Στις 16 Ιανουαρίου 2010 έγινε ένα πάρτυ στο σπίτι , έκπληξη από την κυρά μου, για τον διάπλου και κάποια στιγμή διάβασα στους καλεσμένους ένα κομμάτι από την  αλληλογραφία με φίλους  όσο καιρό ταξιδεύαμε. Να λοιπόν το λογίδιο:

Δεν θα βγάλω κανένα λόγο άλλωστε όλοι όσοι έχουν δουλέψει μαζί μου ξερουν ότι δεν γράφω …..αλλά εσείς με το γράψιμο σας, κρατήσατε την καλλίτερη παρέα σ’ αυτό το ταξίδι παρ’ όλο ότι είχατε τις δουλειές σας, και τις έννοιες σας.

Κάποιος παρών στην σημερινή γιορτή,  έστειλε πάνω από 100 μέιλς με νέα aπό την Ελλάδα, τον κόσμο όλο, την οικονομία και μας κράταγε ενήμερους κάθε μέρα. Μας είχε εντυπωσιάσει..... ακόμη και την μέρα που έφευγα από το Τρινιντάντ παρακολουθούσε την θέση μου!!  Ρε συ Γιώργο στο επόμενο μεγάλο ταξίδι έχω σου υπόσχομαι να αναλάβεις όλο το’’ land operation’’  γιατί την Χριστιάνα την τρέλλανα!

Άλλοι με συναισθηματικά μέιλς άλλοι με τρελλά ανέκδοτα άλλοι που γνωριζόμασταν ελάχιστα χτίσανε μιά ωραία φιλία.

ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ Αποφάσισα λοιπόν να σας διαβάσω μερικά:

Είχα γράψει στο Blog  την διεύθυνση μέιλ, για κριτική και ερωτήσεις που θελατε να κανετε:

Μιά φίλη έγραψε:

<<No comments, no criticism, just good wishes for a safe, healthy and happy journey. Enjoy. I’d love to travel the same distance on horseback. Only by thinking of that I can imagine how you feel.>>

Και η απάντηση μου:

<<Take care Dear , I am happy that you are participating as our virtual crew. Things are going well here although there are at least 5 yachts with difficulties, abandoning, diverting to Cape Verde one crew injury etc…

All dreams can become reality so when all wars are over you can ride your horse from Athens to Afghanistan!! (I don’t know the exact distance actually) or there is a better way… you can take your horse in a cruise ship and ride around the deck whilst the cruise ship will meet us in Santa Lucia....joking.

Give my best regards to G (who I am sure he is sailing in rough waters but he will manage just like Magellan!) and the boys. Kisses from S/Y ARMENISTIS>>

Κάποιος άλλος φίλος γράφει:

<<Φίλε μου Δημήτρη  γειά σου,

Καλησπερα καπετάνιε και ταξιδευτή, προσπαθώ να φανταστώ πως είναι τέτοια ώρα ο ωκεανός, τα φώτα οι σκιές, οι ήχοι, η μουσική, αλλά και ποιές σκέψεις έρχονται στον νου, πρέπει να είναι μοναδικά τα συναισθήματα φαντάζομαι.

Θυμάμαι όταν είμουνα μικρός (παιδί 12 χρονών) ο πατέρας μου με έστελνε να ποτίζω τα καλαμπόκια την νύχτα, και κοιμόμουν στο χωράφι. Στην αρχή φοβόμουνα  και έπερνα μαζί μου ένα άλογο που είχαμε, τώρα νομίζω ότι ήταν από τις πιό σημαντικές  εμπειρίες της ζωής μου

Καληνύχτα καπετάνιε και καλές θάλασσες>>

.

Με είχε συγκινήσει πολύ η ιστορία με το άλογο, άλλωστε ήταν το δεύτερο μέιλ με άλογο  και επειδή έχω επισκεφθεί το υπέροχο χωράφι του, σκέφτηκα τον φίλο στα 12 του χρόνια  να φοβάται τη νύχτα. Έγραψα λοιπόν πολύ συγκινημένος στο μπλογκ για  τις νυχτερινές  βάρδιες που δεν σταματάς να σκέφτεσε όλη τη ζωή σου , τους ανθρώπους που αγαπάς, τις διαφωνίες που είχες είτε σπίτι είτε στην δουλειά, που είχες δίκιο που όχι που έκανες λάθη.

Όλα αυτά στις νυχτερινές βάρδιες, όχι στον ύπνο. Εκείνη είναι η στιγμή που όλα έρχονταν στο μυαλό  και τιμόνευεςστο σκοτάδι σαν να ξέρες τον δρόμο.

