Vlak voor de haven in Lissabon hebben we besloten om toch nog een stuk door te varen. Het is prachtig weer en we kunnen voor het donker in Sines zijn. De haven is weer een stuk dichterbij de kaap Vincente op weg naar de Algarve en is veel goedkoper.

Baai van Lisabon: onderzee boot kwam ons even bekijken

De Nocturne bracht ons eigenlijk op het idee. Ook zij waren op weg naar Lissabon en hebben hun koers verlegt naar het zuiden. Aldus hebben we een grote slag naar het zuiden gemaakt. 220 mijl in 30 uur, op de motor voor het grootste deel. Maar we hebben ook een deel gezeild.

Het flottielje waar we lange tijd mee hebben opgezeild, is hiermee wel uiteengeslagen. De Kiara en Balchis liggen nu in Nazare, zo’n 150 mijl noordelijker. De Breagh ligt in Lissabon. De kans dat we die nog zien, is erg klein. Wellicht komen we elkaar in de Algarve nog tegen. In Sines hebben we weer contact met schepen die we in Boulogne hebben ontmoet. Er ligt hier een Nederlandse groep van zeker 4 schepen.

Volgens de Reed (Almanac) zou er een trein verbinding zijn met Lissabon, dus zouden we wel gaan sightseeing met de trein. Hier aangekomen blijkt er geen trein te zijn maar een busverbinding van circa 3 uur. Sightseeing Lissabon slaan we dus maar over.

Sines zelf is een leuke stad, geboorteplaats van Vasco da Gama. Deze stad gaan we eens rustig bekijken, we hebben alle tijd in afwachting van een goed weerbericht voor Kaap Vicente, de zuid-westelijke punt van Portugal. Van daaruit begint de Algarve en zijn we verlost van de swell (hopelijk).

Sinds de Ria’s in Noord-West Spanje denken we erover om te overwinteren in Zuid-spanje om vervolgens een jaartje Med te doen. Isabelle is erg moe en ik heb weinig behoefte om weer verder door te varen. We zijn nu al 4 maanden aan het haasten en ik ben het gehaast zat. Tijd om langzamer aan te doen.

Het idee om een paar maanden stil liggen, spreekt ons erg aan. Nu doorgaan naar de Carieb betekent snel oversteken naar de Canarische Eilanden via Madeira om eind November over te steken naar St Lucia. In 6 weken tijd varen we dan 3500 mijl. En dan aangekomen in de Carieb wil je ook niet op 1 eiland blijven en ga je verder varen. Al met al vinden wij het een te grote aanslag op ons en de kinderen.

En we hebben tijd zat. Dus gaan we ook die tijd nemen. Lekker afzakken naar de omgeving van Seville, daar overwinteren, in maart doorsteken naar Malaga en Grenada. Marokko, de Balearen, Corsica en dergelijke kunnen we dan op ons gemakkie doen in de zomer om via de Atlantische kust van Marokko naar de Canarische Eilanden te gaan voor de oversteek. Dit geeft ons ook de mogelijkheid om de Canarische Eilanden te gaan verkennen in de herfst. Nadeel van dit scenario is dat we in een deel van de Middellandse zee zitten waar de wind of weg is of hard waait. In de Carieb heb je meestal lekkere wind. Maar goed, ieder voordeel heeft zijn nadeel.

De Carieb moet dus een jaartje wachten. Zoals de Boskoura al eerder zei “Plans are written in Jelly”. Wij nemen de makkelijkste weg, eindelijk eens.