Longyearbyen, we liggen aan de steiger! Het is echt ongelooflijk, dat je na zes dagen en nachten zeilen, plotseling land ziet en je bestemming bereikt. Een reis waarbij je voortdurend bezig bent met het weer, het schip, de route, en vooral om met elkaar continu samen te werken, en dan, die indrukwekkende bergen, het onbekende wordt bekend, het nog niet beminde ga je echt beminnen. We waren alle drie stil van, stil van de schoonheid, stil van de stilte, het enige zeilschip op reis naar Spitsbergen, het is gelukt, we zijn afgemeerd.

Het is vijf graden buiten, maar je voelt je heerlijk, de natuur is indrukwekkend ruig, geen boom, wel mos, gewoon langs een gletsjer varen, er valt niets te zeggen, het is overweldigend.

Hartelijk ontvangen door de havenmeester, mooie plek gekregen, morgen maken we de route voor de komende week, op naar de westkust van Spitsbergen.

Gelukkig is de westkust ijsvrij, dus daar hebben we geen last van bij het zeilen, maar we zijn alert, afgebroken delen van gletsjers kunnen maar zo je schip in gevaar brengen.

Zojuist nog even met een Nederlandse schipper gesproken, we moeten veel gaan zien, het is zo mooi!

Ingrid wil graag iedereen bedanken die een E-card heeft gestuurd voor haar verjaardag!!!!, echt super leuk om aan deze kant van de aardbol de felicitaties uit andere landen te lezen. (Ingrid would like to thank everybody who sent an E-card for her birthday, great to read all the congratulations from other countries on this side of the globe!!!) .

Anne is net gearriveerd, even acclimatiseren aan het relaxte leven aan boord; dan lekker op pad het eiland verkennen!