St. Christopher (St. Kitts), 17 april  2010

Saba was in het verleden een bijna ontoegankelijk eiland. Steile rotsen uit zee. De enige toegang was een ongelofelijk steile trap, in de rotsen uitgehakt (Ladder Bay). Schepen moesten vaak dagen op goed weer wachten om bij de kust te kunnen komen, dat wil zeggen, tot je middel in het water staan en zo de handel aan wal zien te krijgen. De enkele keer dat mensen proberen met de dinghy aan land te gaan, loopt meestal niet goed af.

Nederlandse ingenieurs sloten uit dat een weg aangelegd kon worden (alles ging te voet) of een vliegveld gerealiseerd. Het lukte de eilanders evenwel om op eigen kracht een weg langs de steile rotsen aan te leggen en een vliegveld te realiseren op het enige vlakke stukje rots van het eiland.

We liggen nu in het haventje van Basseterre, St. Kitts. Heerlijk om eens een paar dagen niet te ankeren, zomaar op de wal te kunnen stappen. Hier in de haven hopen we Patrick Kelly te ontmoeten. Van Frank en Tini kregen we een aantal weken geleden een e-mailtje met het bericht , dat  ze in de haven naast  Patrick lagen. Een patholoog uit Zimbabwe, die nu hier in St. Kitts aan de Veterinaire Faculteit werkt  en blijkbaar op een boot woont. Kleine wereld.  Wim heeft zo’n 20 jaar geleden een aantal keren met hem samengewerkt op de Veterinaire Faculteit in Zimbabwe.  Hij woonde toen in een mooi huis, gekocht van rijke blanken, die het land ontvluchtten rond het uitroepen van de onafhankelijkheid.

Het klinkt niet goed, dat hij nu hier is.

Bijna alle Caribische eilanden hebben een historie van suikerriet plantages en slavenhandel.

Ze doen ons dan ook erg aan Suriname denken.

St. Kitts heeft voor 90% een Westindisch-Afrikaanse bevolking. Als er niet net een groot cruiseschip afgemeerd is, zien we bijna geen blanken. Straatjes met kleine houten huisjes met kleine veranda op palen. Soms versiert met fraai uitgesneden daklijsten. ’s Avonds live reggae muziek. Gegrilde kip op elke hoek van de straat. Langs de weg kleurige groentestalletjes.

We voelen ons hier erg op ons gemak.

Het water en koraalrif  rond de meeste eilanden zijn natuurreservaat, waar niet gevist mag worden.

Hier zien we echter prachtig gekleurde koraalvissen verhandeld worden. Papegaaivissen  in  helgroen en blauwe kleuren,  grote mooie rode -stippen-vissen. 

Minder leuk zijn de mannen, die met baby-aapjes (met luiertje) op de arm lopen. Je kunt ze kopen of ermee op de foto.

 Saba, St. Eustatius, St. Kitts en Nevis worden de Cloudy Islands genoemd. De bergtoppen zijn bijna altijd in een wolk gehuld.  De oceaankant is vaak puur rots (Saba), maar aan de andere kant van de berg bevindt zich, zeer verrassend, een tropisch regenwoud met lianen en bloeiende wilde bananen.

Foto’s:

Saba: kerkje, Mount Scenery, ankerplek Ladderbay, Saba groene heuvels

St. Kitts: aapje, groentestalletje, Kittitian (inwoner van St. Kitts)