Klein stukkie nog
Caiman
Mon 1 Dec 2008 15:07
|
9 dagen op zee, en nog steeds niet gewend aan de
afstanden. Op zich is het zeilen niet zo anders dan dat wat wij ons hele leven
al doen (wind is wind, zeilen zijn zeilen), maar ons referentiekader is
gevormd met tochten op de middelandse zee en de wateren van noord-west
europa.
Een dag varen betekent normaal dat je tenminste de
helft van de kaart over vaart. Het record tot nu toe staat op een afstand
van zo'n 4 centimeter op een kaart met de grootte van een flinke
campingtafel.
Hetzelfde geldt als we naar de weerkaarten kijken:
"Oei, even oppassen, er ligt een lagedrukgebied met weinig wind voor ons.
Wanneer zijn we er? Even kijken, da's 600 mijl verder op, laat
maar."
Al ben ik me er van bewust dat het zo is,
toch laat ik me er elke dag weer door verrassen.
Vannacht voor het eerst in een paar dagen weer eens
dolfijnen rond de boot. Altijd een welkome afleiding tijdens de wacht. En zo af
en toe een vliegende vis aan dek. Deze keer een volwassen exemplaar dat
het nodig vond me in de rug aan te vallen. Vriendelijk als we zijn hebben we hem
weer terug gegooid, nadat we hem uitendelijk te pakken kregen. Het stuurwiel is
verzonken in een cirkelvormige kuil, en het arme beestje lag daar onderin. Niet
echt een makkelijke plek om bij te komen terwijl er ook nog gestuurd moet
worden.
Rantsoeneren van water en het verbruik van gas
blijft een onderwerp van gesprek. Is ook een moeilijk iets. Als we er over 10
dagen zijn kunnen we ons klem vreten en ongans zuipen aan de koffie en thee.
Duurt het 20 dagen dan hebben we een tekort aan water en gas, dus geen warm eten
meer. 10 dagen is meer waarschijnlijk dan 20, maar better safe than
sorry.
Het betekent alleen wel dat het beperkt blijft tot
3 koppen koffie per dag voor mij. Voor de mensen die mij beter kennen, ja, het
voelt inderdaad of ik net te horen heb gekregen dat mijn arm geamputeerd gaat
worden.
Verder gaat het ritme lekker door. Wachtje draaien,
even tukken,eten, beetje opruimen, weer bekijken en wachtje draaien maar
weer. Het leven is goed, ondanks het gebrek aan caffeïne.
Groeten van de crew.
Martijn
|