De hoofdstad van de BVI is Road Town en daar bevinden zich het meerendeel van de charter maatschappijen. Het ligt er dus vol met boten. Moorings is één van de grootste en die heeft zelfs een eigen, erg grote jachthaven. Omdat onze GPS ontvanger van onze kaartplotter kapot is, ben ik met Katie op zoek gegaan naar een vervangend onderdeel. Na een fiks uur in de hitte vind ik eindelijk een goede electronica zaak die het onderdeel heeft á raison van 330 dollar, non-returnable. Pff, wat een afzetterij. Dat doen we dus niet. Een GPS ontvangertje hoeft niet meer te kosten dan 100 dollar.

Onverrichter zake keer ik terug en ga ’s middags inkopen doen met de rest van de familie. Road Town heeft een goede supermarkt en ditto warenhuisje. Het is erg duur in Tortola maar ze hebben er wel alles. We moeten ons erg inhouden en kopen alleen de hoogst noodzakelijke zaken omdat we het echte inkopen in Puerto Rico gaan doen.

’s Nachts wordt ik wakker. Ik heb het gevonden! Ik kan de kaartplotter via de NMEA  bus koppelen met ons ankeralarm, dat heeft ook een GPS ontvanger en dan werkt de kaartplotter weer. De volgende ochtend boekjes erbij halen voor de juiste bedrading en zo ja, binnen een half uur werkt alles weer.

We zijn niet lang gebleven in Tortola en zijn snel doorgegaan naar de US Virgin Island. In de hoofdstad Charlotte Amamlie van de USVI, St Thomas leggen we aan bij de tankstation van een superjachten jachthaven. De service is fantastisch. Customs is al aanwezig en heeft beloofd even op ons te wachten. We klaren zonder problemen in, uiteraard duurde het wel ruim een uur en vullen de diesel voorraad. Het wordt nog wel even spannend voor de kinderen omdat er net twee gevangenen worden binnen gebracht en in de cel gestopt.

John en Nicola willen in de hoofdstad blijven om te gaan shoppen. Wij niet en vertrekken naar het volgende eiland en gaan voor anker in een baai die genaamd is Honeymoon Bay. Erg mooi en erg leuk voor de kinderen omdat er een dagcamping is met veel toeristen en cruisers kinderen. Alec en ik doen een leuk hike over het kleine eiland terwijl Katie slaapt. We zien een paar kolibries en heel veel salamanders.

Pizza boot op het strand

We blijven een paar dagen liggen in de baai in afwachting van een goede weerverwachting voor de oversteek naar Puerto Rico. Er zit een nare Noordelijke swell op zee en dat maakt Westelijk varen erg oncomfortabel. Maar zondag kunnen we dan eindelijk los.

Wederom gaat het op de motor en maken goede voortgang. We ankeren voor de nacht in een mooie baai genaamd Puerto Patillas en gaan ’s morgens weer vroeg op pad. We varen de hele dag en doen 90 mijl! Dat is wel een record. Aangekomen in Boqueron gaan we vroeg naar bed.

De volgende dag gaan John en ik op pad om een auto te huren. Er blijkt een Herz filiaal te zijn in een stadje verderop en via de telefoon maken we een afspraak. We worden een uur later opgehaald en regelen een minivan voor de dag op het kantoor aldaar. We rijden terug om de anderen te halen en gaan op weg naar Mayaquez om in te klaren en tegelijkertijd uit te klaren.

Dat wordt een aparte ervaring. We krijgen een zeer vriendelijke meneer die niet goed weet hoe alles werkt en uiteindelijk vult hij zelf de formulieren in. Erg aardig, we hoeven niets te betalen. Grappig, Molinari moet de volgende dag 34 dollar betalen en Sophie moet 19 dollar betalen en beiden moeten de dag erna weer terug naar Customs om een aantal fouten te herstellen.

Na Customs gaan we boodschappen doen. Er is hier een gigantische Amerikaanse Mall en daar wordt flink ingeslagen. Eerst worden Sears (een groot warenhuis) leeggehaald en daarna wordt de supermarkt geplunderd. De minivan is tot de nok toe gevuld met kinderen en zakken. Uiteindelijk duurt het tot laat in de avond totdat alles aan boord is en ingeruimd. We zijn klaar om te vertrekken naar de Verenigde Staten. Dat duurt nog wel een maand en tussendoor is er weinig gelegenheid om goed in te slaan. Dus dit was onze kans.

