Webdiary 02-12
Bahia
Thu 5 Jul 2012 15:00
Gisteren zijn we op de meest zuidelijke doel van deze reis aangekomen. Methoni ligt op de meest zuidwestelijke punt van de Peloponnesus. Aan de west kant van de landtong is een mooie beschutte baai. Het stadje is erg rustig, ziet er wat vervallen uit, maar heeft alles wat je als zeiler nodig heeft: restaurants, supermarkten, bank en terrassen. Voor de bebouwing is een mooi strand waar druk gebruikt van wordt gemaakt. En de geschiedenis van deze plaats is te zien aan een grote ruine van een Venetiaans fort, en een toren uit de tijd van de Turkse bezetting. Een leuke plaats om een rustdag te houden, en de weblog bij te werken.
Maar hoe zijn we hier gekomen?
Herman arriveerde op Zaterdag 23/6 in de morgen met een nachtvlucht. Die Zaterdag heeft hij een lange middag dut gedaan om weer bij te komen en om aan de temperatuur te wennen. Het was die week erg warm, met temperaturen rond de 35 graden. Normaal wordt het pas in Augustus zo warm.
Zondag 24/6, na een bezoek aan de Port Police, om 12:30 de trossen los gegeooid en vertrokken naar het zuiden. De brug van Levkas om 14:00 gepasseerd en op het kanaal van Levkas de genua uit gerold, want het was bezeild. Om ca. 15:00 viel de wind weg en de rest op de motor naarde baai van Abelike op het eiland Meganisi waar we zijn geankerd.
De volgende dag Maandag 25/6 rond het middaguur vertrokken, maar er viel niet veel te zeilen met 4 kn wind. De temperatuur bleef nog steeds stijgen naar midden 30.
De bestemming was Vassiliki, aan de zuidwest kant van Levkas. Met de boot was ik er nog niet geweest. Wel 30 jaar geleden, en 2 jaar terug met de auto.
In de baai van Vassilikie stond wel een behoorlijke harde wind. De aanleg mogelijkheden aan de kade zijn beperkt, dus zijn we geankerd vlak buiten de haven ingang. Rond 17:00 uur deed de wind er nog een schepje bij, en hadden we 20 knopen op de windmeter. Maar een uur later nam de wind weer af en konden we rustig met het bootje naar de wal voor een koud biertje. 's Avonds is Vassilikie een gezellig stadje om te eten. De concurrentie is blijkbaar hoog, want bij de taveerne waar we hebben gegeten werden we verlokt met gratis wijn: zoveel als we konden drinken. En we blijven Hollanders, toch?
Dinsdag 26/6 zijn we verder naar het zuiden gevaren. Eerst leek de wind uit de verkeerde hoek te komen, maar die ruimde en was het bezeild naar het Ithaka kanaal (tussen Ithaka en Kefalonië). In het kanaal hadden we de wind pal achter, en met een uitgeboomde genua liep het als een trein.
Om 16:30 lagen we afgemeerd aan de kade van Eufimia. Elk jaar kom ik wel een paar keer hier, en wordt nu verwelkomd in mijn "stam" café, en zelfs het restaurant waar we aten verwelkomde me terug.
We hebben een (losse) routine van 3 dagen varen, en 1 dag rust. Woensdag was onze rustdag. Er zijn altijd wel een paar dingen waarnaar gekeken moet worden. En met een paar terras bezoeken is de dag zo weer om. En het blijft nog steeds zo warm.
Donderdag 28/6 zat de wind weer in de zuidhoek, en moesten motoren. Voorbij de zuidpunt van Kefalonië kregen we een westenwindje van 10 knopen en was het bezeild naar Nikolaos, in 't noorden van Zakintos. Het ging niet snel, maar de motor kon uit, en dat is altijd een rust moment.
Ook in Nilolaos stond Dimitri me op te wachten met een hartelijk welkom terug. Hier had ik vorig jaar September bijna 2 weken gelegen. En van zijn zus. Katharina, kreeg is zelfs een welkoms kus. Ook werd ik op de hoogte gebracht van de laatste familie nieuwtjes. Dimitri heeft nu een vriendin, die in de taveerne werkt, en Katharina is in verwachting van de eerste, maar dat mag nog niemand weten.
Vandaag was het niet meer zo heet. Met een temperatuur van 30 graden bleef het warm, maar niet zo drukkend als de 35 graden van deze week.
Op Vrijdag 29/6 liet de wind weer verstek gaan. Met 5 knopen wind tegen valt er ook niets te zeilen, en werd het een motor dagje. 's Middags om ca. 16:00 het anker laten vallen in de zuidwest kant van de grote baai aan de zuid kant van Zakintos, bij een plaatsje met de naam Keri.
Was de wind op Vrijdag zwak, vandaag was het een echt zeildagje. Het had ook de hele nacht behoorlijk gewaaid. Direct na het wegvaren van de ankerplaats konden we zeil zetten, en was het bezeild naar Katakolo, op het vaste land van de Pelopennesis. Pas bij de haveningang moest de motor weer aan. Ook de havenmeester hier beweerde dat hij mij herrinerde van 2 jaar geleden. Toen was hij boos op me omdat ik hem niet had opgeroepen met de marifoon. Deze keer heb ik hem gebeld dat ik er aan kwam, en hij stond me op te wachten en hielp met de landvasten. Het afmeren ging niet helemaal vlekkeloos, want er stond een behoorlijke zijwind, maar we lagen vast. Later kwam er nog een grote Deense boot binnen en die maakte er helemaal een potje van. Hij had een probleem met de ankerlier, en alles bij elkaar had hij een half uur nodig, met veel getrek en geduw, om aan de kade te komen. Dan deed ik het toch beter.
