Barbuda 7 - 9 Juni 2010

Aquamante
Vries Peter Pons
Tue 8 Jun 2010 23:00

Barbuda (17:39.2N 61:51.4W): 7 - 9 juni 2010

 

m_2010-05-31 049.jpgVanuit Dickenson Bay, Antigua is het zo’n 30nm varen naar Low Bay, Barbuda. Wind is ESE 3-4, een ideaal half-tot-ruimewinds rak. Na ons ongelukje met de lobsterpot tijdens de oversteek van Nevis naar Antigua hebben we een nieuwe hengelhouder gekocht en hebben we het succesvolle lokaas van Gijs en Annemart m_2010-05-31 103.jpgweer van stal gehaald.

Nadat de koers is uitgezet, de zeilen maximaal getrimd hun werk doen en wij met 7-8 knopen voortrazen naar ons doel gaat de hengel uit, want het is na maanden weer ‘ns tijd voor een eigen vers gevangen visje. Zoals te doen gebruikelijk met dit lokaas hebben we na zo’n half uur beet, routineus wordt de genua ingerold om de snelheid van Aquamante te verminderen en zo het binnenhalen te vergemakkelijken. Dat gaat dan ook redelijk makkelijk, dus dat moet wel weer een mahi mahi zijn, want tonijn spartelt, weliswaar tegen beter weten in, hevig tegen voordat het als sashimi op tafel staat.

En Daph had nog zo gezegd, dat ze tonijn wilde. Verrukt zijn we, als blijkt dat er een prachtige blue fin tuna (althans, dat maken we op uit de blauwe vin, zie foto, graag commentaar, als we er naast zitten) van zo’n 5 kg aan de haak  zit, precies voldoende voor 2 ruime maaltijden voor 2 personen. Daph fileert het beest vakkundig en de helft gaat in de vriezer, de rest in de koeling voor het diner.

m_2010-05-31 053.jpgNa een slalom rondom verraderlijke riffen met Daph op de punt als eyeball navigator ankeren we voor waarschijnlijk het mooiste strand in de Carieb (daar gaan we er nog vele van tegenkomen), een wit-roze kleur in een volstrekt verlaten turquoise baai, op een piepklein resort mèt internet verbinding, die we in de baai kunnen oppikken. Het lijkt wel of wij en jullie nooit meer ver weg zijn, hoe desolaat de plek ook is.

Na een zwemmetje tijd voor een glaasje wijn op het achterdek met bruschetta als borrelhap, van de weeromstuit is de lunch erbij ingeschoten,  druk, druk, druk.

Onverwachts wordt er als het ware aangeklopt: er komt een dinghy langs van cruisers die met hun boot enkele uren na ons zo maar ook in deze baai hebben geankerd. Ze worden vergezeld door een lokaal, GoldieLocks (hij beweert dat de dreadlocks, die hij vroeger had, blond waren), die een watertaxi heeft en ons vraagt of wij  hem gebeld hadden voor een island tour. Niet dus, en, naar later blijkt de Noren op die andere boot ook niet. Maar we laten ons gemakkelijk overhalen om de dag erna de hoofdstad Codrington te bezoeken, er te lunchen en daarna de frigatebird kolonie in de lagune te bewonderen.

m_2010-05-31 060.jpg‘s Avonds doen we een voorafje van sashimi en daarna gegrilde tonijn, ‘bleu’ vanzelfsprekend.

m_2010-05-31 061.jpgm_2010-05-31 066.jpg

m_2010-05-31 082.jpgOm 10.00u de volgende dag hijsen we onze dinghy het strand op, steken het strand over naar de lagune, nog geen 30  meter, en stappen aan boord van de watertaxi. Goldie Locks racet ons naar Codrington, we doen de city tour (incl. auto-ongeluk, waarvoor het hele dorp uitloopt, kras op bumper, geen gewonden)  en op  de onwerkelijk tijd van  12.00u zitten we aan de kreeft met Wadadli, het lokale bier, op de veranda van het privéhuis van z’n zus,  tante, nicht of ander familielid.


m_2010-05-31 094.jpg
m_2010-05-31 099.jpgNa de lunch dan eindelijk de attractie van het eiland, de frigatebird habitat in de mangroves van de lagune, de grootste vogelpopulatie van het Oost- Caribisch gebied en vergelijkbaar met de Galapagos. Inderdaad heel indrukwekkend, des te meer als je hun gedrag in beschouwing neemt. Het mannetje blaast tijdens het paringsseizoen z’n onderkin op om de aandacht te trekken, na de daad beschermt hij het ei, terwijl mams tot wel zo’n 500 km uitvliegt voor voedsel  voor hem. Als het kuiken zich aandient, vliegt hij naar het vasteland, zoals Mexico, Guatemala, om daar hetzelfde ritueel met z’n lokale vriendinnetje te herhalen, terwijl het vrouwtje hier het kuiken, dat pas na 8 maanden zelf kan vliegen, nog zo’n 2 jaar blijft voeden. Niet verbazingwekkend dat die beesten het Caribisch gebied als thuishaven hebben gekozen.  Of zouden de lokalen het kunstje van de natuur afgekeken hebben? De rest van de middag even relaxen, Vries doet een snorkeltje en ziet 4 stingrays bij een rif, Daph doet een powernap.