Dag 106, Vrijdag 28th November 2003
Samsam
Fri 28 Nov 2003 13:12
Afgelegde afstand in 24 uur : 147 nm Nog te gaan : 2.056 nm
Kort nadat ik de posities en de updates van de pagina had verstuurd ziet
Ernst een walvis. We gaan naar buiten en Camelia neemt de video camera mee.
Inderdaad zwemt er een walvis om onze boot heen. Hij komt dicht bij aan
stuurboord en zwemt snel onder ons en raakt ons voor de kiel. We hadden het
gennaker op en de genua. We krijgen een flinke schok en de boot wordt een
klein stukje opgetild. Ik maak Rolf wakker en doe snel een noodoproep op de
marifoon en rapporteer de aanvaring. We brengen snel de gennaker naar
beneden, maar omdat er een beetje paniek was ging dit niet soepel. De
gennaker ging voor de genua en met veel moeite kregen we de gennaker naar
beneden. Ondanks de lichte paniek deed ieder een taak, zoals de epirb
pakken, het reddingsvlot gereed maken om eventueel te water te laten, de
handheld marifoon meenemen, etc. De walvis blijft in onze buurt en het ziet
er naar uit dat hij met ons wil spelen. We weten niet wat te doen. Moeten we
de motor laten lopen of trekt dat de walvis aan ? We vragen advies via de
SSB radio waar ze zojuist waren begonnen met het oplezen van de posities.
Een van de boten adviseert ons om bleekwater door het toilet te spoelen.
Een walvis houdt hier niet van. De walvis blijft echter in onze buurt. Gaat
onder de boot door naar de andere kant en komt weer terug. Het is heel mooi
om te zien, maar we hebben toch liever dat hij vertrekt. Op een gegeven
moment denken we dat er 2 walvissen zijn, maar waarschijnlijk zwemmen ze zo
snel. Ook meld iemand dat een walvis niet houdt van een diepte meter en dus
zetten we alle apparatuur uit. In tussen is een van de andere ARC jachten
bij ons gekomen . Hij adviseert ons om door te varen op zeil. We volgen zijn
advies op en hijsen de zeilen. Uiteindelijk na circa 2 uur zwemt de walvis
weg en laat ons met rust.
We hebben gemengde gevoelens. Aan de ene kant vonden we het een mooi
avontuur, maar aan de andere kant waren we alle vier toch wel een beetje
bang. Het goede en geruststellende is dat er binnen een zo korte tijd een
andere boot in de buurt was. Dit is toch echt het voordeel van de ARC.
We hebben afgesproken met Seren Wen om niet te ver van elkaar weg te varen.
Zij zijn met z'n tweeen aan boord en ik heb de indruk dat ze het ook een
geruststellende gedachte vinden.
Na ons avontuur nemen we onze lunch. We hebben de dagelijkse positie
rapportering op de SSB gemist. De avond begint rustig. We hebben de genua en
het kotterzeil staan. Rolf en Ernst gaan na het diner slapen. We hebben
afgesproken om vanaf nu met minimaal 2 man de wacht te lopen. Dat wil zeggen
dat op zijn minst 2 personen volledig aangekleed zijn en direkt in kunnen
grijpen onder alle omstandigheden. Nog even voor het diner kijken we naar de
video die Camelia heeft genomen. Dit is erg goed gelukt. Ook het moment dat
de walvis ons raakt staat erop. Ik zal later proberen om een foto van de
film te mkaen en te publiceren.
Tijdens de nacht wacht van Rolf en Ernst krijgen zij enkele buien. Zij maken
goede vooruitgang. In de morgen genieten we van een lekker engels ontbijt
met verse jus d' orange. We moeten ons fruit iets sneller opeten, ander
kunnen we het overboord werpen.
Om twaalf uur nemen we de positie op en merken we dat we toch weer 147 mijl
afgelegd hebben. Dit is erg goed gezien het feit dat we veel tijd verloren
hebben met onze vriend dhr. Walvis.