De tocht over de Rlo Dulce begon dit keer in de mist. Geleidelijk brak de zon door. Weer omgeven door vogels, cajuca's, prachtige natuur. Nachtje in Texan bay geankerd. Onze favoriet, Canny was er niet meer. En Maurits had geen kok meer, gegeten bij het dames collectief. Mike die daar nu de scepter zwaait niet gezien. Heerlijke robalo (vis) gegeten.

Volgende ochtend uitgeklaard, ging verbazend vlot. Zonder de grond te raken over de zandbank gevaren, 3 uur voor hoogwater. En na 2,5 uur varen geankerd bij Cabo tres Puntas. Volgende dag voor de wind! naar New Haven en de dag daarop op de motor naar Placencia. Inklaren in Placencia is aanmerkelijk duurder geworden, de dollars raken snel op.

Op de ankerplaats van Placencia geschuild voor een Northerly, harde noorden wind. Gelukkig niet veel golfopbouw, was prima te doen. Wel een grotendeels doorwaakte nacht.

Morgen op weg naar Tobaco Cays.

Bij de foto's

Beeld zal Mathilde bekend voorkomen: de zolen van verder prima schoenen laten los ten gevolge van de warmte, in dit geval mijn net opgeknapte sandalen.

De heerlijke mojara, een zoetwater roofvisje

De bloem van de zapote.

Een paars waterhoentje bij Texan bay

De lely trotters, als de vleugels uitslaan heel geel.

De vaste bezoekers: zwaluwtjes, varen gezellig een stukje mee en gaan in de rolfok kijken of er nog wat te eten is.

De pelikaan krijgt af toe ook een visje

Rio Dulce in de mist.

Voor de wind naar Placencia, ongekend.

Placencia, de zonsondergang voor het stormpje