Zie ginds kwam de stoomboot deel II
Caiman
Sun 7 Dec 2008 12:35
|
Gistermiddag was er een bijzondere sfeer aan boord.
In alle hoeken van de boot zat iemand met een stukje papier en een pen
geconcentreerd te kijken. Zoals bekend, doen we vaak dingen op het laatste
moment. Zo ook het maken van een sinterklaasgedicht.
En jawel, gisteravond was het dan eindelijk zover,
sinterklaas had tijd gemaakt voor onze pakjesavond.Tijdens het borreluurtje
klonken de sinterklaasliedjes weer uit onze kelen en een grote jutezak werd door
sinterklaas aan dek gebracht. Roel heeft voor de gelegenheid zijn baard laten
staan en met een rood T-shirt was de gelijkenis wonderbaarlijk. Voor
iedereen een pakje en een gedicht. En we hebben genoten van pepernoten uit
Wolvega (met dank aan de moeder van Amarins).
Verder is het aan boord heerlijk, de zon schijnt
weer en het is weer lekker warm (pfff). We zijn door het onvoorspelbare
weergebied heen, we hebben de rustige passaatwind weer opgepakt en we gaan weer
als de brandweer. Daarbij hebben we voor de wedstrijd goede zaken gedaan. Het
laatste positierapport vertelde ons dat we onszelf bijna naar de eerste positie
hebben gevaren. We zijn veel mijlen ingelopen op de nummer 1 (de X40 die de
oceaan via de 25e breedtegraad over steekt). Nummer 1 heeft twee dagen last
gehad van windstilte en ligt nog maar 27 mijl voor ons (dit was een 207 mijl).
Daarnaast zijn we nog steeds in gevecht met de Grand Soleil 37, die we steeds
dichter naderen. Hij voelt de hete adem in zijn nek, en volgens het laatste
positierapport liggen we nog maar 7 mijl achter hem. We zouden hem moeten kunnen
zien. Bij elk lichtje dat we 's nachts zien denken we dat hij het is. De rest
van de vloot ligt nog steeds achter ons, en de afstand tot deze boten wordt
steeds groter. Maar het blijft spannend, zeker omdat we gister toch zo'n drie
uur helemaal stil hebben gelegen in een windwak.
Inmiddels snuif ik weer de geuren van een vers
gebakken brood op, zie ik voor mij op de GPS dat we ongeveer 6 knopen varen en
dat we nog 890 mijl te gaan hebben. Hier en daar om me heen nog wat slapende
mensen, Martijn staat aan het roer en Roel leest zijn boek in de zon. Ik ga weer
met mijn sudoku op dek zitten, ik mag om 1400 uur weer op wacht.
Veel liefs Rinke
|