De windverwachting voor vandaag had nog een 6, en na de ervaring van gistermiddag, zijn we nog een dag blijven liggen. Patras begint een tweede thuishaven te worden. Maar de wind viel erg mee, en we hadden kunnen zeilen. Dan morgen maar.

 

 

Itea, Woensdag 24-6-09

's Morgens stond er toch wel een flinke wind met bewolking, maar we hebben nu lang genoeg in Patras gelegen en zijn om half negen vertrokken. Zo'n 5 mijl van Patras is een enorme hangbrug, met een doorvaart hoogte van 25 - 45 meter en met mijn masthoogte van 17 meter geen enkel probleem. Toch moeten alle jachten zich melden per marifoon, 5 mijl voor de brug en wordt de masthoogte gevraagd, en krijg je instructies onder welke boog je moet varen. De brug heeft 4 enorme pilaren, waar het brugdek met kabels aan hangt. Het zou de langste kabelbrug ter wereld zijn, met een overspanning van 2.252 meter.

Vlak voor de brug werden we nog verrast door een regenbuitje, maar dat duurde maar kort.

Na het passeren van de brug zijn we in de Golf van Corinthe. De genua werd half uitgerold, en met een flinke wind van achter liepen we 6 - 7 knoop. Voor de wind weg lopen is altijd makkelijk. Ook toen de wind toenam tot een zesje ging het snel maar bleef het beheerst.  Wel kwam er een tweede bui aan, maar die ging net achter ons langs, en we kregen alleen een staartje met wind kracht 7. Toen de bui voorbij was bleef het een 6 met vlagen van 7.

Rond het middaguur kregen we gezelschap van een school dolfijnen, die een kwartiertje met ons mee zwommen.

De bestemming voor vandaag is Itea, een stadje aan de noordkant van de Golf van Corinthe, aan het eind van een diepe baai. In de baai werd de wind wat minde,en de golven lager.

Vlakbij de haven werden we aangeroepen door een man in een speedboot, die ons verzocht op te letten want er was een zeilwedstrijd.  De Griekse kampioenschappen in de Optimist klasse werden gezeild, met 300 deelnemers.

In een hoek van de baai was een enorme "streep" zeiltjes zichtbaar.

Om 15:30 afgemeerd, en even bekomen van een enerverende zeildag. Het moeten de snelste 40 mijl zijn die ik ooit gevaren heb.

Itea is een alleraardigst stadje, en een verluchting na het drukke Patras. De marina is weer zo'n project waar de steigers zijn gebouwd, maar het geld voor afmeerlijnen, water en elektriciteit is verdwenen. En er is ook geen havenmeester. Toch zag het er schoon uit.

Morgen willen we naar Delphi, om wat oud Griekse cultuur te zien. We hebben nog uitgezocht waar en hoe laat de bus gaat, zodat we morgen geen tijd verliezen.