Georgetown, South Carolina, 16 juni 2011

We hebben eerst maar eens wat boeken gekocht over de geschiedenis van Amerika. Bij de rondleiding door de koloniale huizen begrepen we niet veel (meer?) van de verhalen over kolonisatie, revolutie en burgeroorlog.

Inmiddels is het één en ander weer wat duidelijker geworden.

Heel in het kort:

Na de ontdekking van Amerika door Columbus in 1492  was het vooral Engeland dat groepen mensen toestemming gaf om nederzettingen te stichten aan de oostkust.  Deze kust was goed toegankelijk met een vlak achterland, geschikt voor katoen en rijstteelt. Pas later werden de meer westelijke staten gevormd.

In navolging van de Caribische eilanden werden Afrikaanse slaven naar Amerika gehaald om op de plantages te werken. De blanken bereikten een ongekende welvaart. Ze bouwden de grote  buitens op de plantages en de riante grote 2^e huizen in Victoriaanse stijl aan het water in bijvoorbeeld de handels stadjes Charleston, Beaufort en Georgetown.

Toen de belangen van Engeland en de kolonisten steeds meer botsten, verenigden een aantal  staten zich tot een Unie die samen voor onafhankelijkheid van Engeland vochten (1776).

De burgeroorlog ( 1861-1865) werd uitgevochten tussen de Noordelijke - en de Zuidelijke staten.

De Noordelijke staten waren geïndustrialiseerd en wilden de slavernij afschaffen en het agrarische Zuiden had er alles voor over om die te behouden en wilde zich daarom van het Noorden afscheiden. De Noordelijke Unie won uiteindelijk de strijd.

De plantage-eigenaren werden uit hun huizen en van hun plantages verdreven, de slavernij werd afgeschaft en de plantages raakten in verval.

Pas in 1965 werd in het Zuiden ook de apartheid afgeschaft en evengoed moesten zwarte kinderen nog met speciale bussen naar blanke scholen gebracht worden en waren er lynchpartijen (herinner ik me nog wel uit de kranten).

Het 600 blz tellende geschiedenis boek voor middelbare scholieren uit 1950 dat we voor 1 dollar tweedehands  kochten, heeft het slechts zijdelings over de slavernij en het lot van de indianen (een kaartje waarop de indianen-reservaten worden weergegeven). Het boek zegt ook ronduit dat het alleen de geschiedenis van de blanken beschrijft. We dachten nou ja, 1950, maar ook in het museum werd het onrecht, dat mensen is aangedaan, volledig genegeerd. Genant als de helft van de toehoorders van Afrikaanse afkomst is.  

Als tegenwicht hebben we het boek “Slaves in the family” gekocht van Edward Ball. Hij volgt de geschiedenis van zijn eigen plantagehouders familie, maar ook die van een aantal van hun slaven. Van 1698- 1865, dus in 167 jaar tijd hadden zij 20 rijstplantages bij Charleston en +/- 4000 slaven.

In een interview in 1994 met Sonya Fordham, een nakomelinge van de Ball-slaven, zegt zij:

South Carolina is het “Zuiden” met Charleston als middelpunt. Afro-Amerikanen worden nog steeds genegeerd, die zeg je niet gedag, moet je ze spreken dan kijk je ze niet aan. De openbare scholen zijn slecht. Ook op een 100% zwarte school komt hun geschiedenis nauwelijks aan de orde. 

Algemeen: in 1865 waren er 370.000 slavenhouders.

11 miljoen West Afrikanen werden naar “de West” verscheept, 2 miljoen overleefden de reis niet, 500.000 kwamen in de US terecht en de rest op de Caribische eilanden, Brazilië, Mexico en elders.

Tegenwoordig zijn het de rijke Noord Amerikanen die in de winter in die kapitale huizen aan het water wonen en in de kustplaatsen.

We ankeren op dit moment in Georgetown in de stank van een papierfabriek tegenover een aardige oever met terrasjes. De ventilators draaien en sproeien tegelijkertijd een waternevel. Dat werkt lekker verkoelend, alleen vragen we ons af hoe het met de Legionella bacterie zit.

We hebben veel plezier van de fietsjes, fietsen door de mooie lanen, incl. de zwarte wijken met ook de mooie houten huizen, maar dan in verveloze staat en met hoeveel gezinnen bewoond?

Wonderlijk om door South Carolina te fietsen en alles ziet er zo normaal uit en dat dit het beruchte Zuiden was/is van rassenhaat en grote Ku Klux Klan aanhang. 

Morgen vroeg op, want we willen om 6 uur varen. 60 mijl, een lange dag. Sinds lang hebben we weer last van allerlei insecten. Tijdens het varen houden horzels ons bezig en zijn er weer van die ellendige kleine steekvliegjes.

Vanmiddag kregen we bezoek van 2 jongens, die op een Hollandse vrachtboot varen. Tijdens het lossen van de steenkool uit Venezuela gingen ze even aan wal om een biertje te drinken en zagen onze vlag. Leuk even met ze te praten.

Foto’s Charleston (een van de straatjes, Catfish Row, naar de oceaan heeft trouwens model gestaan voor “Porgy en Bess”) en Beaufort

Rainbow Row

Gangboord wordt een beetje vol

Bomen met het Spaanse Mos

Kunstzaakje van de familie Longo in Beaufort

“Holy” Church

Ral familie op de modderplaat

Futuristische brug met 60 meter hoge pijlers

Zeemeermin