Cienfuegos vervolg

Lonely-Planet
Mathilde en Wim
Sun 27 Feb 2011 17:34
Cuba, Marina Cienfuegos, 25 februari 2011

Sinds een paar dagen liggen we in de haven van Cienfuegos, zij het om
de dag op een andere plek, want alle steigers zijn vergeven aan
charters en als er een charter terugkomt, moeten we plaatsmaken. ’s
Morgens vroeg kwam een stel zingende Russen over de steiger, van een
nachtje stappen. Russen zijn we nog niet vaak tegengekomen.
De haven ligt aan de smalle landtong “Punta Gorda” en dat is geen
verkeerde plek. Hier staan verschillende “Patrimonia”, buitens uit de
koloniale tijd, die wereld erfgoed zijn. Cuba is een wonderlijk land,
niet te vergelijken met enig ander land dat we bezocht hebben. De
buitens zijn vaak in Moorse stijl, met torentjes en koepeltjes, de
huizen hebben waranda’s met “gevlochten” houtwerk. De oude
herenhuizen in de “Ciudad” hebben hoge zwaar houten deuren, soms
prachtig uitgesneden, en grote hoge ramen met fraai traliewerk ervoor.
Door El Prado, de grote weg die van Punta Gorda naar het centrum van
de stad loopt, rijden bicitaxi’s (fietstaxi’s), de luxe met
geluidsboxen, paard-en-wagen-taxi’s en de welbekende jaren-50
Amerikaanse auto’s, vaak met veel en prachtig gepoetst chroomwerk. Het
gewone “busvervoer” bestaat uit een soort veewagens, waarvan de
laadbak volgestouwd is met mensen, de benzine is duur (er rijden ook
wel betere “toeristen”bussen, hoor). Het lijkt of de wereld 50 jaar
stil is blijven staan.

We beginnen langzaam aan een beetje onze weg te vinden. Je wordt er
niet erg bij geholpen. We kunnen geen brood kopen omdat het op de bon
is, maar via de achterdeur, als er wat over is, kan het soms weer wel.
Onze lege gasfles kon (officieel) niet gevuld worden, iedereen zegt:
nee, kan niet.
Maar na een paar dagen (is er iets geritseld?) is hij ineens toch gevuld.
Er was lichtelijk paniek in de tent. We hadden bijna geen zout meer en
er gaat een hele eetlepel in een brood, dus als je om de dag een brood
bakt, is het snel op. Nergens te krijgen. Bart en Leonie vragen zout
mee te nemen? Wat een gedoe. Godzijdank vond Wim in de buurt van de
haven een winkel waar het wel te krijgen was en waar we ook zomaar
brood konden kopen.
Op de groenten en fruit markt is alleen te koop wat mensen zelf
verbouwen, maar we redden ons er prima mee. Tomaten, komkommer,
pepers, kool, een kleine ananas en sinaasappels. Op een tafel langs de
weg werd een net geslacht varken verhandeld, daaraan hebben we ons
maar niet gewaagd.
We zijn wel blij dat we het land op deze manier kunnen leren kennen.
We ontmoetten een aardig Nederlands stel, dat met de auto van hotel
naar hotel trok. Zij hadden helemaal geen idee van bureaucratie of
beperkingen.
In het hotel naast de haven hebben we internet gevonden (en lekkere
koffie met echte melk). Erg leuk om de e-mail weer te kunnen bekijken
met o.a. de foto van een prachtige “Zee”, de nieuwe boreling van de
dijk en een foto van onze, of eigenlijk niet meer onze, Jaapje bij
Peter en Ineke.
Zeilvriendjes zijn door het Panamakanaal.
Zondag gaan we naar een concert in het Theatro Tomás Terry, een erg
groot theater uit 1869 met 950 stoelen.

Foto’s
De tankwagen met bier is gearriveerd. Flessen en bekers worden gevuld.
Chevrolet jaren 50
Oude koloniale huizen Punta Gorda, Club Cienfuegos met de groene
koepeltjes, waar we op uit kijken.
Paardentaxi en bicitaxi
Kunst museum aan het Parque José Martí

JPEG image

JPEG image

JPEG image

JPEG image

JPEG image

JPEG image