Webdiary 12/11
Bahia
Sun 2 Oct 2011 15:56
Om 10:00 's morgens stopte er een taxi op de kade achter de boot, en daar kwam Herman uit. Hij had een vlucht van 05:00 uur 's morgens en had niet geslapen. Eerst een ontbijtje gegeten bij Dimitri, en wat bijpraten.
Het was nog steeds dik in de 30 graden, en Herman vond het best heet. Het goede nieuws was dat het vandaag de laatste hete dag is. Voor morgen worden er onweersbuien en regen verwacht, en dan zakt de dagtemperatuur onder de 30 graden. Warm, maar niet meer zo heet. Om wat af te koelen ging Herman zelfs een tijdje het water in. Dat doet hij hoogst zelden.Of we morgen uitvaren hangt af van het weer. Soms vallen de weerberichten mee.
O. Kefalonië, Eufimia, Dinsdag, 20-09-2011
Om 06:00 werd ik gewekt door de boegschroef. Er stond weer een behoorlijke deining in de baai, als gevolg van een oostelijke wind. Van slapen komt dan toch niets meer, dus heb ik ankerwacht gehouden in de kuip. Door de wind en de deinng werd ik wel naar achteren gezet, maar ik bleef nog veilig vrij van de kade. Om 07:00 werd de deining weer minder, en begon het licht te worden. Maar geen zon: de hemel was zwaar bewolkt. Daarom hebben we maar binnen ontbeten.
Om ca. 10:00 begon het te regenen. Een half uur later werd de wind weer sterker en begon de deining weer. Ik lig al ruim een week hier, en bij vorige deining had het anker het goed gehouden. Om met dit weer uit te varen leek me niet leuk, dus zolang het anker goed houd blijf ik liggen, dacht ik.
Mijn buurman-boot bracht daar verandering in. Die vertrok om ca. 11:00, en bij het lichten van zijn anker had hij ook mijn anker te pakken. Ik heb meteen de motor gestart en in z'n vooruit gezet om te voorkomen dat ik tegen de kade zou worden gedrukt. De beugel achter is wel handig, maar ook kwetsbaar. Daarna de ankerketting ingetrokken en hopen dat het anker weer hapt. Na 20 meter ketting te hebben ingehaald leek het weer goed te houden, en heb ik de motor in z'n vrij gezet. Ik had nog 50 meter ketting uit liggen en dat zou voldoende moeten zijn.
Maar uit voorzorg heb ik toch maar de electriciteits kabel los gemaakt en aan boord genomen. Mijn andere buurman, een Oostenrijker, begon ook last te krijgen van een krabbend anker, en na een tijdje worstelen heeft hij los gegooid en is vertrokken. Om ca. 11:30 zag ik plotseling dat mijn boot met zijn onder-achter stag de kade raakte. Meteen de motor weer in z'n vooruit gezet om vrij te komen. Het anker hield dus niet!!!
Herman kent de anker routine goed, en hijn begon meteen het inhalen van de het anker voor te bereiden. Dus trossen los en weg wezen.
Bij het inhalen van de ketting ging het toch weer even fout, en dat moet ik even uitleggen. Als een ketting binnen gehaald wordt heeft het de neiging een stapel te vormen. Als de stapel zo hoog wordt dat het tegen het kluisgat komt, wil de ketting niet meer omlaag.
En dat gebeurde dus. Herman als een haas naar binnen om in de kettingkluis de stapel om te gooien. Daarna de rest van de ketting ingehaald.
Toen begon het volgende probleem. Omdat we zo snel moesten vertrekken, was de boot niet echt klaar. De rubber bijboot lag op het voordek, maar was niet goed vastgebonden. Ook dat moet ik even uitleggen. Als de bijboot op het voordek ligt kan het voorluik niet open, en is het donker in mijn de voor kajuit. Als we niet varen, bind ik een reserve val aan de bijboot, en trek ik hem aan de voorzijde vrij van het dek, zodat het luik een stukje open kan en er wat licht naar binnen komt.
Met de harde wind die we nu hadden, werd de bijboot opgetild, en op zijn kant geblazen. Gelukkig had ik het trektouw van de bijboot vastgebonden, anders was de bijboot overboord gewaaid en had als een grote vlag aan het topje van de mast gebundeld.
Ik heb snel het stuur aan Herman gegeven en ben als een haas naar voren gegaan om de bijboot goed vast te binden. Dat was nog wel even worstelen.
Ondertussen had Herman de boot uit de baai gevaren, maar wat nu?
De wind was nu toch behoorlijk sterk geworden, en de baai vol met deining. Opnieuw ankeren leek me geen optie. Een andere opties was om naar Zakinthos stad te gaan, maar dan moesten we tegen de wind en golven in. Herman stelde voor om naar Eufimia op Kefalonië te gaan, omdat we daar kunnen ankeren, zelfs met harde wind. Het is wel 6 uur varen. Het alternatief was Poros op de zuidoost punt van Kefalonië, maar daar kun je niet ankeren. Die haven heeft wel meer beschutting tegen deining uit het zuid-oosten. In ieder geval met golven en wind mee naar het noorden. Tot Kefalonië was de wind dwars, en de golven van opzij. Niet erg comfortabel, maar beter dan er tegenin moeten varen. Om de motor te helpen heb ik een stukje genua uitgerold, en liepen we al snel zo'n 7 knopen. De wind sterkte was een dikke 7, met een paar vlagen van Bf 8.
