De ochtend bracht een stralend blauwe hemel, maar de 6 van gisteren was nu wel een dikke 6, met uitschieters naar 7. En de wind zat nu meer Oost. We zaten zo'n 40 mijl naast de koerslijn, en moesten gijpen om weer richting La Coruna te gaan. Bij de gijp was de klap toch te hard en brak het asje van het blok van de grootschoot. De bulletalie werd toen als tijdelijke grootschoot gebruikt.

In de middag nam de wind nog verder toe: 7 met uitschieters naar 40 knopen: 8 Beaufort. Dit waren de omstandigheden die ik ten alle tijden had willen voorkomen. Maar er was geen keus, doorgaan. Zo'n wilde zee met een strak blauwe zee, en volop zon is wel een spektakel om te zien, maar eigenlijk liever op de TV.....

De bemanning liet het ook wel voor gezien, en verdween in de kooien. Groot gelijk. Annemarie was aardig zeeziek, geen lolletje. Het was een kwestie van uitzitten.

Toen we weer op de juiste koerslijn kwamen, werd er weer iets afgevallen, tot een bakstagwind. Door de zijwaards inkomende golven, en de minder goede balans vn de zeilen liet de stuurautomaat de boot nogal slingeren, en bij een flinke slinger was er een valse gijp, en brak de geimproviseerde grootschoot opnieuw. Dat ook weer geklaard, en met een wat hogere koers verder.

Om 21:30 werden de golven wat rustiger, omdat we in de luwte van het land kwamen. Sommige golven waren een lange deining waar BAHIA een keer vanaf surfde met een snelheid van 13 knopen en heel zelfs even 14 knopen aantikte.  Vlak voor het donker werd, om 22:30 was de contour van land op de horizon zichtbaar, en om 11:00 waren de lichtjes van steden te zien. Het einde was in zicht. Des te verder we bij land kwamen, des te rustiger werd de zee. en de wind zakte zelfs even in tot een 20 knopen: wat een rust!

Met behulp van de kaartplotter (fantatisch apparaat) langs de kust genavigeerd, en de weg naar La Corunha gevonden. Om 01:30 Willemien gepord om te helpen de boot klaar te maken voor de haven, maar ook Annemarie kwam aan dek: de zeeziekte was gelukkig over. Gezamelijk tussen alle lichtjes van de stad de ingang naar de haven gezocht, waar we om 02:30 zijn afgemeerd.

Eerst even de opluchting van de aankomst vieren met wat te eten, want niemand had die dag veel gegegen: alleen een paar Ligas koekjes en muesli repen.

En om ca 03:30 te kooi om heerlijk te slapen op een niet bewegende boot.

 

La Coruna, Vrijdag 11 augustus 2006

Annemarie was het eerste wakker en was al de stad in gegaan om brood voor de brunch te halen, voordat de rest van de bemanning boven deks kwam en begroet werd met een heerlijke zonnige dag - en daarvoor wilden we oversteken, niewaar. 

Na een lekkere warme douche om al het zout er af te spoelen begon ik me weer mens te voelen. Daarna zijn de ladies verdwenen om de stad te verkennen en te shoppen. Na het borreluurtje aan boord 's avonds de eerste Spaanse restaurant uitgeprobeerd.

En het was een dag voor evaluatie: waarom ging het fout met het weer, wat werkte goed en wat zou beter kunnnen, Ongewild was het een test van de boot onder zware weersomstandigheden. Afgezien van de breuk van het grootschoot blok hield de boot zich prima. Ook was ik verbaast over de stuurautomaat, de in het verleden wel eens rare streken had, maar het nu 2,5 dag heeft volgehouden onder barre omstandigheden. Het aanlopen van een veemde haven in het donker is nooit zo leuk, maar met een kaartplotter niet zo moeilijk. Dat was ook al bewezen bij het aanlopen van de rivier naar Aber Wrac'h in dichte mist. De weersinformatie moet duidelijk serieuzer worden gedaan, speciaal voor de plaats van bestemming.