Όταν όμως ερχόντουσαν τα βραδυνά μπουρίνια τα λεγόμενα αγγλιστί “squalls’’ οι σκέψεις σου, τα χέρια σου, η ψυχή σου ήταν στο τιμόνι, πως θα πάμε πιό γρήγορα και πως δεν θα καρφώσεις τον Αρμενιστή στο μπροστινό κύμα και τα άσπρα πρόβατα όχι προβατάκια αριστερά και δεξιά πως δεν θα σκάσουν επάνω σου.

Αυτά!!!

Όταν είμουνα στο Λας Πάλμας και ετοιμαζόμουνα για το πέρασμα  είχα γράψει ότι αισθάνομαι ότι θα πατώσουμε στον αγώνα γιαί  ο Αρμενιστής ήταν υπέρβαρο. Είχαμε βάλει παιχνίδια για τα παιδιά, κουβέρτες, sleeping bags, αρτοπαρασκευαστή,  άφησε που τα κουζινικά ήταν σχεδόν περισσότερα από του σπιτιού!! Και πολλά άχρηστα βέβαια.....

Εγραψε λοιπον  ένας φιλος:

<<Άντε μπράβο! επιτέλους να πας στο πλωτό σου σπίτι να λέμε και καμιά

κουβέντα. Εδώ λίγο έμεινες αλλά ...τα βασικά τα πρόλαβες... Είσαι υπέρβαρος?

πέτα έξω τις γκόμενες. Αλήθεια πως και είσαι υπέρβαρος, από τα ηλεκτρονικά?

το χαλκό στα ύφαλα? Τί θα αδειάσεις? Πές και στον Γιώργο ώσπου να έρθει να

χάσει κανα κιλό! Πρόσεξε τα παρτυ κακομοίρη μου! παίζονται παιχνίδια πριν

τις διαατλαντικές εξορμήσεις. είναι εκεί που οι εξηντάρες τα δίνουν όλα!!!

Δοκίμασε το "χωρίς μασέλα" και το "τζιβιτζιλίκι στις ρυτίδες", μου έχουν πεί πως είναι πολύ δυνατά!

Σε φιλώ προς το παρόν, τα λέμε.

ΚΑΛΛΟΤΑΞΕΙΔΟΙ>>

Ένα μέιλ απ’ το εξωτερικό

<<Hallo Armenistis crew!

Congratulation, you have done half way! The peak is behind!

What I can see in your logbook makes me jealous - I'd rather be with you!

Here in Stuttgart it's raining since 2 days and there is already loads of

snow in the black forest.

It's a pity that I can't send you photos. I got some nice and motivating¨Photos of the Playmates of the last 50!!Years from my (sailor) friend Peter from Dubai!

How times change girls.

But you should take sailing serious for the next days! No girls, no disco

but I wish you a lot of fun during this unique experience on board!

Take care, have fun, good winds and arrive in a good position! All the very best!!

Dimitris, when can we meet next? Hopefully soon!!

Wolfgang>>

Πριν συνεχίσω για όσους δεν έχουν διαβάσει στον αγώνα είμασταν 226 σκάφη και τα σκάφη που είχαν πλήρωμα τρία άτομα  ήταν μόνο δύο, ένα 9,5 μέτρα με το όνομ ‘’ Β31’’ με τρία κοριτσόπουλα 24 ετών από την Σουηδία και ο Αρμενιστής  14,15μετρα με δυό παληόγερους και έναν νέο!!!. Και συνεχίζω λοιπόν το μέιλ ενος άλλου φίλου:

<<Σημερα είναι του Αγιου Νικολάου, γιορτάζουν οι θάλασσες και οι ναυτικοί, και τα καράβια μαζί.

Και σεις λοιπόν, χρόνια πολλά.

Και στον Αρμενιστή βέβαια.

Για τους αυτόματους πιλότους δεν ξέρω, μάλλον δεν γιορτάζουν !

Ο πατέρας μου έλεγε οτι στα Νικολοβάρβαρα, ανάμεσα Αγ.Νικολάου μέχρι Αγ.Βαρβάρας δηλ., είναι οι χειρότερες θάλασσες.

Αυτό ισχύει όμως βέβαια για το Αιγαίο, όχι για κεί που είστε εσείς, μην ανησυχείτε δηλ. γιαυτό, έχετε αρκετά άλλα ήδη στο κεφάλι σας.

Χτες έβρεχε όλη μέρα, πράγματι η παράδοση για παλιόκαιρους δούλεψε, αλλά σήμερα έχει μια λιακάδα καταπληκτική, τουλάχιστον τώρα που μιλάμε.

