01:12.11, “16:27.83N 47:13.05W”

 

vorige nacht vielen mama en ik meteen met onze neus in de boter, een wacht vol met squalls (heftige buien). De meesten gingen aan ons voorbij maar uiteindelijk kwam er toch nog eentje precies over ons heen. Het grootzeil en fok gereefd en afwachten maar. Binnen rolde iedereen uit zijn bed en mam en ik werden lekker nat, bimini hielp niet echt. De wacht na ons kwam papa, en die heeft geen squall meer gehad....(oneerlijk).

Vanochtend was het de grote dag voor mama, jaja nog een jarige! Albert en ik zijn begonnen met pepernoten bakken en de bimini dit keer met vlaggetjes te versieren, want papa’s slingers hadden de buien niet overleefd.

Toen iedereen op was hadden we een ander spelletje gevonden, geef ieder een snijboon en kijk welke het snelste van het dek af rent. Daar gingen de laatste “verse” groenten. De sinaasappels en appels lopen gelukkig nog niet weg, dus nog net geen scheurbuik.

Verder was het weer een heerlijke dag, flink wat wind en vooral veel zon. Moet jammergenoeg wel meedelen dat er niet meer zo hard gezongen is voor mama door andere boten. Wel hebben wij gezongen voor de schipper van de boot die gister voor ons zong, wel toevallig al die jarige. En natuurlijk hebben we met happy hour voor mama gezongen en gezellig gegeten met een extra oorlam!

We kijken elke dag de schaviel punten van de lijnen goed na, maar toch was er ons eentje ontglipt, de kraanlijn die we hadden aangetrokken om de schokken van de neerhouder op te vangen is gebroken. Echt doorgesleten van de krachten en klappen. We hebben de lijn uit het water gevist en in st lucia zullen we de lijn opnieuw door de mast trekken. Gelukkig is de kraanlijn niet zo essentieel dat we er nu iets mee moeten doen, wel hebben we een andere reserve lijn erop gezet voor de zekerheid.

Nu is de nacht weer begonnen en dan begint ook meteen de ellende weer met de squalls. De radar verandert ineens in een paarse dalmatier en het is opletten geblazen.