another rainy day in BODØ

Twinga op avontuur
Willem Willemse / Ingrid van den Broek
Thu 30 Aug 2007 12:03
We kwamen de bemanning van de Dolphin weer tegen in Bodo, de engelse houten boot uit Spitsbergen. De verhalen waren weer geweldig, wat hebben we gelachen. Het kan nog gekker in het leven. Zij zijn aan de oost kant van Spitsbergen vastgelopen op een zandbank. Ach denk je dan, nou en.... nou eh... het schip lag onder een hoek van 45 graden (over de lengerichting) en de wind nam met de minuut toe zodat ze met ieder windvlaag en golf meer richting de kant werden geslagen. Zij hebben toen gauw alle spullen die zij aan dek hebben (en dat is nogal wat) om gewicht van de boot af te krijgen naar de kant gebracht in hun dinghy (diesel in tanks die op dek staan en andere spullen, bij elkaar zo'n ton aan gewicht). Nou is dat bij een ander ook prima te doen, maar bij hun niet want de motor van de dinghy is zo'n 100 jaar oud dus startte niet. Roeiend hebben ze dus tig keer over die woeste zee hun spullen weggebracht. Zo'n 27 keer heen en weer varen om weg te brengen en de volgende dat weer terug!!!!
 
Uiteindelijk hebben ze hun 2 ankers uitgegooid aan de achterkant om te zorgen dat het schip nog ergens grip had om niet op het strand te belanden. Zo'n 12 uur later konden zij bij hoogtij er weer af.
 
Het leukste is nog dat zij vastgelopen zijn omdat zij wel kaarten van dit gebied hadden maar die hadden zij thuis laten liggen EN de 2 heren aan boord hadden allebei een andere aanpak om deze situatie op te lossen. De een bracht dus de diesel naar voren en de ander aan de andere kant weer net zo hard terug, of iets dergelijks. Dit was niet alleen in deze situatie het geval maar met alles gedurende de afgelopen 4 weken. De een zette de VHF aan, de ander uit; de een zette het zeil linksom de anders rechtsom, de dit iedere 5 minuten weer aanpassen na scheldpartijen op elkaar. Emma, de enige vrouw aan boord, met wie wij gisterenavond gezellig op de Twinga, op de pallets hebben geborreld, heeft het zwaar gehad met de 2 heren!
 
Met de verzekering leek het op te schieten maar het schieten is weer in zijn achteruit gegaan. Kortom, we zijn nog steeds geen ene millimeter opgeschoten. Nog steeds geen schaderapport, nog steeds geen uitspraak, AAAAAAAAAAAAAGH, echt, how hard can it be. Iedereen wacht nu weer op de expert (ja DE expert) die alweer 3 dagen thuis is maar zijn PC nog niet gevonden heeft. Wij zeggen, schrijven of een typmachine kan ook! We hebben een toezegging (voor wat het waard is) dat er vandaag een uitspraak komt oftewel er gaat iets geroepen worden.... we kijken vol eh.... "verwachting" uit naar wat er geroepen gaat worden.
 
In het hotel slapen is geen pretje. Waaaaat? zullen jullie denken, dat is toch heerlijk na maanden op de boot. Nee jongens, het is puur noodzaak, de boot ligt helemaal open en de mannen lopen vanaf 7 uur door slaapkamer, badkamer etc. heen, alle vloerborden liggen open dus daar slapen is geen optie maar dat doen we toch echt het liefst. De bedden in het hotel zijn zacht, de verwarming staat hier standaard op 25 graden dus tja, we zijn toch erg gehecht aan ons bootje en het leven buiten is toch echt heerlijk. We hebben ons al voorgenomen om thuis in een tent in de tuin te gaan slapen op een waterbed. De hele dat buiten zijn, weer of geen weer is echt heerlijk!