.

Als we om acht uur aankomen vond Wim het wel een leuke trip, maar ik ben geradbraakt.

Hoewel ik me tot nu toe goed over dit ongemak heen heb kunnen zetten, ben ik er nu echt chagrijnig van. Kwaad zijn op de “elementen” heeft echter niet zoveel zin.

Las Palmas heeft een grote haven voor zeeschepen en er is een grote haven voor jachten (1200 ligplaatsen).

De marifoon wordt hier weer serieus genomen. Je hoort weer: “thank you, sir” in plaats van het

“fuck you, fuck you” dat voor de kust van Marokko gebezigd werd.

In de haven veel boten van mensen, die over gaan steken. Alle faciliteiten zijn aanwezig.

Grote supermarkten, die karren vol etenswaar bij de boten afleveren. Nautische winkels te over en een werf waar de laatste klussen geklaard kunnen worden. Iedereen is druk. Er heerst een beetje een opgewonden sfeer. Overal hangen briefjes van opstappers, die mee willen.

Hier komen we ook Frank en Tini weer tegen, zij gaan de 24^e oversteken. Volgens Frank zijn de golven bij de oversteek een stuk aangenamer en is uitgebreid koken het hoogtepunt van de dag (nu is het koken onderweg bijna niet te doen). Dat geeft de burger weer moet.

Op Lanzarote hebben we nog een dag een auto gehuurd. Dat was even wennen na 4 maanden niet gereden te hebben.  Het Parque Nacional de Tymanfaya  is indrukwekkend. Van 1730-1736, dus 6 jaar lang zijn er vulkaanerupties geweest. Een kwart van Lanzarote werd onder lava bedolven.

Ongelofelijk dat je, zover je kijken kunt, alleen maar brokken zwarte lava ziet.

De foto's zijn uit het Parque Nacional de Tymanfaya.