Cienfuegos, 2 maart 2011

Lonely-Planet
Mathilde en Wim
Wed 2 Mar 2011 18:40
Cuba, Cienfuegos, 2 maart 2011
 
Het scheelde niet veel of we hadden Cuba vaarwel  moeten zeggen en zouden we tot de groep behoord hebben, die "het helemaal gehad heeft" met Cuba . We hadden voor 2 maanden een verblijfsvergunning, maar nu bleek dat we die na 1 maand moesten laten verlengen (en weer 50 dollar betalen). Wim ging gewapend met paspoorten, drie kwartier lopen, naar de "immigratie" in het centrum. Er waren 50 wachtenden en hier bleek dat hij eerst bij de bank (weer een rij) zegels moest gaan kopen, die zij dan later weer op het formulier gingen plakken.. Hij kwam maar weer terug: "ik probeer het later nog wel eens".  's Middags ging hij weer op pad. Na 2 uur wachten was hij eindelijk aan de beurt. De ambtenaar keek eens naar hem: "met een korte broek aan, ga ik u niet helpen, kom morgen maar terug". Oh, wat was hij kwaad. Met gezellig even internetten en een Cuba Libre in het hotel zakte de frustratie wel weer. Vanmorgen een nieuwe poging gewaagd, met een vreselijk gekreukte lange broek aan, die 1.5 jaar in een tas gezeten had, en een overhemd en dichte schoenen ging hij opnieuw naar de "immigratie". Maar verdacht snel was hij weer terug. Deze keer moest hij de polis van de ziekteverzekering laten zien en hij had nog 2 dagen de tijd om het voor elkaar te krijgen.
Nou, die polissen hebben we helemaal niet bij ons. Na enig zoeken vonden we 2 pasjes van de Ohra, waar eigenlijk niet veel bruikbaars op stond, geen polisnummer of einddatum . Een aardige mevrouw loodste hem nu langs de wachtenden en god zij dank naar een andere ambtenaar. Die slikte het BSN nummer als polisnummer. Over de looptijd deed hij lastiger. Hij wist zonder datum niet of we de komende 30 dagen nog verzekerd waren. Maar hij nam genoegen met het verhaal dat dankzij het socialisme in Nederland iedereen zijn hele leven lang verzekerd is en er dus geen einddatum op hoeft te staan
Het was nog even hachelijk toen Wim in de gaten kreeg dat het BSN nummer, dat hij als polisnummer aangewezen had, natuurlijk ook in je paspoort staat. Gelukkig was de man zo afgeleid door zijn eigen verhaal ( wat vind je van de Amerikanen? Wim: "nou, Bush vond ik niks, maar Obama kan ik waarderen". De Cubaan moest niets van de Amerikanen hebben, want die beweerden dat Cuba geen democratie was!") dat hij niet in de gaten had dat het niet echt het polisnummer was dat hij opschreef. Goed, we mogen dus weer een maand blijven.
 
Verder is het hier erg leuk!
 
We zijn druk bezig met de voorbereidingen voor de zeer gewaarde komst van Bart en Leonie. De punt moet leeg en waar laten we alles? In een jaar tijd is de troep natuurlijk niet minder geworden. Maar het gaat lukken.
Voor zaterdag hopen we nog een dagje naar Trinidad te gaan.