Een verrassende wending. Rustig wakker geworden en even kletsen met Hans en Bierthe. Zij gaan vandaag al weg naar Cherbourg, maar mogelijk ook naar Le Havre. Dat hangt af hoe Bierthe zich voelt, ze is namelijk 15 weken zwanger. En dat is niet bevorderlijk voor de weerstand tegen zeeziekte. En pilletjes mag ze niet nemen. Heel vervelend, maar ach, het is voor een goed doel.

Gisteravond nog gevist met Hans en beiden twee makrelen gevangen. Bierthe heeft het nog op video vastgelegd.  Isabelle had even genoeg vis gegeten, dus heb ik aan boord bij Hans en Bierthe de makreel opgepeuzeld. Heerlijk op de huid gebakken. Mhhhh. Werd natuurlijk wel wat laat.

Alec is ook helemaal in het vissen. Rond de steigers zwemmen grote kabeljauw en die moeten natuurlijk ook gevangen worden. Alec heeft zijn eigen hengel maar met een rubberen haakje, dus daar zal niet veel mee gevangen worden. Wel veilig voor ons en hemzelf want hij heeft nog niet echt door waar dat haakje zich bevindt en zwaaien met een hengel is natuurlijk erg leuk.

Hans en Bierthe hebben ruim een uur met Alec op hun boot gevist, dus Alec is niet weg te slaan bij hen. Zij spelen natuurlijk lekker mee met zijn spel, iets wat wij minder doen omdat hij zijn eigen weg moet vinden.

Maar goed, de verrassende wending: wij zouden morgen pas vertrekken naar Cherbourg. Toegegeven, het weer was ook vandaag goed, maar morgen zou hij nog verder naar het oosten draaien. Om 13:00 is de kentering die we nodig hebben om op tijd in de race van Cherbourg te komen. Isabelle geeft aan nu wel te willen vertrekken, dus we gaan.

Isabelle gaat nog even snel boodschappen doen terwijl ik de boot gereed maak. Na het BBC weerbericht van 13:01h vertrekken we.

En dan, buitengaats blijkt de autopilot wederom niet koersvast. Het kompas verloopt langzaam enkele graden en draait dan rustig 360 graden. Tja, zo kom je er niet. Resetten heeft geen zin en nieuwe instellingen worden niet opgeslagen. Frustratie! We gaan toch echt niet hoog aan wind gedurende 16 uur sturen. Ineens slaat het apparaat een kleine correctie op en blijft koersvast. Ik durf nog niets tegen Isabelle te zeggen, bijgelovig?

Maar de automaat houdt vol. We varen een koers van 260, de automaat geeft aan dat we 90 varen (terug naar Nederland), dus hij is wel wat in de war. Maar, we gaan bijna de goede richting op. Want we moeten erg hoog aan de wind.

De achterstag spanner komt nu goed van pas want de fok staat super. Alleen met 8,5 knoop komt er niet veel snelheid uit. We komen nauwelijks boven de 4 knopen, 37 graden aan de wind.

Om op tijd bij de race van Cherbourg te zijn, moeten we minimaal 5 knopen gemiddeld varen. En dat lukt zo dus niet. Dan maar de motor bij. De zee is erg rustig en het zonnetje schijnt volop.

Tijdens het eten (koken en oppeuzelen) gaat de motor uit. Als de kids in bed liggen, gaat de motor weer bij. Om half tien ga ik even rusten, maar de kust van Cherbourg nadert rap en we moeten meer omhoog. Het aanvaren van Barfleur is het best vanuit het zuiden omdat daar de stroom twee uur eerder dan de kentering mee gaat staan.

Isabelle gaat slapen om 11 uur, ik maak haar wakker bij Cherbourg zelf. De maan  komt prachtig op en we knijpen de boot 15 graden aan de wind. Tot mijn verbazing haalt de fok deze hoogte ook, dat deed de fok nooit. Een strakke voorstag maakt dus heel veel verschil. Toch gaat de fok eraf in de nacht. Dat geeft meer rust voor de slapers bij manoeuvreren.

Volgens de stroomkaarten zouden we 3 knopen tegen hebben. Met de stroom mee hebben we wel 2 knopen meegekregen. En nu, nu krijgen we slechts 1 – 1.5 knoop tegen. Mhh, wel fijn, maar we zouden toch echt 3 knopen tegen moeten hebben. Feitelijk hebben we maar 3 uur stroom tegen gekregen. Terwijl we er 5 uur tegen zouden moeten hebben. We blazen dus richting de kaap La Hogue.

En dan gaat de stroom mee staan. Eerst 1, 2, 3 en de wind neemt toe. Dit heeft te maken met het kaap effect. De wind wordt getunneld bij de kaap. De golven nemen ook iets toe omdat er nu veel stroom tegen wind staat. Ik haal iets snelheid uit de boot om de slapers niet wakker te maken.

Met 4 knopen bootsnelheid gaan we 9,5 knopen over de grond! We krijgen dus 5.5 knoop mee. We blazen werkelijk richting Cherbourg. De waypoints volgen elkaar in hoog tempo af. Van verveling is geen sprake. De kust is slechts 1 – 2 mijl aan bakboord met veel ondieptes en gevaren. De Fransen doen niet overdreven aan boeien en verlichting en tegen de verlichting van Cherbourg is het niet makkelijk om de juiste herkenningspunten te vinden.

Op een gegeven moment moet ik vlakbij een noord kardinaal liggen volgens de kaart. Maar ik zie hem pas als ik hem dwars heb op een paar kabels (1 kabel is 180 meter) afstand. De volle maan is een goede helper want daardoor is het nog relatief licht.

Met nog drie kwartier te gaan, maak ik Isabelle wakker. Katie heeft veel last van een doorkomende kies, dus die is ook wakker. Met een fles en een DVD houden we haar tevreden zodat wij ons kunnen concentreren op de aanloop.

Lang leve de GPS. Want zonder koerslijnen en waypoints zou je de ingang minder makkelijk vinden. Voor zo een grote haven gebruiken ze erg kleine havenlichten. Geen duidelijke koerslijnlichten, niets. Maar het is volle maan, GPS bij, de Reeds almanac en 3 knopen wind. Dan kan het nooit moeilijk zijn.

In de jachthaven is geen plaats op de bezoekerssteiger. Dus pikken we maar een box ergens. Morgen verhalen we wel weer. Het aanleggen gaat wat moeizaam. Communicatie is moeilijk en de schipper was moe. En dan maak je makkelijk kleine foutjes. Uiteindelijk liggen we dan toch en kunnen we naar bed. Eindelijk in Cherbourg.

Morgen laten we een Raymarine monteur kijken naar de autopilot en gaan we boodschappen doen voor de oversteek naar Spanje. Cherbourg is eigenlijk de laatste plaats waar je makkelijk grote boodschappen kunt doen.