Melbu

Melbu, twee dagen illegaal aan de vissersbootjes steiger gelegen, illegaal heeft als voordeel dat je niet betaald, maar wel gebruik maakt van de steiger en vers water tapt, nou ja steiger, maar goed dat we niet veel wind hebben gehad, anders zou de Twinga met steiger en al zijn weggewaaid. Wat lastig is, als je illegaal ligt, dat er een hek met slot bij de uit- /ingang zit, lastig ja, maar daar hadden anderen al een oplossing voor bedacht, stuk uit het gaas geknipt en half hangend over het water jezelf er tussen door wurmen.

Waar je ook achter komt is dat illegaal weer minder is als je gewoon een gesprek aangaat met de vissers die op pad gaan, ze vinden de boot super, verklaren ons voor gek, maar willen altijd helpen, we hebben Oyvind ontmoet (24 jaar), waar we leuke discussie over het leven in Nederland en Noorwegen hebben gehad, zijn a.s. schoonvader ging vissen en kwam terug met veel vis, blik bier geruild voor een Sei (koolvis) van 2,5kg. De schubben eraf gehaald, in de kookpot en heerlijk van genoten. En een echte visser neemt zelfs je volle vuilniszak (die moesten we nog kwijt) voor je mee naar huis, ach die Nederlanders,   hoor je ze denken….

Melbu is een dorp met een kleine 2000 zielen en zijn eigen problemen, een voorbeeld, als het westenwind is komen er hoge golven in de haven, een probleem, dus wat doe je dan als gemeente (die krap bij kas zit want zoveel is er niet te doen) verzamelt al het spaargeld en huurt drie boten met bemanning die met dynamiet een deel van de haven opblazen, de brokstukken in een vrachtauto gooien en 500 meter verderop in de haveningang gooien, resultaat: oude haveningang wordt gedicht en nieuwe wordt geopend. Wie varen er wel bij? Ik niet, een explosie onderwater is echt een teringknal, je wordt door middel van geluidssignalen vooraf geïnformeerd, maar in een boot klinkt het erg door, wat een klap! Maar de meeuwen varen er wel bij, die komen als een gek na de klap aangevlogen en pikken alle dode en verdoofde vissen uit het water, dat is nu nog eens echt een eenvoudige manier van eten vinden.

Omdat Melbu zo klein is, valt alles op, ook onze boot, maar dat mag ook wel met een mast van 25 mtr, naast de mast van een gemiddelde vissersboot van 3 meter! Ik had een magneet nodig om iets uit de motorkamer te vissen, je komt bij de lokale gereedschapszaak, die tegelijkertijd voor Blokker en verfwinkel speelt. Zoonlief, die de engelse taal niet machtig is, probeert snel achter de kassa weg te komen voor de Nederlandse, ongeschoren vent, die in het engels vraagt om een magneet. Vaderlief   kijkt op een afstand toe en ontfermt zich over de klant, alsof hij mij kent, uitgebreid lullen over de zeilboot en kennissen uit het dorp die nu met zes man onderweg zijn, per zeilboot naar Portugal, maar een magneet, ho maar, had hij vroeger wel, maar nu niet meer ( nee, dat begrijp ik, als je er per vijf jaar 1 verkoopt, dan..) terwijl ik de winkel uitloop werp ik nog een blik op de blokker troep, en wat zie ik daar, een magnetische messenhouder voor aan de muur!!! Direct gekocht, zo blij als een klein kind, door het hek geklauterd terug aan boord.

We leren natuurlijk elke dag, Maikel's (Maikel van Cynthia) tips gebruiken we voortdurend. Laat de wind je helpen, dus het afmeren en vertrekken gaat echt super en Cynthia, de fenders hangen tegenwoordig aan het schip en niet aan de reling!

Ersfjordbotn

Jaaaaaaa, daar liggen we dan, bij Tromso!!!!!! Gekozen om niet in de haven/stad te gaan liggen maar een prachtig fjord net aan de andere kant, zo'n 18 kilometer van de luchthaven af. Hoge steile gedeeltelijk nog besneeuwde bergen, een paar huisjes en wat kleine bootjes en dat was het dan ook. We zijn, zoals gewoonlijk, weer de enige zeilboot. In Bronnoysund hebben we nog wel 2 of 3 zeilboten gezien met voornamelijk Noren maar ook een boot uit Belgie.  

Vannacht een bijzondere nacht gehad want we voeren langs de bovenkant van de Lofoten, DE plek om, zoals Ingrid het noemt, "te" grote vissen te zien. 2 golven naast de boot, ineens 8 orca's, en een stukje verder weg 6 nog niet geïdentificeerde "grote vissen"; zouden bruinvissen of een soort dolfijnen kunnen zijn. 1 sprong in ieder geval behoorlijk hoog het water uit. Camera op tijd pakken voor dit soort bijzondere momenten, is helaas altijd te laat. Nog net 1 vinnetje vast kunnen leggen.

Gedurende de nacht achtervolgd door een "walvisvaardersschip", een Noors schip met nota bene allemaal Nederlanders aan boord. Wij hadden hen al gezien en gegroet bij het uitvaren van Melbu. Ingrid kreeg het even benauwd, zou dan de eerste walvis die zij ooit zou zien gelijk aan een harpoen geregen worden door landgenoten? Jammer genoeg geen walvissen te zien, terwijl het schijnt te stikken van de potvissen, maar gelukkig ook geen grote dode bloederige vis aan de haak! Dat scheelt weer.

Onderweg, het was rustig weer, erg genoten van deze etappe. Lekker broodjes bakken onderweg, beetje lezen, beetje slapen, geen storm, heerlijk!

Trouwens, wij krijgen nogal wat reacties dat er veel "stuk"gaat enzo…. Nou troost je, bij ons schijnt het allemaal ERG mee te vallen. Zowel uit tijdschriften als uit eigen ervaringen horen wij dat de meeste mensen NIET vertellen als het misgaat. De meeste mensen vertellen alleen maar de leuke verhalen… Wij niet dus, haha. Het is zoals het is. Bijv. uit een tijdschrift lazen wij dat van de 60 boten die een oversteek maakten recentelijk van de Azoren naar de Caribic, er 50% problemen aan boord had met techniek, radar, motoren, koelkasten etc. etc.

Van een van de Noren die wij ontmoeten in Bronnoysund hoorden wij dat hij 2 dagen ervoor zijn schip tegen een rotswand aangevaren had, verkeerde knopje ingedrukt na zijn koersaanpassing (was NIET de autopiloot) en ondertussen lekker op zijn PC-tje kijken naar de route, ahum…. Hij zat te lamineren waar wij bij zaten.