Bij vertrek was er weinig wind, maar eenmaal in het kanaal tussen Ithaka en Kefalonia, werd het toch al snel een 20 knopen, uit het noorden - op de neus. Eentonig, hé ?

Vorig jaar was ik al eens in Fiskardho geweest, maar in de maand September. Omdat we zo vroeg waren, wilde ik eens kijken of er een plek aan de kade vrij was. En die waren er nog volop, dus meteen afgemeerd, met de loopplank net tussen twee tafeltjes van het restaurant op de kade.

Fiskardho is niet getroffen door de aardbeving van 1953, blijkbaar omdat het op slappe grond staat. Daarom zou het nog veel oud karakter hebben. Maar het stadje is het slachtoffer van zijn eigen succes. Het is volkomen volgepropt met cafés en restaurants, die elk beschikbaar plekje op de kades en pleinen vol gezet hebben met tafels en stoelen. Eigenlijk niet leuk meer. Van echte eenvoudige Griekse taveernes is er niet één meer over. Dat is te zien aan de grote wijnglazen, de dikke servetten, en de prijzen.

Dan heeft de laatste haven, Eufimia, meer charme. Daar zijn aan de kade ook veel restaurants, maar minder volgepropt. En ik heb er een heerlijk lam kleftiko gegeten - een tip van een andere Nederlander.

Het is een "dievengerecht", dwz er waren partizanen die in de bossen werden opgejaagd en geen vuur konden maken om niet ontdekt te worden.

Ze maakten een kuil in de grond, deden daar het vuur in, dekten het af met stenen, lagen daarop de vlees en groenten, en dekten het geheel af om rook te voorkomen. Na een paar uur werd de maaltijd weer opgegraven, en aten ze er lekker van. En ik dus ook. 

's Middags heb ik Herman zover gekregen dat we een flinke wandeling gingen maken. Naar het zuiden is een kustweg, die langs een paar baaien gaat. De tweede baai is erg diep, en wordt ook gebruikt door jachten om te ankeren. Aan het eind van de baai is een klein strandje, en daar tegenover is een taveerne: het eindpunt van de wandeling, want de inwendige mens was hard toe aan een vloeistof injectie. En die smaakte lekker, want het was vandaag toch echt warm geworden.

 

 

N. Levkas, Sivota, Dinsdag 7-7-09

Ook gisteren had een later binnenkomend jacht zijn anker ketting dwars over de mijne laten vallen,dus hebben we weer geduldig gewacht tot onze ketting vrij was.

Om ca. 11:00 konden ook wij vertrekken. Niet dat we haast hebben. Ook vandaag is het maar een kleine afstand naar Sivota, in de zuidpunt van het eiland Levkas. 

De wind was natuurlijk NW, maar door een uurtje in de wind te motoren konden we daarna zeilend naar Sivota, waar nog ruim voldoend plaats aan de kade was.

Na het drukke Fiskardho is Sivota weer een verademing. Ergens hetzelfde, maar zonder de grote drukte.

We hebben al 2 dagen geen harde wind meer gehad. En met de korte vaar afstanden begint het wel erg relaxed te worden.