Cascais, Portugal, 21 september 2009

Een paar dagen geleden zijn we ’s morgens vroeg om 6 uur uit Nazaré vertrokken om voor het invallen van de duisternis de 70 mijl naar de Taag af te kunnen leggen. Nog helemaal donker. Hoe verder we naar het zuiden gaan, hoe korter de dagen worden.

In het donker op pad en een nog “knokige” zee van de harde wind de dagen ervoor zijn niet goed voor je maag. Het ontbijt kwam er dan ook al snel weer uit.

De havenmeester, Captain Michael Hadley, een Engels baasje, die graag precies wil vertellen wat je wel en niet moet doen, heeft Wim  verteld hoe je het best de kust kunt volgen om het  minst stroom tegen te hebben: en “níet met je balpen op de kaart schrijven!”

We deden er 12 uur over in plaats van de verwachte 14 uur.

Sinds we de Spaanse Ria’s verlaten hebben, hebben we ook geen dolfijnen meer gezien. Maar nu waren ze er tot ons grote genoegen weer. Eerst een kleine soort en later ook de grote soort. Verder ook weer Jan van Genten. Waarschijnlijk omdat de kust hier weer rotsachtig is.

Cascais ligt net ten westen van Lissabon. Na 2 dagen geankerd te hebben, liggen we nu in de haven. Als we een hele dag weg gaan, zijn we toch bang dat, als het anker niet houdt, we de boot op de oever terugvinden.

We hebben een paar dagen genomen om met de trein naar Lissabon te gaan, even de sfeer proeven, en om wat plaatsjes hier in de omgeving te bezoeken.

Er is veel stroming op de rivier de Tejo (de Taag). Boten kruipen de ene kant op, de andere kant op gaan ze als een speer voorbij.

We kruizen niet meer bij tegenwind, maar louvoigeren  (Vlaams), of loevoigeren? Direct niet zo vervelend meer.

De bureaucratie neemt meer naar het zuiden gestaag toe.  Het melden bij de haven in Nazaré verliep als volgt: mee met de havenmeester met paspoorten en bootpapieren, terug om de verzekeringsbewijzen op te halen, alle gegevens (inclusief merk van de motor, aantal pk’s, motornummer, polisnummer verzekering, inschrijvingsnummer in het kadaster, paspoortnummers etc.) worden ingevuld op een formulier, alle originele formulieren worden gekopieerd. Dan denk je klaar te zijn, maar het gehele circus moet nog een keer over bij de douane. Het afrekenen gaat bij een derde persoon (weer in een ander gebouw), of tenminste: het opmaken van de rekening, want voor het betalen moet je in een andere kamer naar een vierde persoon.

Daar staat tegenover dat als je de volgende ochtend om 6 uur weg wilt ze de sleutels van de haven om stipt 6 uur bij de boot op komen halen en je de borg terug krijgt. “Mag ook om 5 uur meneer”.

Bij de foto’s: nog een plaatje van de gedroogde vissen op het strand van Nazaré, Wim op het strand van Nazaré ( zo naar beneden kijken kon echt niet: af en toe was er een echt hoge golf die iedereen verraste, ons ook), duifjes in Cascais, onze ligplaats (middelste boot), één van de strandjes in Cascais, beeld van het ware geloof verspreidende schippers, onze eerste walvisstaart deze reis.