Je moet hier niet door de politie opgepakt worden. We hebben nu van 3 verschillende mensen gehoord, die bestolen werden en de dader gegrepen, dat de dader zonder pardon door omstanders en de politie afgetuigd wordt. Annemarie werd net van een gouden armbandje beroofd, Ton kreeg de dief te pakken en deelde een paar klappen uit, omstanders namen de dader te grazen, (rolden eerst zijn zakken) en leverden hem vervolgens aan de politie uit, die ook eerst keek of er wat in zijn portemonnee zat. Op het bureau werd hij nog eens door de politie afgetuigd. Aan Chiel, die hier woont, bood de politie zelfs hun wapenstok aan. Toen hij daar niet zo'n trek in had (hij vond het wel genoeg zo, hij had al een dikke hand en voet), ging de politie zelf met de wapenstok los.

We moeten bekennen dat we, ook na 2.5 maand, nog steeds niet goed weten wat het betekent om hier te leven. 

Annemarie en Ton raken toch niet uitverteld. Zij zijn de Nederlanders die hier in de buurt gered zijn met uitgevallen motoren (stond in Nederland in de krant). De boot is nu gegijzeld, ze mogen niet weg. Er moet eerst een groot onderzoek verricht worden naar de toedracht en op hun kosten! Een erg ondoorzichtig geheel en het eind is niet in zicht. 

Ze hebben ook al eens in een bus gereisd, waarin iedereen erg aardig zei: "kom hier maar zitten". Het bleek een beruchte smokkelroute te zijn en toen de bus gecontroleerd werd, zat natuurlijk  alle smokkelwaar onder hun stoel! en ga zo maar door.

Wim heeft van mijn verjaardag weer een feestje weten te maken. Hij had een weekendje geregeld in Minca, een bergdorpje vlakbij op 600 meter hoogte. 17 Km met de taxi (er gaat geen bus naar toe) over een beroerde weg en dan nog met rugzak steil naar boven klimmen naar Casa Loma. Een leuk hostel met prachtig uitzicht. In de verte Rodadero en Santa Marta. "s Morgens een "champagne" ontbijt en onzin cadeautjes. 's Avonds gezellig gegeten met de andere gasten aan één tafel. We hebben veel gewandeld, naar Pozo Azul en naar Los Pinos op 1200 meter hoogte. De laatste tocht was 7 uur, maar we hebben gesmokkeld, met de mototaxi (brommertjes) bijna naar boven en terug gelopen. Dat was toch nog 4 uur, en het laatste uur strompelend. Mijn knieën beginnen aardig op te spelen.

Om terug te gaan naar Santa Marta kijk je of er een 4WD staat. Mensen die toch naar beneden moeten, wachten tot er 4 gegadigden zijn en nemen je dan voor een luttel bedrag mee. 

Kerst in Santa Marta: 

Geen kerstbomen of kerstmannen, maar grote verlichte voorstellingen van spelende kinderen, vlinders en cactussen. De stad staat er bomvol mee. 

Vanavond werden we verrast door een processie. Maria (met oorbelletjes in) werd rondgedragen gevolgd door mensen met kaarsjes.  Het feest van het licht,  van de "onbevlekte ontvangenis van Maria", niet te verwarren met de "maagdelijkheid" van Maria. Ja, je moet het maar weten. Gezellige drukte op de boulevard met worstkarretjes, koninginnendag-spelletjes en veel mooi uitgedoste kinderen met lichtgevende "ufo's". Op het platvorm in de haven, dat regelmatig voor festiviteiten gebruikt wordt, is een feest gaande. Het is nu half 6 in de morgen en ineens is het stil........

Foto's Minca en Santa Marta

Verzorgd door Iris, een leuke Nederlandse studente die hier een paar weken vrijwilligerswerk doet.

Ereplaats voor Lolita

Los Pinos op 1200 meter en altijd een hond die meeloopt. Dat was deze keer minder geslaagd omdat hij achter de brommers aanging en wij er op aangekeken werden

Las Piedras

Santa Marta staat in verband met de kerst helemaal vol met verlichte cactussen? en toekans.

Met op de achtergrond de haven