We hebben de Balearic Islands verlaten. 5 maanden lang hebben we hier vertoefd. Het was buitengewoon leuk. Ondanks dat we veel tijd hebben doorgebracht in Alcudia, hebben we toch veel gezien van de eilanden. Het water was prachtig schoon en we hebben ons uitstekend vermaakt. Viva Tropic Resort zal altijd een bijzondere plaats voor ons blijven. En net zo voor het entertainment team t.w. Daniel, Igor, Bente, Elisabeth, Therese, Kim, Nicky en niet te vergeten Yannick.

Vooral het wachtlopen op lange tochten is zeer zwaar als je met zijn tweeën bent. En daar komen de kinderen nog bij. Gelukkig ben ik een nachtbraker van huis uit. Ons standaard wachtschema  begint om 20:00h met Isabelle tot 24:00h. Ik probeer dan een beetje te slapen in die tijd. Daarna neem ik het over zo lang als ik kan. 6 uur wachtlopen is geen probleem. Soms hou ik het zelfs uit tot 7 uur ’s morgens. Het probleem is niet het slapen maar de verveling.

Dat wordt opgelost door DVD te kijken, beetje lezen en vallende sterren tellen. En natuurlijk de wonderschone pracht van fluorescerende plankton bekijken. De tocht van gisteren gaf daar een bonus bij, fluorescerende kwallen, onder water leken ze meer op UFO’s, soms wel 5-7 stuks bij elkaar. De gloed hield soms wel 40-50 meter aan. Prachtig om te zien. Helaas is het niet te fotograferen.

Het heeft ook 5 maanden geduurd voor we weer dolfijnen zouden ontmoeten. De kinderen vonden het ook prachtig. Vanmorgen vroeg Isabelle of Alec de tocht leuk vond. Het antwoord was JA. Waarom dan? Omdat we dolfijnen hebben gezien!

De nacht was niet echt comfortabel. Er stond een confuus golfpatroon dat groter was dan de wind. Pas later in de nacht werd dat patroon wat stabieler en ging het slapen beter. We hebben een flink stuk kunnen zeilen.

Omdat we voor het slechte weer in Torrevieja wilden zijn, is om 2 uur wel de motor aan gegaan en op schema zijn we voor anker tussen de havenpieren gegaan. Isabelle had niet veel geslapen en haalt dat vanmiddag een beetje bij. Katie vermaakt zich met de Nintendo DS en het is ongelofelijk om te zien dat ze het apparaat geheel onder controle heeft en speelt alle spelletjes zonder hulp. Daar heeft zelfs Alec het nakijken bij.

We zijn flink opgeschoten, gisteren hebben we 110 nm en daarvoor 140 nm gevaren. De volgende slag is naar Almeria zo’n 130 nm. Die slag maken we morgenmiddag, er staat dan nog een straf windje maar dat betekent ook dat we kunnen zeilen. In Almeria moeten we even wachten op gunstige wind naar Gibraltar.

Ondanks dat we lange halen maken, bevalt het beter dat de vele dagtochten die we op de heenreis maakten. Het heeft ook als voordeel dat we van ankerplaats naar ankerplaats kunnen hoppen en daarmee de marina fees van het hoogseizoen voorkomen.

Yannick gaan we zeker niet vergeten want hij gaat met ons de Transatlantische overtocht doen. De kogel is spreekwoordelijk door de kerk. Lange tijd hebben we gedacht dat we de overtocht alleen met zijn vieren zouden doen. Dat gaf natuurlijk wel de nodige vraagtekens. En niet alleen van ons maar ook van de familie in NL.

We zijn er blij dat Yannick meekomt op de tocht naar St. Lucia. Yannick hebben we goed leren kennen en omgekeerd. De kinderen vinden het ook erg leuk dat hij meekomt. Het maakt het leven aan boord een stuk meer ontspannen. Yannick is van huis uit een zeiler en samen met mij kunnen we er voor zorgen dat Isabelle geen wacht hoeft te lopen ’s nacht. Op die manier is zij overdag fit genoeg om de kinderen bezig te houden en de innerlijke mens te verwennen d.w.z. met lekkere maaltijden.