hoe een rustig dagje veranderde in een stormachtig nacht

Twinga op avontuur
Willem Willemse / Ingrid van den Broek
Tue 12 Jun 2007 12:26
Gisteren lekker om de Lofoten heen aan het varen, nog steeds grijs
miezerweer, autopiloot aan, afstandsbediening binnen, grootzeil op en
de fok, binnen kacheltje aan, filmpje opgezet, allebei op de bank met
een deken…. Af en toe een rondje lopen en op de radar kijken…. (even
voor de "borrelboters": zo kan zeilen ook! Haha).

Niks aan het handje, golven niet al te gek, werd af ten toe wel hoger
waardoor de platte voorkant van de Twinga op het water klapte. Toch
even nog een keer de weersvoorspelling voor de komende uren en dagen
binnengehaald (doen we al iedere dag) maar geen gekke voorspellingen:
in het gebied waar wij zaten zo'n 15 –18 knopen wind voorspeld met
golven van 1-2 meter.

Ingrid niet zeeziek, dus die ging lekker een hapje eten maken…. "life is good".

Na dat we op volle zee waren aangekomen, aan de buitenkant van de
Lofoten, de koers aangepast richting land om nog een keertje aan te
leggen op weg naar Tromso, en nog iets van de Lofoten te zien op de
heenweg, maar het weer werd toch wat pittiger; inmiddels 20 knopen
wind (we keken elkaar aan: "huh, niet voorspeld") dus we besloten om
niet aan land te gaan en toch door te varen. Met dit soort winden
ergens binnenlopen niet handig. Wij allebei onze pakken aan en naar
buiten om overstag te gaan en de koers aan te passen.

Het was alsof op dat moment iemand boven in wolken zat en bedacht:
"zo, daar heb je ze die luie donders, die gaan we eens even een
verrassing geven". De wind zwol terplekke in 10 minuten aan tot meer
dan 35 knopen, de golven liepen dwars over het schip heen; het hele
schip werd gewassen; de autopiloot reageerde niet meer, de stroming
was inmiddels 13 knopen tegen, Willem aan het roer, met de hand
sturend over de golven, en het schip op koers houden ivm de sterke
stroming (pas dan besef je hoe fijn een autopilot is!) en de hele tijd
liep het schip uit zijn roer. Dit werd twee uur alleen stormvaren;
koers was niet meer belangrijk. Het ging om rechtop te blijven. De
punt van het schip kwam iedere keer omhoog en met een klap weer neer,
ongelooflijk wat een watermassa's dan over je schip lopen. De
aluminium kap is echt super (Benno, ook dit is weer een hele goeie van
je!).

We hadden nog een vol grootzeil staan en besloten dat deze koers
aanhouden niet haalbaar was, dan maar de methode wind in de rug en met
de storm meezeilen, in ieder geval hadden we een rustigere koers
gevonden in de storm, mooi moment om zeil te minderen; motoren aan,
kop in de wind…. (oeps, er zit wat in een van de schroeven, alles
draait en werkt achteruit maar vooruit niet); nou ja, we hebben 2
motoren, bakboord motor werkt niet, stuurboord motor vol aan, dus
verder met de actie. Ingrid op handen en voeten naar de mast om de
"dirk"(die de giek vasthoudt) op de juiste stand vast te zetten (dat
is nodig voor onze fantastische giek, het zeil wordt in de giek
opgerold, maar daarvoor moet de giek wel horizontaal staan, de dirk
helpt daarbij), en toen zij terugkeek naar de katrol van de
hoofdschoot (bovenop het dek) riep zei naar Willem: "Houston, we have
a problem"; de katrol was helemaal gespleten (gewoon een rvs bout, M10
eruit geslagen!) en de lijn was bijna helemaal door, hing nog aan 2
draadjes vast. Als een gek wij het hele grootzeil binnengehaald en de
giek vast gezet met een extra lijn en een spanband, dit om zeker te
zijn dat als de hoofdschoot breekt, niet de giek van de mast wordt
geslagen.. Nu gingen we zeker naar land!

Wij waren al onderweg geweest naar Melbu op de Lofoten, maar door de
wind toename hadden we daarvan afgezien, nu moesten we zeker naar
Melbu, maar ondertussen was het echt slecht weer en we hadden geen
idee hoe het weer zou zijn in de haven van Melbu.
Super als je een marifoon aan boord hebt, 40 mijl van Melbu, op volle
zee, kanaal 16 en een oproep gedaan aan all ships en de coastguard met
het verzoek om weersinformatie over de haven Melbu. En ja hoor, onze
vrienden van de noorse kustwacht, het station "Radio Bodo" reageren
direct, doorverwezen naar kanaal 28 en de situatie besproken, de
service is echt fantastisch, eerst wordt zeker gesteld of je hulp
nodig hebt (dan sturen ze de reddingsboot naar je toe) maar wij kunnen
ook op 1 motor prima varen, dus wilden we alleen weten of er plek was
in Melbu, wat de windkracht was in de haven en of daar eventueel hulp
is om aan te leggen in de haven van Melbu. Na 10 minuten wordt er weer
kontakt met je opgenomen, het weer was rustig in de haven, geen
gegevens bekend of er plaats is, lokaal is er een sleepboot
beschikbaar, maar vanaf 06.00 uur is de bemanning aanwezig, in nood
kan je de reddingsboot gebruiken, maar die doen er twee uur over om
bij Melbu te komen. We kiezen voor de optie zelf naar Melbu varen,
kijken of we binnen kunnen komen en aan kunnen leggen, plan B was een
ankerplaats even buiten Melbu om dan te wachten op een sleepboot. Om
22.00 uur richting Melbu gaan varen, toch nog een 5 uur durende tocht,
fok opgezet voor druk op het schip en daar afgelopen nacht om 03.00
uur aan gekomen. Aanleggen aan een laag steigertje van 5 meter lengte,
die veel te kort is voor ons schip van 16 meter (en met 2 keer gas
geven vaar je het omver) Ingrid buiten boord laten hangen om erop te
springen om aan te leggen. Super gelukt, Willem manoevreerde het schip
super op 1 motor en Ingrid is echt handig in lijnen vastmaken en
fenders op de juiste plaats hangen.

Vandaag op zoek naar nieuwe lijn en katrol voor hoofdschoot en
controleren wat er in de propeller zit.

JPEG image

JPEG image