Atlantic X-ing: Dag 11, DTF 1.314nm

Aquamante
Vries Peter Pons
Fri 11 Dec 2009 10:00

Dag 11: 11 december 2009, 18:01.0N 38:49.5W, DTF 1.314nm

Lunch: Stokbroodje met knakwortjes  Diner: Verse tonijn, sesamzaad, kikoman, gember, rijst, komkommer salade  Toet: chocolade muffins

Vandaag vieren we onze Halfway Party: van de 2671 mijlen hebben we er 1357 afgelegd. We eten lekker, glaasje bubbels en Daph maakt chocolade muffins.  We zijn halverwege!Halfway betekent in dit geval dat we qua mijlen op de helft zijn, we kunnen gaan aftellen. Het wordt je zeer afgeraden enige voorspellingen te doen rondom de aankomsttijd, je weet namelijk nooit hoe het met de wind zal gaan, de boot en de bemanning. Toch laten we ons verleiden te rekenen. Zoveel mijl nog te gaan, bij een gemiddelde snelheid van x komen we op die en die datum aan. Dit kan het navigatiesysteem allemaal met een druk op de knop uitrekenen. Vooral Hein vindt dit een boeiend tijdverdrijf, want dan weet hij hoeveel tijd hij nog heeft om te windsurfen, voordat hij naar 2009-11-28 Atlantic Crossing 047Mexico vertrekt. Bij 8 knopen nog alle tijd, bij 4 knopen mist hij z’n vliegtuig. We waren vandaag ook hard toe aan een feestje, omdat eerder op de dag de gennaker met een daverende klap is geëxplodeerd. Die zullen we de rest van de reis niet meer kunnen gebruiken. We weten al dat de wind gaat afnemen, oh wat gaan wij balen als dat moment komt…. En de dag begon zo goed.

 

Rond 10.00u onze tijd werd de gennaker met gemiddeld 15 knopen wind gehesen, weliswaar met enige moeite want het kreng gaat weer in de knoop. Meer dan 15 knopen wind heet in de wereld van de gennaker zwaar  weer, Daph memoreert dit terzijde nog even, maar het is een feest als het ding staat en je sprint naar je doel. Met vol grootzeil doen we zo nu en dan 9,5 knopen, en dan maar constant rekenen hoeveel dagen je nog kunt surfen op de plaats van bestemming. Onderweg lopen we langzaam in op Pacific Bliss, een 43 voet Catana catamaran met wat later bleek 5 ‘public school’ Engelsen aan boord, say no more. Nadat ook zij zien dat wij inlopen, gaat bij hen de gennaker op. De laatste dagen niet meer dan een drijvend touw gezien op deze onmetelijke plas, dus dit is op en top sensatie. Snel daarna gaat hun gennaker weer neer, de wind neemt toe, wij surfen van een golf af, en ook de onze gaat neer, alleen minder gecontroleerd dan gewenst. Er hangt nog een inlegkruisje in de top van de mast met een sliertje eraan dat in een vorig leven het achterlijk was, de rest van het doek ligt in het water. Hein heeft de tegenwoordigheid van geest om ons onze zwemvesten te laten aantrekken voordat we aan het doek gaan sjorren, zodat we niet riskeren met doek en al onder de boot te verdwijnen. Het lukt ons uiteindelijk redelijk eenvoudig het doek in z’n geheel aan boord te hijsen zonder dat het onder de kiel verdwijnt en daar komt vast te zitten. Vries in een dipje, omdat hij beseft dat dit veel centjes gaat kosten, en een toptijd voor de crossing er niet meer inzit, Hein in een dipje, omdat het windsurf schema in gevaar komt, en Daph in een dipje, want ze had het nog zo gezegd: “dit is zwaar weer”. Bij radiocontact later op de dag met Pacific Bliss blijkt dat hun gennaker bijna direct na het hijsen scheurde. 

We bellen Iris (zus van Daph) voor haar verjaardag en zingen luidkeels, zij vindt `t vermakelijk, maar vraagt wel wie er in hemelsnaam belt…, had ze niet verwacht een telefoontje from outerspace.

We besluiten nog een uur in tijd terug te gaan (UT-2), blijkt helaas geen effect te hebben op de staat van de gennaker. Ontdekken flinke scheur in de oude genua, niet verbazingwekkend, gezien de delaminerende staat van dit zeil, maar nu even onhandig zonder gennaker als alternatief. Is nog wel provisorisch te repareren tot het einde van de oversteek, maar dan is het einde oefening. De wind draait naar NNO en met windkracht  3-4 varen we met vol  grootzeil, genua en kotterzeil heerlijk over een boeg recht op ons doel af, zo is zeilen voor cruisers bedoeld. We worden niet in onze kooien heen en weer geslingerd en slapen allen als rozen.

Al met al een enerverende dag.