Voordat we de zuidoost punt van Kefalonié bereikten, nam de wind echter sterk af. Dus toen maar de hele genua uitgerold. Dat was geen goed plan, want even later was de wind weer terug, en moest ik de genua weer reven. Toen dat klaar was, hingen er een paar kleine lappen zeildoek te bungelen aan de schoothoek. En die zijn er later ook afgewaaid. Het waren de lapjes om de trimlijntjes achter weg te stoppen. Gelukkig niets te doen met de sterkte van het zeil.
Na de zuidoost punt van Kefalonië konden we afvallen, en hadden de wind ruim van achter, en liepen we met de golven mee. Dat was redelijk comfortabel. en we besloten definitief door te varen naar Eufimia.
De snelheid bleef dik boven de 7 knopen. Toen de wind nog harder werd, liepen we meer dan 8 knopen. En dat is het moment dat ik nog meer zeil wil reven. Ik wil de boel wel heel houden. Dus de genua nog verder ingerold, tot we minder dan 8 knopen liepen. De golven waren aardig hoog, zo'n 1 á 1,5 meter. Bahia had er zin in, en wilde af en toe van de golven surfen... De boot liep geweldig.
Eufimia ligt aan de westkant van de baai van Sami. Nadat we de punt gerond hadden werden de golven al snel minder, en tot onze stomme verbazing viel de wind ook nagenoeg weg. We moesten zelfs de motor gebruiken om in Eufimia te komen. En in de haven/baai van Eufimia was het ook heerlijk rustig, alsof er geen harde wind bestond. Wel stond er wat deining in de baai, en er lag 1 boot voor anker, die wel op en neer ging. Maar de boten aan de kade lagen gewoon stil.
We wilden eigenlijk ankeren, maar ik heb Herman overtuigd dat aan de kade veel rustiger is. De boot klaar gemaakt en met de kont richting kade gemanoeuvreerd. Zijn we halverwege, loopt de ankerketting vast. Weer naar voren gevaren, en naar de ketting gekeken. Alles leek OK. Bij de volgende poging hetzelfde. Ik naar de ketting kluis, en ik zag dat het laatste deel van de ketting over het voorste deel lag, en muurvast zat. Geen beweging in te krijgen.
Wat nu? We kunnen niet ankeren, en we kunnen ook niet langszij liggen.
Het hek anker gebruiken, zei Herman. Had ik even niet aan gedacht.
Hek anker klaar gemaakt, en met boeg naar kade afgemeerd.
Maar de ankerketting moet wel weer gebruiksklaar gemaakt worden. Daarna met rukken en trekken de hele ketting ontward en op de bodem laten zakken. Daarna de ketting weer ingehaald, en netjes gestouwd, en was het anker weer gebruiksklaar.
Maar, blijven we met de boeg naar de kade liggen, of draaien we de boot om? Het viel ons op dat veel boten extra lijnen naar de kade hadden gespannen, bij sommig vanaf de boeg, of vanaf de middenbolder. Als we hier ook snel weg willen varen, is het hek anker bewerkelijk, en moet met de hand worden ingehaald.
Tochmaar besloten om de boot om te draaien, dus trossen los, de hekanker tros met de hand ingehaald (zelfs bij deze rustige omstandigheden een zware klus) en de boot met de kont naar de kade afgemeerd. Wat is een boegschroef toch een prachtige uitvinding.
Bij het afmeren werden we geholpen door een man van de marina, en die adviseerde ons om ook extra lijnen vanaf de boeg op de wal te brengen, omdat er een zware westenwind werd verwacht. De lucht zag er ook zeer donker uit. Ik was net bezig de eztra tros vast te binden, komen er toch harde rukwinden! Net op tijd.
En daarna begon het weer hard te regenen, en kwam er een fikse onweersbui.
Gelukkig duurde het maar een uurtje en toen was de bui weer over.
De warme douche 's avonds was heerlijk, en we konden rustig op de kade eten. Wel in een taverne waarvandaan we de boot konden zien.
Ik heb wel eens rustiger zeildagen gehad, maar het is allemaal goed afgelopen. Wel wat schade aan het achter stag, maar het valt denk ik wel mee. Gewoon weer recht buigen.
Herman noemde deze dag SPECTACULAIR.
Kefalonië, Eufimia, Woensdag 21-09-2011
Om 05:00 werden we gewekt door een flinke regenbui. Er waren een paar kleine windvlaagjes, maar niets ernstigs. Dus weer naar bed. Om ca. 06:00 begon het flink te onweren, maar ook nu kwam er geen harde wind. En toen het licht werd stond de zon weer heerlijk te schijnen. er was wel wat bewolking, maar niets dreigend.
Na de enerverende dag van gisteren zijn we dus blijven liggen. en hebben de boot opgeruimd, want het wel een zootje geworden. Boeken uit de schappen gevallen, kranten over de vloer, etc..
In gesprekken met andere zeilers werd ons verteld dat het in de nacht van Maandag op Dinsdag aardig gespookt had, met windvlagen van 42 knopen. Er waren ankers gaan krabben, en een superjacht en de dagtripboot waren met de kont tegen de kade gedrukt. Dat was de rede dat veel boten al die extra trossen hadden vast gemaakt.