17:44.81N 88:01.89W

We hebben het noordelijkste stukje van Belize bereikt. Met een tussenstop bij de Tobacco cays. 's Nachts beschut gelegen bij de Tobacco Range, prachtig tussen een paar eilandjes, geen golfslag. De manatees kwamen langs zwemmen, helemaal niet schuw. Liet zich ook nog even helemaal zien, maar zo kort dat de foto niet lukte. Uit de verte kwam een snelle boot met toeristen aanvaren, de gids had de manatees ook gespot. 

We hebben wel geluk, zowel met de manatees als met de dolfijnen. Vis vangen lukt echter nog niet.

Op de Tobacco cay gegeten bij Margareth, daar werden we naar toe gebracht door George, haar broer met een rum probleem. Ze wilde graag een lunch met conche, de grote schaaldieren die hier veel geoogst worden,  voor ons verzorgen. Met zijn drieën voor 15 dollar. Lekker gegeten, wel met wat angst voor maagdarmklachten, maar prima gezond gebleven. De conche was gemalen en van een jasje voorzien, lekker, maar je mist de stevige bite van de conche. Heerlijk stuk taart (bananen kruimeltaart) met rum. De rum was het restje wat George overgelaten had. We vroegen ons af of hij uit de fles dronk. Margareth vertelde dar George nergens meer welkom was ivm de schuttingtaal die hij gebruikte als hij dronken was, niet goed voor de klandizie. Maar haar broer liet ze niet in de steek. Haar man was trouwens naar de wal, voor zaken, maar daar had hij niet zo lang voor nodig, dus zou hij ook nog wel andere dingen aan het doen zijn, zei Margareth met een glimlach. Ik vind het best zei ze.

Toen ik afrekende bleken het Belize dollars te zijn, dus gegeten voor 7.50 US. Ik gaf 10, of de rest voor de kerk was? Natuurlijk.

Af en toe ook wel pech: bij Calker Cay staat de ankergrond niet al te best is. Ik was naar het anker gedoken en het lag keurig ingegraven. 's Nacht harde wind, ik heb een aantal keren gekeken of alles goed ging. s'Ochtends hoorde ik de golven tegen het achterschip klotsen, dat hoort niet als je voor anker ligt. We waren een paar honderd meter gedragt, gelukkig zonder iets te raken. Peter wakker gemaakt en anker opgehaald en teruggevaren naar onze oude stek, met weer even genoeg adrenaline. Nu is het anker zover ingegraven dat het niet meer te vinden is. Moet goed gaan en van nu af staat elke nacht het anker alarm aan.

Tijdens het varen zijn we ook wel een keer opgeschrikt. We voeren scherp aan de wind en in de verte kwam er een vrachtschip aan. We konden vrij gemakkelijk aan zijn bakboord zijde blijven, maar vlak bij ons dacht de schipper daar blijkbaar anders over en begon onze richting op te draaien. Wij hadden niet zo gauw in de gaten dat hij ons aan de andere zijde wilde passeren, wat hem prima lukte maar ons een doodschrik bezorgde.

Cay Caulker ademt een zeer aangename Caribische sfeer. Heel vriendelijke bewoners die het de vele toeristen naar de zin proberen te maken. Het is een piepklein eilandje, waar toch een paar honderd golfkarretjes rijden. Niet om te golven maar als vervoersmiddel, zoals dat op meer plaatsen gebruikelijk is.

Het plan is om maandag uit te klaren in San Pedro en dinsdagochtend vroeg naar Cozumel te varen, waar we woensdag of donderdag aan zullen komen.  Kijken hoe het 's nachts varen Lineke bevalt. Er wordt heel rustig weer verwacht,

Bij de foto's

Peter aan zijn, na het varen, aan zijn meest geliefkoosde bezichheid, Linneke  in command.

Man of War Cay, honderden fregat vogels.

Lekker sturen, stroom van de stuurautomaat besparen.

Tobacco Cay

Het prachtige azuur komt toch weer niet uit.

We laten Tobacco cay achter ons. Tante ma 2 volgt gedwee.

Heerlijke verse groente maaltijd by Peter en Lineke

Cay Caulker

Spreekt voor zich

Sporten doe je in het water, anders veel te heet.

Maar ook het relaxen

In verte ligt de Lonely Planet

Bij Margareth

Let ook op de palmboom