13:00.54N 32:55.54W
|
Dear Diary,
We are officially at the half way point to St
Lucia! So far we have travelled 1,573 nautical miles, braving flying sea
monsters, 4-5m waves, 17 knt headwinds, Ron's underpants, David's giraffe dance,
Bas's Ipod, Rich's "Avocado Surprise" and my deathly white skin. Not to mention,
the sun has been blinding and the San Miguel beer chilling to the point it
makes your teeth tingle. So like you all at home, the conditions have been
tough, but we must struggle on.
The reports on wildlife had been pretty scarce,
apart from the occassional bird, flying fish or growth on our fruit and veg.
Last night however this all changed for the better. We were all sitting on deck,
chilled San Miguel in hand, watching the sun go down when a school (or
pod?) of dolphins, circa. 50 strong, surrounded the boat for about 15 minutes in
full display. Absolutely class.
The talk of 'wind' on the boat continues to
be strained. We had a good night last night with winds peaking at 20 knts
giving us an average speed of 6-7knts. But today the wind has settled back to
its luke warm 9 knts which barely gives us 5 knts speed over ground. In the hope
of finding better trade winds we had been heading south-west.
However, after consulting our our secret weapon, our inside
man at British Naval Intelligence, we were advised against this and we're
now heading due west on a latitude of 13degs N. The finish line is now just over
the horizon, albeit an estimated 12 days sail away.
A little messenger pigeon tells me that Wagner has
left X Factor, despite my best efforts to build his support base last week.
Secretly, I believe his following was awesome but Simon Cowel could no longer
stomach the embarassment and rigged the vote. Shame, I thought Waggers
showed so much promise. In honour of this mountain of a man, and following last
Saturday's National Wagner Day, the boat will be donning black attire for
Wagner's Official Memorial tomorrow night. For those at home, please light
a candle in his memory.
Ding dong, the avocados have gone! Yes, probably
the most exciting news so far, the slimy excuses for fruit were given a burial
at sea after starting to rot. In actual fact almost all the veg has now
gone, except for the limes and bananas, and talk on the boat is now
moving to beer becoming the new, vitamin-rich staple
diet.
Much love to all of you back home. Please stay
tuned.
Gareth, the ranting cabin boy
================================
Vrijdagmorgen halverwege op de Atlantische in de positie; 13.02 Noord en 32.28 West Beste Allemaal, Wat zitten we inmiddels in 2 verschillende werelden. Jullie waarschijnlijk al bezig met de voorbereiding van een 11-Stedentocht terwijl wij in korte broek verkoeling zoeken. Even een korte beschrijving van gisteravond. Een wolkenloze hemel, prachtige kleuren van de ondergaande zon en werkelijk ca 50 dolfijnen (vrij kleintjes) die nog even mogen spelen voor het donker wordt. Een licht verkoelende bries en een fles goede witte wijn in de hand en op de achtergrond een passend muziekje. Dat deze sfeer die zoals jullie je kunnen voorstellen gemakkelijk aanleiding is tot allerlei overpeinzingen spreekt vanzelf. En Doc Ron (onze senior) weet dit op z’n eigen manier ook deze keer weer heel treffend te verwoorden. “Mij valt iedere keer weer op dat als je ouder wordt
vrijwel alles kleiner wordt en dat geldt nog meer in het bijzonder voor
wijnflessen”. Dit geeft een beetje de sfeer aan hoe we met z’n 5-en op een relatief klein oppervlak in een immens decor de tijd doorbrengen. Een bijzondere reis met zeker ook bijzondere mensen. Zoals ik in mijn vorige berichtje al aangaf zal ik hierbij hele beknopt het gezelschap aan jullie voorstellen.. Doc Ron (78
jaar) Een van de oudste nog
praktiserende artsen in Engeland. Laatste jaren werkt Ron veel als scheepsarts.
Hij is een verwoed zeiler op zijn Schokker. Ron is absoluut onmisbaar als
katalysator en kwajongen in de groep. Hij beschouwd zich zelf als cabinboy maar
draait gewoon ‘zoals de anderen al zijn wachten mee. Hij was zwaar gepikeerd
toen ik voorstelde om hem daarvan vrij te
stellen. David (61
jaar) Eigenaar van de ‘Ensuenos’’ en tevens initiatiefnemer
tot het deelnemen aan deze oversteek met de ARC. David is geboren en getogen in
Derby. Bijzonder gemotiveerd en evenals de anderen in de crew niet met grote
zeilboten opgegroeid. David en ik
hebben de afgelopen jaren veel samengewerkt om er voor te zorgen dat de boot
klaar was voor de grote reis. David heeft mogelijk nog plannen om na aankomst in
het Caraibisch gebied de reis verder voort te zetten maar die beslissing is nog
niet genomen Richard (54
jaar) Buitengewoon prettige en
vrolijke man uit Midden-Engeland met waarschijnlijk de minste zeilervaring maar
met de meeste aanleg. Het is dus geen wonder dat het snelheidsrecord van de boot
nu al meerdere dagen op zijn naam staat. Succesvol ondernemer maar misschien
juist daardoor nog nooit zolang van huis
geweest. Gareth (28
jaar) De benjamin en eveneens zeer.
leergierig. In het dagelijks leven is Gareth projectontwikkelaar. Zijn
handigheid op de computer komt goed uit..Want met de schaarse informatie die we
per internet ontvangen maakt hij prachtige overzichten van de bewegingen van de
schepen. Bas (65
jaar) Enig Nederlander en tevens
Captain van het groepje. De meeste die dit lezen kennen mij waarschijnlijk wel,
maar toch voor de goede orde even een korte toelichting. Ik ben zelf op latere
leeftijd met zeilen begonnen, heb mezelf en Mieke letterlijk in het diepe
gegooid en we hebben vooral de laatste jaren veel tijd op het water
doorgebracht. En er valt voor mij nog heel veel te leren. De uitdaging voor mij
zit hem niet alleen in de oversteek maar vooral ook in het realiseren van de
juiste teamgeest. Zoals ik er nu tegen aan kijk lijkt dat aardig te lukken. Maar
waarschijnlijk dacht Captain Bligh van de Bounty er halverwege de reis ook zo
over. Hartelijke groeten en tot de
volgende berichtgeving, Bas |