Ώρα γι πρωινό καφέ !

Καλή συνέχει>>.

Μετ;a από δύο μέρες μας γράφει:

<<Δεν εγραψα 1-2 μερες, αλλα σας παρακολουθώ, εσας και το Β31.

Σήμερα λοιπόν, αφού διάβασα τα logs, άνοιξα το ARC fleet να σας βρώ.

Λοιπόν, έπεσα πάνω σας με την πρώτη.

Σαν να κάνω και γω βάρδιες εκεί στον Αρμενιστή !!

Πάτε καλά ρε Δημήτρη, φαίνεται ο Αρμενιστής σε ωραία θέση στο στόλο. Νομίζω ότι πρέπει να είστε ευχαριστημένοι μέχρι τώρα, και με τις ζημιές που είχατε.

Αλλά χωρίς πιλότο θα παιδεύεστε, υπομονή και καλή δύναμη στα χέρια σας !! Μακάρι να βρείτε λύση. Είπαμε, φέρτε μας προβλήματα και ζημιές να φτιάξουμε !! Αν θέλαμε τα εύκολα θα πηγαίναμε με το Queen Elizabeth 2 !! Αλλά και χωρίς πιλότο κάτι θα γίνει, δεν θα μείνετε εκεί, στη μέση !!

Το πολύ πολύ να σας φτάσει το Β31. Σαν worst case scenario μια χαρά μου ακούγεται. Ρε μπάς και χαλάτε τον πιλότο επίτηδες?

Λοιπόν καλή συνέχεια, και οι φωτό όμορφες. Ειδικά από το Β31 !>>

Και συνεχιζει την επομενη

<<Δημήτρη,

έτσι να σας δώσω λίγο κουράγιο, πρέπει να είστε κουρασμένοι με τις διπλοβάρδιες, και το δυνατό αέρα και κύμα.

Πάτε πολύ καλά, μπράβο σε όλους.

Τις τελευταίες μέρες έπινα το πρωινό τσαγάκι μου στο γραφείο βλέποντας τον Αρμενιστή.

Το μεσημέρι έπινα τον καφέ μου βλέποντας τον Αρμενιστή.

Και πριν πάω σπίτι έριχνα μια τελευταία ματιά, ξέρεις πορείες, ταχύτητες, καιρό κλπ να δώ ότι όλα είναι εντάξει.

Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι είχα πολύ καλή παρέα τις τελευταίες μέρες και το ευχαριστήθηκα πραγματικά.

Έκανα virtual βάρδιες, που λέτε και σεις οι πληροφορικάριοι.

Αερογαμούσα δηλαδή !!!!

Αύριο θα πιώ μια μπυρίτσα στην υγεία του Αρμενιστή το μεσημέρι, όταν δω το όνομα του στη λίστα finished και όχι πιά at sea. 

Δεν ξέρω για τα λάθη τακτικής που δήθεν έκανες και τις ζημιές που δήθεν πάθατε, εγώ νομίζω οτι θέλετε να είστε κοντά στο Β31 !!

Και να προσέχετε τις 3 Σουηδεζούλες.... άκου Β31.

Δ>>.

Μιά άλλη φίλη γράφει:

<<Διάβασα το ημερολόγιο και είδα τις φωτογραφίες μέχρι τις 15

Αυγούστου...Εντυπωσιάστηκα αλλά κουράστηκαν τα ματάκια μου και πάω για ύπνο.

Αύριο το πρωί η συνέχεια. Ελπίζω πως όλα πάνε καλά. Αύριο το πρωί θα μάθω...

Φιλιά και καλή συνέχεια>>

Άλλη μέρα γράφει:

<<Mου αρέσει πολύ το μπλογκ Πολύ!!! Το διαβάζεις και σε ταξιδεύει. Σήμερα θα συνεχίσω το ταξίδι από κει που το άφησα χθες βράδυ πριν με πάρει ο ύπνος.

Xxxx M.>>

Και την επόμενη μέρα γράφει:  

<<Molis eida pou vriskeste .kai fovithika.kai to ekleissa!!!!!>>

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΖΩ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ από παληό φίλο:

<<παλληκαράκια τολμηρά

και νόστιμα πιπίνια

προσέχτε μες' τις θάλασες

μην φύγουν τα μπικίνια.

Γιατί , αλλοίμονο! Μετά...

Στου κόλπου τα νησιά

Αντί να λένε:

"Μπράβο στους παλληκαράδες"

Θα φωναζουν όλοι τους:

"Γαμώ τους πουσταράδες!">>.

Αυτά από  την όμορφη γιορτή και μερικές φωτογραφίες: