Webdiary 03/17
Bahia
Mon 10 Jul 2017 14:23
De eerste week varen is gedaan, en het is niet goed begonnen Daarover later.
Herman arriveerde op donderdag 29/6 met de middagvlucht, en stond om ca. half
negen bij de boot. Nog even een versnapering om bij te komen van de reis en de
warmte, en toen naar Taljas taveerne. Herman kreeg een hartelijk welkom van Tina
en Talja.
Omdat Herman 's avonds arriveerde zijn we op vrijdag in Preveza gebleven. We
hebben de boot verhaald naar de hoofd kade waar water kranen zijn om de tank op
te vullen, en verder de boot geproviandeerd.
Het is dit jaar in juni al bloedjes warm, en dan is het energieniveaus ook laag.
Op zaterdag 1/7 eerst om elf uur de krant gehaald, en toen trossen los gegooid
en vertrokken, met bestemming Parga.
Eerst een paar uur gemotord en toen de middagwind kwam de geunua uitgerold, maar
de wind bleef zwak.
In de baai van Parga lagen maar een paar boten voor anker. Nog erg rustig.
's Avongs met de watertaxi naar de wal voor een drankje en een hapje.
Parga was wel al vol met toeristen.
Het weerbericht voor maandag geeft NW 6. Dus vandaag, zondag, gaan we een
beschutte haven zoeken. De keus viel op Platarias, omdat er in Mourtos ook een
flinke deining kan staan.
Om ca. half drie arriveerden we er. Maar alle kades waren bezet door flotilla
boten.
Ja, zondag is wissel dag en zijn bijna alle flotilla boten op de thuisbasis.
Daar had ik even geen rekening mee gehouden.
De enige afmeerplek was bij de haveningang tegen de buiten pier. Dus daar
afgemeerd. Schuin achter ons lagen flotilla boten met de kont naar de kade.
Goed, we hoopten dat er morgen nog wel boten zouden vertrekken voordat de harde
wind gaat komen, en kunnen we op een betere plek gaan liggen .
's Nachts begon het al aardig te waaien en lagen we flink te klotsen.
Om ca. 3 uur in de ochtend werd er op de boot geklopt. Twee flotilla leiders
boden aan om als extra zekerheid het anker uit te varen. Zo gezegd, zo gedaan.
Ook hebben de tros voor verdubbeld.
Even na zessen hoorde ik toch wel een vreemde bons. Toen ik aan dek kwam zag ik
dat de achter tros finaal door geschuurd was. De boot werd daardoor niet meer
langs de kade gehouden, en was dwars gaan verleieren. En toen is de achterbeugel
net op het boord van de schuin achter ons liggende boot gekomen, en flink
beschadigd.
Herman was toen ook op dek. Eerst hebben we de boot wat naarvoren verplaatst, om
meer ruimte met de boot achter ons te hebben.
We lagen niet goed. De deining liep net de haven in, en waar we lagen, kregen we
de volle kracht.Hier konden we niet blijven.
Dus om 06:45 de trossen los gegooid, anker in gehaald en weg wezen.
Het was even ruig om tegen wind en golven de baai uit te motoren. Het buiswater
kwam tot in de kuip.
Toen ik even naar beneden ging zag ik dat ik een probleem had. Bij het ophalen
van het anker, had Herman wel het voorluik dicht gedaan, maar het was niet
geklemd.
Mijn bunk was drijfnat. Niet zomaar nat, er stond een plasje zeewater op het
laken.
Om een beschutte plek te vinden zijn we naar het eiland Paxos gegaan. In Gaios
vonden we nog een vrij plekje aan de kade. En om 10:15 lagen we weer vast en
rustig.
Eerst maar eens koffie gezet, want daar waren we wel aan toe.
Toen op zoek gegaan naar een sleutel voor de waterkraan op de kade.
Al het beddengoed tien keer in zoet water gespoeld, en te drogen gehangen. Ook
de matras zo goed als mogelijk met zoet water gespoeld.
Net toen we dachten te kunnen ontspannen, vertelde de buren dat mijn anker had
gekrabd, en ik tegen hun boot leunde. Maar zij zouden wel even helpen met het
uitvaren van het anker. Ze wilden een lijn om het anker doen en dan roeiend het
anker verslepen. Dat werkte natuurlijk voor geen cent. Toen kregen ze hulp van
de Italiaanse buren met een bijboot met motor. Ze begonnen met de sleeplijn in
de schroef te varen. Ook hun pogingen waren enthousiast, maar weinig effectief.
Na ruim een half uur modderen hebben ze het anker laten vallen ,maar het krabde
weer.
Toen besloten een andere plek te zoeken.
Bij het inhalen van het anker bleek het achter een ketting hangen, maar dat was
snel geklaard.
En op de andere afmeer plek hadden we 80 meter ketting uit liggen en lagen we
als een huis.
Ook op dinsdag 4/7 werd harde wind verwacht en zijn we niet uitgevaren.
Ik heb eens goed naar de schade van de achterbeugel gekeken. Dat wordt een klus
voor de timmerman deze winter. Als extra zekerheid hen er een stuk aluminium
rail op gemonteerd om het te verstevigen.
Woensdag 5/7 hadden we kunnen varen, maar na de werkdagen hadden we wel een luie
vrijee dag verdiend, vonden we zelf.
Gaios is een zeer populaire plaats. Het heeft een centraal plein aan het water,
met een oker kleurig kerkje, veel terrassen van cafés en taveernes.
Overdag wordt een stuk kade vrij gehouden voor toeristen boten die hei eiland
komen bezoeken. En 's avonds is de haven weer tjokkeblok vol.
Nu wordt er ook kade geld geheven, en ik had al gehoord dat Gaios duur geworden
was. En dat klopte. Het kadegeld is ongeveer drie keer zo hoog als In Preveza.
Na drie nachten Gaios was het wel weer tijd om verder te gaan.
Op donderdag 6/7 zijn we naar Petriti op het eiland Corfu gevaren.
We zijn afgemeerd aan de kop van de kade muur. In Petriti wordt nog aktief
gevist. Aan het begin van de avond varen de boten uit, om 's nachts te vissen.
Het heeft een paar taveernes met terrassen aan het water. Voor een overnachting
is het een leuke plek.
De volgende dag, 7/7 verder naar het noorden gevaren, naar Corfu stad.
Naast het fort is een jachthaven en daar wilde ik wel eens overnachten. Op het
internet het telefoonnummer gevonden, en gebeld. Ze waren nog vol, zei de
havenmeester, maar als er was moest ik hem per marifoon oproepen.
Dat dus gedaan. De havenmeester wist nog niet of er een plaats vrij was. Ik
moest om 6 uur weer een oproep doen. Daar zag ik geen heil in. Herman had wat
tegen ankeren, en toen maar met Gouvia marina gebeld voor een plek. En die
hadden nog ruimte.
Op 8/7 is het de verjaardag vab Herman, en gaan we (vaak) op de wal een
uitgebreid Engels ontbijt eten. Dat hebben we deze keer uitgesteld naar zondag.
Zodat we op tijd konden vertrekken om vroeg in Kassiopi te zijn.
Bij aankomst was er nog een plek aan de haven dam vrij, en die was voor ons.
Het doel om naar Kassipoi te gaan is dat hier dagtripjes naar Albanië worden
verkocht, en in de volgende Webdiary hoop daar over te schrijven.
