Atlantische Oceaan

Lonely-Planet
Mathilde en Wim
Sun 31 Jan 2010 15:52
17:01.64N 61:16.81W
 
Dag 23  31 januari 2010
Trip 144 mijl.
 
We zijn er bijna, nog ongeveer 5 uur te gaan.
Frank en Tini, met wie in Las Palmas bevriend geraakt zijn, zijn al zo'n 2 weken geleden op Antigua aangekomen. Zij wachten ons op, zoals zij mailden, in een baai met naar vis duikende pelikanen, fregatvogels en een familie zeearenden. Hmm....
 
We hebben het gedaan, ruim 5000 kilometer over de oceaan gezeild. Zoals men zegt leuk is niet het goede woord maar het was een geweldige ervaring. De eindeloze zee, prachtige zonsondergangen, 's nachts een maan die een glinsterende streep over het water trekt. De sterrenhemel. Dagelijks de zon boven het water op zien komen. Lekker douchen in de kuip. De vliegende vissen. En de werkelijk prachtige dorade's.
 
Lastig was het idee: gebeurd er iets, dan kan niemand ons helpen, de grote schepen die ontzag in blijven boezemen, de soms harde wind en hoge golven, kan de Etap dat wel aan, en dan het rollen van het schip, waardoor je vaak niet kunt slapen en de meest simpele handeling een opgave wordt.
Aanvankelijk waren we nog vreselijk druk met van alles, dat werd steeds minder. Zeilen wisselen? Eerst maar eens afwachten of de wind zo blijft. En toch vlogen de dagen om.
De satelliettelefoon was een uitkomst, daarmee konden we de gribfiles opvragen (verwachting van wind, golfhoogte etc.), bellen met ouders en emaillen. Iedere dag kregen we wel een aantal mailtjes van familie, vrienden en collegae. Dat hebben we zeer gewaardeerd.
 
Buurman Jan van Bor wist onze belevenissen mooi samen te vatten:
 
"Jeetje, jongens, ik zie waar jullie nu zitten, op een onmetelijke oceaan, in the middle of nowhere; is het jullie in den bol geslagen?
Overigens, ik hoop dat jullie op de hoogte zijn van het feit, dat de aarde rond is en dus in feite nergens naar toe gaan en de reis ook nooit ten einde komt.
Jullie leven, begrijp ik , is nu teruggebracht tot het meest basische: een beetje in den bloten reet dorado's vangen, een broodje bakken, naar de blauwe lucht, blauwe zee en bruine navel staren...."
 
Als we weer in de bewoonde wereld zijn gaat de satelliettelefoon uit en zijn we als het goed is weer op onze oude telefoonnummers en emailadressen te bereiken.