We zijn weer terug in de haven van Lagos.  Het water was op, de was moest gedaan en in Lagos is een grote super (of wel een “Pingo doce”) om de voorraden weer eens aan te vullen, en er moest worden geïnternet. Voor het eerst hebben we de motor moeten starten om de accu’s op te laden. Bij windstilte en bewolking werken windmolen en zonnepanelen niet.

We hebben ruim een week in Alvor voor anker gelegen, er is geen haven, en we wilden eigenlijk nog helemaal niet weg.  De stilte, het uitzicht over de droogvallende zandplaten met wadvogels, de wandeltochten langs het strand, de rotsen in zee met droogvallende strandjes……….

Alvor is een gezellig klein stadje. Vissers zitten er hun netten te boeten, heel veel vishaken aan een heel lange lijn te ordenen en van aas te voorzien.

Om elf uur ’s morgens worden overal de vuurtjes buiten bij de restaurants opgestookt om later de vissen voor de lunch op te grillen.

Als je wat langer op één plek bent, leer je ook wat meer mensen kennen.

We hebben een paar avonden met Boukje en Jan opgetrokken. Amsterdammers, die hier op de boot overwinteren. In de zomer varen zij in Nederland (zij hebben geen huis meer) en in het najaar varen ze de boot in 2.5 week, dat is bijna in één ruk, weer naar het zuiden.

Net voor we weggingen kwamen René en Pauline, die we al eens eerder ontmoet hadden, naast ons ankeren.  Dat werd een gezellig avondje en weer eens vreselijk gelachen.

Vanmorgen ontdekten we op het land, achter de wal waar we op uitkeken, honderden ooievaars!, waarschijnlijk op doortocht naar Africa. We hadden eerst wat geklepper gehoord, het lijken wel ooievaars, en vervolgens zagen we een hele groep op de thermiek in de lucht zweven. Pas later ontdekten we de grote aantallen achter de wal.

Filmpje volgt.

In Alvor staat een lief beeld van Menina e o cao (Menina met haar hond, gemaakt door Teresa Frazoa).