Cuba, Cabo Cruz, 11 februari 2011

Vanmorgen zijn we om 8 uur uit Bahia de Pilón vertrokken richting Cabo Cruz, 7 uur varen. 10 knopen zuiden wind. Een heerlijk rustig gangetje dus. We zijn vrij dicht onder de kust gebleven. Alleen water om je heen is bijzonder, maar nu was het ook leuk om iets te zien te hebben. We voeren over het steilste stukje van de aarde. De bergen zijn 2 km hoog en de aangrenzende zee is 7 km diep. Het breukvlak van de aarde is hier haarscherp. Het hele gebied waar we langs voeren, was verlaten. Alleen bergen en steile rotsen.

Bij Cabo Cruz steekt het rif ver de zee in. Goed te zien aan de brekende golven. We moesten er 2.5 mijl omheen varen. Om 3 uur konden we het anker uitgooien. We liggen matig beschut. Vrij ver weg van de oever met mangroven, nog verder weg de vuurtoren, en met de verrekijker kunnen we een paar huizen zien en wat vissersboten.

Je snapt nooit waar de Guardia Costa vandaan komt, maar ineens zijn ze er. Deze keer 2 jongens in een groen uniform in een houten roeibootje, roeiriemen met touwtjes om de dollen en drijfnat van het zweet. Ze hadden een half uur moeten roeien om ons te bereiken. De bootgegevens schreef hij op in een schriftje met een van ons geleende pen. Hij wilde wel sigaretten en een drankje hebben (waar ze trouwens nooit voor bedanken). We mogen hier nergens aan land. Wel lekker gezwommen.

We zaten net in de schemering bij een prachtige zonsondergang ons onderweg gevangen visje te eten, toen de volgende gast zich aandiende. Een jongen die, met alleen het pijpje van de snorkel boven water, helemaal van de oever naar de boot was komen zwemmen en dat is ver. Koud en gerimpeld en bang voor de kustwacht. Hij had aan een stuk draad een hele partij kreeften. Hij wilde ze ruilen voor een T-shirt en wat drank. Meer dan 2 kreeften heeft voor ons echter geen zin, want we hebben geen vriezer. Wij als toeristen mogen kreeften vangen, maar de eigen bevolking mag dat kennelijk niet. Morgenochtend om 7 uur komt hij tomaten en citroenen brengen, hoe? Verse groenten kunnen we slecht missen. Ik heb de zaadjes van de tuinkers en de sojabonen maar weer tevoorschijn gehaald.