Webdiary 08/13
Bahia
Mon 22 Jul 2013 13:54
Gisteren zijn we door de krater gevaren. De krater van het eiland Santorini, de enige vulkaan ter wereld waar je met een boot doorheen kunt varen.
We hebben 4 dagen op in Camares op het eiland Sifnos verwaait gelegen en gewacht tot de 6 en de 7 uit de weersverwachting was. Maar dat was geen straf. Camares is een leuk havenplaatsje met een mooi strand. Elke ochtend hebben we op een strandterras koffie gedronken, en aan het eind van de middag een paar biertjes en 'n ouzo.
Blijkbaar is Sifnos een populair vakantie eiland. Vier/vijf keer per dag kwam er een veerboot, en daaruit kwam als een zwerm mieren de bepakte vakantiegangers.
Helaas konden we geen auto huren om wat meer van het eiland te zien.
De wind nam in die dagen wel wat af. Op Woensdag hadden we 2 extra harde windstoten van 40 en 45 knoop. De dagen erna werd de wind niet harder dan 30 knopen. Ondertussen hadden we wel 3 boten langszij liggen, waar we leuke contacten mee kregen. Naast ons een boot met een wat `ouder` Italiaans echtpaar, en daarnaast een boot met 2 Griekse echtparen, die ons als dank lekkernijen van de bakker brachten. De vierde boot was ongevraagd langszij gekomen, met de smoes dat ze water en diesel moesten tanken. De Italiaan was daar erg boos over.
Met al het geweld aan onze trossen waren twee verhaal kammen beschadigd. Bij een was een pen vertikaal getrokken en bij de ander een bout kop afgebroken. Dat hebben we weer even gefixt.
Er kwam een ´´window´´ van 2 dagen met redelijk zeil weer.
Op Zaterdag 20-7 zijn we om 09.30 vertrokken om naar de ruim 20 mijl SE gelegen eiland Folegandros te varen. Bij vertrek hadden we nog 20 knopen wind, maar een bakstag wind, en we liepen met de golven mee. Na twaalven nam de wind en de golfhoogte af en werd het een leuke zeildag.
Vlak voor aankomst werd het toch weer 20 knoop. In de baai van Karavostasi (de haven plaats) was nog een plaatsje aan de kade waar wij nog wel in konden.
Karavostasi miste de allure van Camares en was een klein dorp, weliswaar met een strandje, maar kan niet tippen aan Camares.
De volgend ochtend om ca. 09.30 vertrokken. Toen merkte Herman dat we een stootkussen kwijt waren. Op de plaats van het grote stootkussen was een klein kussen geknoopt op een manier zoals wij dat nooit doen. Dus de buren hebben ons stootkussen gejat.
Het was een stalen knikspant met een Belgische vlag, die er wat armoedig uit zag. Zij waren een kwartier voor ons vertrokken. Jammer dat ik de bootnaam niet gelezen heb. De schooiers!
Na 20 mijl varen met een bakstag wind voeren we om 13.00 de krater van het eiland Santorini in.
Santorini is de Italiaanse naam vor het eiland wat op z´n Grieks Thira wordt genoemd.
Deze vulkaan is zo´n 3400 jaar geleden ontploft. Deze uitbarsting was vele malen groter dan de de ontploffing van Krakotoa of Mt. Helen.
Deze uitbarsting zou een tsunami hebben veroorzaakt die de hoge cultuur van Kreta zou hebben vernietigd.
Het is een ervaring te bedenken waar je nu vaart. Santorini bestaat uit meerdere eilanden en op de het grootste eiland zijn de huizen tot op de kraterrand gebouwd. Net een laag sneeuw op een heuvel.
De afstand tussen het invaren en uitvaren is zo´n 10 mijl. en om 15.00 h waren we er doorheen.
Er is een marina aan de zuid kant van het eiland, maar de ingang verzand elk jaar. Gister avond hebben we de marina gebeld om naar de situatie te vragen. Jachten met 2 meter diepgang konden er in, zei de havenmeester. En ik steek 2 meter.
De aanloop is een beetje tricky door een onderwater rif, maart met de GPS navigatie geen probleem.
Om 16.00 waren we bij de ingang.
De havenmeester vroeg ons te wachten, want hij was bezig met een ander jacht aan de kade.
Toen we na een kwartier weer eens gingen kijken, werd ons gvraagd een sleeplijn te nemen om die andere boot te trekken. Nu is mijn boot niet zo makkelijk in manoeuvreren, en met de toch wel sterke wind helemaal niet makkelijk. Maar we hebben een sleeplijn genomen en met volle kracht geprobeerd de boot te trekken, maar dat lukte niet. Die boot bleek aan de grond te bzijn gelopen en zat muurvast. Daarna konden we afmeren naast een ander groot huurjacht.
Uit eindelijk is de vastgelopen boot door een visser met een sterke motor weer vlot getrokken.
De boot naast ons is vanmorgen vertrokken, en nu liggen we aan de kade.
En weer wachten op een ´´window´´ om de oversteek naar Kreta te maken.
Met al dat mooie weer in Nederland is het hier minder fraai en erg winderig.
