Zijn we er al?
Caiman
Tue 9 Dec 2008 12:59
|
Ìk heb het gehad. Ik ben klaar met koken
in het toilet en poepen naast het fornuis. Ik ben er klaar mee dat
ik midden in de nacht wakker wordt gemaakt, net nadat ik twee uur ben
weggezakt in mijn slaap. En er moet ook eens een einde komen aan al
die regeltjes. Gaskraan dicht na het koken, eet wat als eerste bederft, 5
flessen water per dag, alleen koffie als je aan dek komt, afwassen
direct na het avondeten, je eigen zooi in je tas, zonnebril aan het rekje,
reddingsvest in je eigen kooi.
Ik wil weekend. Lekker uitslapen, ontbijten met een
biertje, lekker loom de boel de boel laten, 's avonds lekker uit eten, iemand
anders mag de rommel opruimen. Laat het maar waaien en brullen buiten. Ik geef
niet thuis. Ik ben mijn wonden aan het likken, de gekneusde vinger aan het
helen, mijn schouder met rust aan het laten.
Gelukkig sta ik hier nooit in de file, zijn buien
echte buien waar je met smart op zit te wachten. Levert de weerleverancier
altijd op tijd, is de inbox van de mail elke dag Sinterklaas en
Kerst bij elkaar, betekend een ringtone niets meer dan een accualarm
als we weer te lang hebben geluisterd naar de mooiste muziek, schallend
over deze eindeloze Loosdrechseplas en is de horizon nooit vervuild,
hooguit wat troebel. Maar na een nacht stevig waaien is ze vanzelf weer schoon,
tot 360 graden uitzicht. En aan het einde van dit alles een hagelwit strand
dat wacht op 7 paar bruine en vermoeide voeten.
Bart
|