Porto Antonio 15 maart 2017

In Cabo Cruz deden de autoriteiten moeilijk. Ze hielden ons een paar uur aan het lijntje of we daar de nacht wel door zouden mogen brengen. We waren tenslotte in Cienfuegos internationaal uitgeklaard, dus hadden geen recht meer om in Cubaanse wateren te vertoeven. Maar hoe moet dat anders: in Cabo Cruz kun je niet uit klaren, ze verplichten je dus om in 1 keer door te varen naar Jamaica of om 100 mijl door te varen om in Santiago de Cuba uit te kunnen klaren: een omweg als je naar Jamaica wil.We hadden geluk dat er 1 ambtenaar op onze hand was en die had blijkbaar genoeg autoriteit om ons uiteindelijk toestemming te kunnen geven. Bij onze boot maakten ze nog fikse ruzie: de eerste keer dat ik dat meemaak,. een ruzie tussen ambtenaren waarbij er 1 op jouw hand is en de ander tegen je is.Hebben we ons maar niet mee bemoeid.

Port Antonio is wel weer een verademing, hoewel ik eerst wel een kater had. Het mooie zwembadje met bar was buiten gebruik, het restaurantje bestond niet meer en we werden constant lastig gevallen door mensen die ons wat wilden verkopen. Maar we hebben onze weg weer gevonden: het is hier fantastisch. De lastige mensen kunnen we aardig afpoeieren en soms is het erg gemakkelijk als iemand je de weg wijst voor 2 dollar.

Bij de foto's

Heerlijk zwemmen na de storm

Eindelijk weer een vis gevangen, een forse baracuda.

Let op zijn tandjes.

Peter en ik moesten  hem met ons tweeën opeten, Lineke nam het zekere voor het onzekere ivm het ciguatoxine. We leven nog.

De bar bij het zwembad wordt verbouwd, even geen drankje of zitje bij het zwembad

Uit de voorste mast van dit schip viel vanmiddag een meisje van 19. Grote paniek en een chaotische reanimatie. Er was een dame die de EHBO onder de knie leek te hebben, maar ze werd in de weg gelopen door degene die het op het schip waarschijnlijk voor het zeggen had. Het resulteerde in hartmassage zonder beademing. Ik voelde geen pols, maar kreeg geen kans om met de phonendoscoop naar haar hart te luisteren. Ze ging braken, we legden haar in stabiele zijligging maar werd door de baas weer op haar rug gelegd want ze moest op de brancard. Op de brancard braakte ze weer, dus moest ze er weer van af. Op de achtergrond staat de defibrillator zijn gesproken instructies af te draaien, waar niemand naar luistert.

Ze wordt nu in stabiele zijligging op de brancard gelegd en achterin een taxi gelegd, de opgeroepen ambulance is er nog steeds niet. Aangekomen in het ziekenhuis wordt vastgesteld dat ze overleden is.

Vervolgens een grote groep politie op de steiger. Alle bemanningsleden worden afzonderlijk verhoord. Wat ik hoorde vertellen was dat knoop die ze gelegd had los gegaan was. Er was geen 2e lijn gebruikt om haar te zekeren. Ze viel van 12 meter.

De hele nacht hartverscheurende huilpartijen op de steiger: op de boot zat een groep jonge meiden die hun vriendin verloren waren. Hulp werd hun niet geboden, die zochten ze met hun telefoon bij het thuisfront.

Ik was er kapot van, maar kon ook niet veel doen. Buiten mee huilen.