We zijn in de hoofdstad Philipsburg aangekomen. De hoofdstad is vooral beroemd vanwege de vele cruiseschepen die hier aanmeren. En dat is duidelijk te zien. Overal zijn (Amerikaanse) toeristen en als gevolg toeristen winkels. Maar omdat St Maarten belastingvrij is, is het hier erg goed winkelen als je electronica nodig hebt.

Maar we moeten nog wel eerst inklaren bij de Douane. Maar waar is de Douane? Volgens de kaart zou het ergens bij de Cruiseschepen moeten zijn. Dus gaan John en ik met de dinghy naar de watertaxis van de cruiseschepen en vragen we de weg aan een dame van de security. Die verwijst ons naar de grote steiger van de cruiseschepen.

Met enige ontzag leggen we onze kleine, kleine dinghy aan naast een mega cruiseschip. Het voelt alsof we iets illegaals doen. We melden ons dus bij de gate waar 5 stoere security heren staan. Het lijkt geen enkel probleem te zijn. Ze verwijzen ons naar de douane.

Maar daarvoor moeten we wel het terrein af. Bij de uitgang van het terrein melden we ons nogmaals bij de security en daar worden ze wakker. De Chief wordt er bijgehaald en die is er niet blij mee, en dat is zachtjes gezegd. Hij is furieus, niet op ons maar wel op zijn medewerkers. We hadden nooit aan land mogen komen en zeker niet zo ver.

Hij staat toe dat we gaan inchecken en dat gaat pijnloos. Één loket met een efficiente dame, dat zijn we niet meer gewend. Een half uur later zijn we klaar en melden ons weer bij de security. De chief komt aanstormen met een golfkarretje en brengt ons naar onze dinghy voordat iemand erachter komt dat we illegaal aan land zijn gekomen. 911 heeft zeker wat veranderd en om zo gemakkelijk met een dinghy  onder de rook van een Amerikaans cruiseschi p te komen, behoort niet tot de mogelijkheden.

Wij maken uitgebreid onze excuses maar hij maakt duidelijk dat het niet onze schuld is. De security had ons moeten tegenhouden. Hij zal nog wel een hartig woordje spreken met zijn medewerkers, dat is wel duidelijk.

Terug op de boot moet iedereen er hartelijk om lachen. Tijd om met het gezin aan land te gaan en de boel te gaan verkennen. Philipsburg is erg leuk maar wel toeristisch. Tot half 6 is het erg druk op de hoofdstraat en daarna is het  ineens totaal stil. De toeristen moeten weer naar  de cruiseschepen en alle winkels gaan spontaan dicht. Heel grappig om te zien. Daarna zijn we nog gezellig in een achteraf Chinees gaan eten met alle ruimte voor de kinderen om te rennen en TV te kijken. Heerlijk voor de ouders die even geen omkijken meer naar hebben.

De volgende dag zijn we op zoek gegaan naar een nieuwe laptop en een nieuwe camera. De oude laptop had een goed leven gehad, acht jaar trouwe dienst maar nu heeft hij eindelijk de geest gegeven.  In Martinique had ik een goed alternatief gevonden maar die werkte alleen maar met Franse Windows. En in Antigua vond ik een goede laptop maar die was veel te duur. In St Maarten is het een paradijs. Alle topmodellen op een rijtje en je kunt zelf onderhandelen over de prijs. En de prijs was superscherp.

Bij 1 winkel hebben we alles kunnen vinden en voor een ongelofelijke prijs. Isabelle heeft meteen haar verjaardag cadeau gevonden, een Nikon camera. Ze is er zo enthousiast over dat ik er dus niet aan mag komen. De hele dag loopt ze met die camera rond. John heeft twee jaar opleiding genoten in fotografie en 10 jaar ervaring in de branche en hij laat haar alle kneepjes van het vak zien. En ik moet zeggen, de camera is uitstekend en Isabelle maakt prachtige foto´s. Zie bijgaand ...

Het enige nadeel is dat ik steeds als model moet fungeren. Er moet natuurlijk geexperimenteerd worden met verschillende standen en instellingen. Dus moet ik steeds weer ergens gaan staan. De motivatie neemt wel af als de genomen foto steevast verwijderd wordt. Mhhh, wat moet ik daar nu van denken.

We zijn wel klaar in Philipsburg en vertrekken dus naar Simson Bay om mijn verjaardag te vieren en de Heineken Regatta te bekijken.