Nog een dag Magdalenefjorden
Twinga op avontuur
Willem Willemse / Ingrid van den Broek
Sat 7 Jul 2007 15:56
|
Gisteren na aankomst een paar uur geslapen en toen
we wakker werden, tot onze verbazing, wie was er gearriveerd.... "De Lone
Ranger" op zijn paard. Nou ja, groot groen drijvend paard, dat is een schip van
een multimiljonair met zeilboot, motorboot, dinghys en alle andere luxe die je
kunt bedenken aan boord. Zij lagen in Longyearbyen, en waren wat dagen vertraagd
op hun rondreis. Maar zo te zien weer alles voor elkaar want hier lagen ze dan
eindelijk. Wij met onze dinghy richting De Lone Ranger, even een praatje gemaakt
met de crew die we in Longyearbyen voortdurend tegenkwamen en toen doorgevaren
naar de Waggonwaybreen, de gletsjer hier aan het einde van de baai.
Tussen de ijsschotsen en een soort soep van ijs
door naar de voet van de gletsjer gevaren. Dit is echt een wereld op zich!
Adembenemend mooi! op iedere ijsschots een familie vogels, alken, meeuwen,
papagaaiduikers en nog wat van die water-kippetjes. De gletsjer is grillig van
patroon, diverse kleuren turquoise, grijs, doorzichtig, wit echt wauw! Het
geluid is ook bizar. Je hoort het ijs knetteren in het water als het smelt en
het schuren van de grote ijsbrokken tegen elkaar. Geprobeerd op film het beeld
en geluid vast te leggen. Ook in de spelonken in de wand van de gletsjer en
boven op de rand zit het helemaal vol met vogels.
Het was van onze boot maar een half uurtje varen
met de dinghy; en dan kijk je omhoog en probeert die enorme ijswand qua hoogte
te schatten, zeker 20-30 meter hoog, als het niet hoger is op sommige
plekken. Blijft lastig schatten.
Ineens hoorden we achter ons geknetter van een
speedboot. Kijken we achterom, is een van die gekken van de Lone Ranger aan het
waterskieen hier in de baai. Ook dat hadden ze dus allemaal bij zich aan boord.
Aan de andere kant van onze boot ligt een
begraafplaats (het eiland waar we liggen heet ook graves end) dus wij zijn hier
's nachts niet alleen..... Maar goed dat het niet donker wordt. De graven worden
bewaakt door een paar honderd duizend alken. Voor wie nog geen ervaring met
alken heeft, deze vallen je gewoon aan. Die ervaring hadden we al toen we in
Poolepynten bij de walrussen waren.
Vandaag een heerlijke rustdag, lekker niksen, zijn
allebei strontverkouden dus lekker lezen, filmpjes kijken en dat op een van de
mooiste plekken op aarde. Als dat niet decadent is, weten we het ook niet
meer. Er is net een enorm cruiseschip (140 meter lang; ook deze kennen we uit
Longyearbyen) gearriveerd en dobbert rond in de baai.
Ze zijn nu bezig met een steiger te maken bij de
alken/begraafplaats om straks met hun reddingsbootjes waarschijnlijk een paar
honderd toeristen af te zetten om rond te lopen. Het moet niet gekker worden, en
dat als je ziet hoe klein deze baai is.
We gaan zo toch maar naar land,
misschien een leuk dansje doen voor de toeristen en dan met de pet rond.
Wie weet, zou het wat opbrengen??
Aan de overkant op de kale helling van een berg,
staat een tent. De Selma heeft daar gisteren wat mensen afgezet. Ook daar gaan we zometeen maar eens even op onderzoek uit.
Vannacht om half twee weer bij de uitzending van Casaluna geweest, radio 1,
bij de NCRV. Helaas viel na 10 minuten de verbinding weg maar over twee weken
zijn we er weer! |