De kinderen vermaakten zich prima in de Mall. Tussenstops bij Burger King en Pizza Hut waren voor hun een hoogtepunt. Ook het rijden in een grote ruime Dogde Van met airco was een feestje. En natuurlijk waren we op zoek naar kadootjes voor Alec en Isabelle die binnenkort jarig zijn. En de verwachting is dat er geen goede (speelgoed) winkels meer zijn te vinden de komende weken. Verder nieuwe schoenen, nieuwe zwembroek voor Alec en Bikini voor Katie.

De volgende dag zouden we eigenlijk vertrekken maar dat wordt uitgesteld. We zijn te moe. Dat blijkt later goed uit te vallen omdat het weer toch niet zo mooi is. De verwachting voor de volgende dag blijkt veel beter.

Visje gevangen, in dit geval een Makreel

Dat gaf mij de gelegenheid om een reparatie uit te voeren in de top van de mast. Nou, dat heb ik geweten. Na vier pogingen dacht ik dat het gelukt was en toen we spanning op de Genua zetten, knapte een connectie en kon ik opnieuw beginnen. Uieindelijk ben ik 5 keer omhoog gegaan en heb daar 2 uur gebivakkeerd. Het was een hele toer. Boormachine, hamer, zaag, vijl, bouten was zetten maar met de hulp van Hans van Molinari en John van Seraphim is het uiteindelijk gelukt. Het was ook wel belangrijk want het blok dat kapot was werd gebruikt door de grote Genua en zonder dat zeil komt SeaWalk echt niet vooruit in weinig wind.

De volgende dag voelde ik allerlei spieren waarvan ik het bestaan niet wist. Toch zijn we erg vroeg weer vertrokken voor de beruchte Mona Passage. Normaal is dit een wild watertje tussen Puerto Rico en Dominicaanse Republiek. Vandaag viel het mee. Er was in het geheel geen wind maar er stond wel een kruiszee die het erg hobbelig maakte. De Motor deed zijn werk en vlak voor zonsondergang waren we aan de overkant en zijn we voor het eerst in maanden een Marina ingegaan. Er is aan deze kust nergens een goede ankerplaats die bij daglicht te halen is en we zaten niet te wachten op een lange overnachting op zee om vervolgens in een beruchte ankerplaats te komen. Customs kan hier nogal arbitrair zijn.

Een pilot boot bracht ons door de nauwe aanloop en tot onze verbazing komen we in een gigantische marina annex vakantieresort. Superdeluxe! Nog steeds in aanbouw. Twee miljard dollar privaat gefinancieerd wordt hier geïnvesteerd. De aankomst bij het tankstation zullen we nog lang herinneren. We hebben de tankdop nog niet los gemaakt of er wandelen tien Officials op het ponton en vragen onze papieren. De een na de ander komt geld vragen en 150 dollar later is iedereen tevreden, behalve wij natuurlijk.

Het ging wel snel. Customs was sneller dan de tankbediende. Dat hebben nog niet meegemaakt. De manager van de Marina, Andrew, heeft alles overzien en komt zich voorstellen. Allereerst maakt hij zijn excuses voor de overvaltactiek van de Officials. Hij komt zelf uit Florida en is uiterst voorkomend.

We varen de boot naar zijn ligplek en worden opgehaald met een golfkarretje om in te checken bij het marina kantoor. We blijven twee dagen en elke keer als we ergens heen willen worden we met een tender, golfkarretje of truck overal heen gereden. Edward en Pascual zorgen goed voor ons. Het is een ware luxe. Dat mag ook wel aangezien de ligplaats aardig aan de prijs ligt, alhoewel het niet veel verschil maakt met wat we in Frankrijk en Spanje betaalden. Maar we zijn het gewoon niet meer gewend te betalen voor onze ligplaats.

Het strand is prachtig en de kinderen vermaken zich uitstekend in het zwembad en speeltuintje. Wij genieten ook van het uitzicht en liggen comfortabel op luxe ligstoelen. Ik doe zelfs een heerlijk middagdutje. Het was net een kleine vakantie!

Morgen gaan we weer verder, een nachttocht naar Puerto Plata aan de Noord kust

van de Dominicaanse republiek.

Een kleine impressie van Marina CapCana:

Een kleine impressie van Anegada:

Het tweede grootste rif ter wereld                 Grappige taxi

Flamigo’s met telelens genomen

Gastronomisch festijn: Spiny Lobster