Zondag 1/7 was weer een rustdagje, en we wilden de finale wedstrijd van 't EK zien. Katakolo heeft een stuk kade met alleen maar terrassen van bars en restaurants, die bijn allemaal een TV hadden. Bij aankomst was er naast de havenmeesster ook een restaurant eigenaar, die een aantal woorden Nederlands sprak, en ons in zijn restaurant uitnodigde. Het was een klein druk baasje, een beetje een Louis de Funés figuur. En zijn restaurant was aan het begin van de kade, dus kwam je niet langs zonder te worden aangesproken - in 't Nederlands. Daar hebben we dus de eerste avond gegeten. en kregen na de maaltijd nog een halve lityer wijn "on the house". En op Zondag zou hij een tafel voor ons hebben bij de TV. En die kregen we ook, met weer een gratis halve liter wijn.
Katakolo heeft aanlegfaciliteiten voor cruise schepen, want het ligt vlak bij Olympia, de geboorteplaats van de Olympische spelen. In de 2 dagen dat we er lagen zijn er 4 cruise schepen binnen geweest, o.a. de Noordam van de Holland America Lijn.
Op Maandag 2/7 weer verder naar 't zuiden gevaren. De bestemming was Kiparissia, zo'n 30 mijl. Het stadje Kiparissia iws niet echt een havenstadje. Het is op de heuvels gebouwd, en rond de haven is er weinig te doen. Er zijn maar taurants, een bar en een kleine supermarkt.
D haven zelf is vrij groot, en een paar jaar geleden is de strekdam verlengd voor betere bescherming tegen de NW wind, en zijn de kaders uitgebreid. Maar er zijn weinig boten, en dus ruimte genoeg om langszij af te meren. Wel bleek er water en electriciteit op de kade te zijn.
's Nachts heeft het behoorlijk gewaaid. de wind kwam vanaf de kade, dus we lagen rustig.
Op Dinsdag 3/7 hebben we nog wel even in dubio gestaan of we zouden vertrekken, want de windverwachting was goed. Maar de wind nam al snel af en om 10:30 toch de landvasten los gegooid om naar Pilos te gaan. Aanvankelijk hadden we de wind op de neus, maar om 12:00 ruimde de wind wat en boog de kust af naar het zuiden. Toen de wind verder ruimde konden we zelfs plat voor het lapje zeilen, en de genua uitbomen. Dat duurde echter maar een half uur, want de wind bleef draaien en werd weer zwakker. Met een bakstagwindje van 10 knopen ging het niet snel, maar we hadden alle tijd. Pilos ligt aan de zuidkant van een soort binnenzee, Ormos Navarinou, en we konden zeil voeren tot aan de marina.
Deze marina is, zoals vele anderen, mooi opgezet maar er is geen beheer. Dus liggen er veel boten die kaderuimte innemen en er verwaarloost uit zien. Gelukkig was er nog een stukje vrije kade bij de ingang, waar we langszij konden afmeren.
Pilos is een leuk stadje. Aan de waterkant heeft het een groot plein. Aan twee zijden zijn er een aantal overdekte terrassen, sommigen met een linnen dak en een paar onder enorme kastanje bomenen. In 't midden staat een groot monument met een paar kannonnen. Maar er is nog voldoende vrij ruimte voor de jeugd om te voetballen, fietsen, skateboarden en soortgelijk vermaak. Kinderen gaan hier niet vroeg naar bed, en tot middernacht blijven ze actief.
Woensdag 4/7 (gisteren) was geen echte zeildag: meer een excursie dagje. Iemand had mij eens verteld dat de noordkant van de binnen zee zo mooi was. "Bijna Caribisch". Na vertrek uit Pilos zijn we de binnenzee rond gevaren. Aan de noordzijde is de kust vrij vlak, met een enorm lang zand strand. Het zag er inderdaad leuk uit. Aan de Noordwest kant was bebouwing en met parasols leek het erop dat er nog strand toerisme was. Dus zal er ook wel een restaurant zijn. Even onthouden voor een volgende bezoek.
In 1827 heeft er in Ormos Navarino een zeeslag plaats gevonden die uiteindelijk leidde naar de onafhankelijkheid van de Grieken van de Turken. De Turkse vloot lag voor anker in deze binnenzee, en een Engelse vloot is naar binnen gevaren en ook geankerd. Een zenuwachtige Turk heeft toen een schot gevuurd, en daarna heeft de Engelse vloot de Turkse schepen in de grond geboord. Dat was een unieke zeeslag waarbij beide partijen voor anker lagen.
Na het rondje binnenzee naar buiten gevaren om naar de 8 mijl zuidelijker gelegen plaats Methoni te varen. En daar liggen we vandaag voor een rustdagje - zie boven.