4-10-7

We hebben de meeste zuidelijke punt van Portugal gerond en zijn nu in de Algarve. Kaap Vincente is nogal berucht, de tocht erheen kan zich het best beschrijven als saai en spannend. Saai omdat er wel 3 (!) knopen wind stond. Spannend om dat we om 7 uur vertrokken en in de verte onweer te zien was. Gedurende de gehele morgen lag er een mega groot onweer wolk voor ons, met de radar was hij niet te zien en we hebben een bereik van 24 mijl. Dus zijn we door gevaren in de hoop dat hij achter de kaap lag.

Toen we bij de kaap waren, was de onweer veranderd in een gewone grote cumuluswolk. Gelukkig. Toch spannend. De laatste mijl naar de kaap heb ik liggen slapen. Ik had vannacht nauwelijks geslapen. Om geld te sparen, zijn we lekker we anker gegaan maar de beste plek was 1 uur daarvoor ingepikt door een Brit. En dus lagen we te veel naar buiten met de swell dwars op de boot. Erg vervelend. De kinderen en Isabelle hebben prima geslapen maar ik dus niet.

Bij het ronden van de kaap komt Alec mij wakker maken. Pappa, danny aan de telefoon (i.e. Marifoon)… Danny? Blijkt dat er een jacht van 38 meter ons heeft opgeroepen. De schipper blijkt Danny te zijn van Modus Marine waar wij altijd hebben overwinterd. Hij blijkt tegenwoordig delivery te doen en brengt nu een jacht naar Barcelona voor de herfstvakantie. Doet dat dus in een week (Nederland – Barcelona). Gemiddelde snelheid: dik 10 knopen.

Rond de kaap staat geen wind en de zeilen gaan al snel naar beneden. We gaan voor anker in een prachtige baai bij de stad Baleeira. Heerlijk. Deze baai is precies waar je altijd over droomt. Een prachtig strand. Lekker beschut en een leuk stadje om te wandelen, het water in de Algarve is prachtig helder en warm genoeg om te zwemmen.

Want zwemmen hebben we nog niet veel gedaan. In het kanaal, de baai van Biscaye en de Atlantische kust was het water veel te koud. In Sines heb ik trouwens voor het eerst gezwommen (zie vorige locatie). Het begon in Porto. De Nocture had zijn anode op de schroefas verloren. Dat is vervelend want daardoor is je motor en schroefas niet meer beschermd tegen roest / corrosie. Maar Porto was te vies om in te gaan zwemmen. De eerstvolgende haven was Sines en daar ben ik met de duikuitrusting onder zijn boot de anode gaan monteren. Best leuk om weer eens te duiken en vooral om eens iets te repareren (bij voorkeur niet aan mijn eigen boot want dat impliceert dat er iets mis is met mijn eigen boot)..

De reparatie ging voorspoedig en een andere boot vroeg natuurlijk ook assistentie. Dit keer om een controle te doen van de “rope-cuttter” die touw moet wegsnijden bij de schroef mocht dat gebeuren. Helaas kan ik niets verkeerd vinden. Helaas omdat zij iets raars horen, af en toe. Uiteraard ben ik ook onder SeaWalk gegaan om te kijken of alles goed was, dat was het gelukkig.

En omdat ik toch in het water lag, heb ik mijn wetsuit maar uitgedaan en ben gaan zwemmen. Of beter, ik heb mij door Alec in het water laten duwen, tot groot plezier van Alec. En dat heeft hij vele malen herhaald. Uiteraard is Alec stoer genoeg om ook in het water te duiken. Erg stoer want het water was nog berefris.

Hier in de Algarve is het water een stuk warmer. En we hebben dan ook een heerlijke dag gehad. Vanmorgen zijn we even boodschappen gaan doen in een erg dure minimarket. Maar we moesten toch iets hebben voor de BBQ. ’s Middags heb ik voor het eerst les gegeven aan Alec. Isabelle stelde voor om het knutselen door mij te laten doen. Hierdoor ben ik ook betrokken bij het lesgeven van Alec en heeft Isabelle meer tijd met Katie. Door al het lesgeven ziet zij Katie erg weinig. Het lesgeven geschiedt in de ochtend en daarna gaat Katie slapen, pas na 3 uur heeft Isabelle tijd om met Katie te spenderen. Dus heeft Alec een nieuwe leraar: Knutsel Meester. Vandaag hebben we een tropisch eiland en een Noordpool van papier gemaakt.

Daarna zijn we met zijn allen naar het strand gegaan om een barbecue te organiseren. Heerlijk, lekker veel vlees, brood, salade, gepofte aardappels en maiskolven. De kinderen hebben zich lekker kunnen uitleven met het zand en de wijn vloeide ruim.

Vandaag hebben we kennis gemaakt met een stel dat net van de Azoren kwam. Vanmorgen kwamen ze de ankerplaats binnenvaren. Hun motor had er in Amerika al mee opgehouden. 14 dagen hebben ze er over gedaan om van de Azoren naar hier te komen, de laatste 6 mijl kostte hen ruim 15 uur, dat is dus minder dan 1 mijl per uur! Als je het over echte zeilers hebt.

Wij vermaken ons dus wel. We liggen nu al 2 nachten voor anker en we blijven nog wel even. We zien wel, het bevalt ons hier wel. Katie heeft eindelijk haar kiesjes (2^de set boven, links en rechts) dus we hopen dat zij ook lekker slaapt. Zij heeft ons al een dikke week uit de slaap gehouden. Nog 2 kiesjes onder en dan zijn we (en zij) er voorlopig van af.