Opmerkelijk verschil van de samenstelling van de bevolking in Belize en Guatemala. In Guatemala vooral mestiezen (mengeling Indiaans en Spaans) en in Belize bijna alleen Garífuna (Afrikaanse herkomst)

Terug in Ram Marina hebben we direct onze spullen gepakt en zijn vertrokken naar Tikal. 4 uur met een oude gammele bus, 3 uur moeten staan. IN het begin probeer je nog mensen niet aan te raken, maar dat geef je al snel op en zoek je alleen nog een wat comfortabeler hangplek.Na de bus nog een uur met een taxi de laatste 65 km.

Maar dan zaten we ook in een luxe lodge minder in de jungle. Vanuit het bad keek je zo het oerwoud in. Slingeraapjes, brulapen, kakatoe's, agoeti's en witsnuitneusbeertjes die rond het huisje scharrelen. 

Om 17.00 uur gaat het licht aan en om 22.00 uur gaat de generator uit, en daarmee ook het licht. Godzijdank konden we het lampje van de smartphone gebruiken, want je gaat 's nachts niet graag op de tast naar de w.c., terwijl je enge insecten tegen kunt komen. We hadden al eens een schorpioen iin de badkamer.

De ceiba, de nationale boom van Guatemala

Indrukwekkende tarantula/ vogelspin

Tikal heeft 16 km2 aan Mayaruïnes (van oorsprong 65 km2), deels gerestaureerd.

Hier staan 2 identieke tempels tegenover elkaar. De graven van één van de heersers en zijn vrouw. Zij zijn zo gekozen dat bij een bepaalde stand van de zon de schaduw van de ene tempel de andere geheel bedekt en op een ander moment andersom. De koning groet zijn vrouw en omgekeerd.

Als je in het midden tussen de tempels staat en in je handen klapt, klinkt in de echo de roep van de Quetzal (heilige vogel) hoog uit de tempel.

De Pizote, een neusbeertje

Brulapen bij de lodge. Het lijkt of een zwaar onweer op je afkomt, ongelofelijk geluid.

Onze Lodge in het regenwoud, 6.00 uur in de morgen.

Om 4.00 uur in de morgen gaan lopen en klimmen om de tempels bij zonsopgang te gaan zien. We zaten op de hoogste tempel, 64 meter hoog, een vreselijke steile klim in het donker. 

Geen zonsopgang, alleen mist. Evengoed een bijna spirituele ervaring om zo hoog, stil te zitten wachten tot het licht wordt.

Weer terug op de boot, op zoek naar de eerste vlucht naar huis, geen behoefte meer om er nog langer in Fronteras rond te hangen. De boot klaar gaan maken voor vertrek, met weer wat onverwachte tegenvallers. Een lekkende diesel slang, wat gelukkig een verkeerd teruggeplaatste O ring te zijn, maar wel een hoop diesel in de boot en uiteindelijk bleek de hele isoleerplaat zich met diesel volgezogen te hebben. Geen zaken waar je net voor vertrek op zit te wachten.

Een laatste etentje met John en Clara bij Sundog, een laatste grote mojito en pizza,en salade en weg zijn wij.